Για καφέ με τη συγγραφέα Ελίζα Σουφλή

 

Ποιες είναι οι «Συναντήσεις»;

Ποιες είναι οι Συναντήσεις… Θα έλεγα ότι το καθετί θα μπορούσε να αποτελέσει μία συνάντηση. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, του βιβλίου μου, οι συναντήσεις έχουν αρχικά ως αφετηρία ένα πρόσωπο. Αυτό το πρόσωπο βιώνει, μέσα από διαφορετικά ερεθίσματα, κάποια συνάντηση. Κάποιες φορές η αφορμή γίνεται ένα τυχαίο συναπάντημα, άλλες ένα πολυκαιρισμένο χαρτάκι, ίσως το ξύλινο πάτωμα που τρίζει ή οι κόκκοι της άμμου που κολλούν στα πέλματα ένα απόγευμα στην παραλία… Οι Συναντήσεις, λοιπόν, είναι πολύ προσωπικές. Δεν έχουν μία γενική μορφή, μία συγκεκριμένη «υπόσταση», αν θέλεις. Και μέσα από αυτά τα πρόσωπα, καλούμαστε κι εμείς ως αναγνώστες να αναρωτηθούμε, τελικά, πόσες συναντήσεις ζήσαμε και πόσες μας μέλλει να ζήσουμε ακόμη;

Τα κείμενά σας είναι σύγχρονα. Ποια είναι η αλήθεια τους;

Πράγματι, είναι σύγχρονα. Επιλέγω συνειδητά οι ήρωες και οι ηρωίδες μου να ζουν την ίδια εποχή με εμένα (πάνω-κάτω). Νομίζω ότι η αλήθεια στα συγκεκριμένα γραπτά βρίσκεται στην απλότητα. Μιλώ για την απλότητα των πρωταγωνιστικών προσώπων, την απλότητα της γραφής, την απλότητα της ζωής γενικότερα. Δεν προσπάθησα να αναζητήσω κάποιο βαθύτερο νόημα. Η ζωή μας είναι γεμάτη πληροφορία, απλά πράγματα αναζητάμε, αυτά έχουμε ανάγκη. Όπως κι εγώ, έτσι και οι ήρωές μου αυτό που αναζητάνε είναι η σύνδεση. Και ίσως, τελικά, να… αυτή να είναι η αλήθεια μας.

Ποια είναι η κινητήριος δύναμη;

Η ανάγκη για επαφή, για επικοινωνία. Όπως είπα και παραπάνω, με τους ήρωες και τις ηρωίδες μου διεκδικούμε κάτι κοινό: τη σύνδεση. Αυτή η ανάγκη ωθεί κι εμένα να γράφω και, πιστεύω, τους αναγνώστες / τις αναγνώστριές μου να έλκονται από τα κείμενά μου. Όσοι/ες έχουν διαβάσει τα προηγούμενα βιβλία μου, στιγμές και σκέψεις σε παρένθεση, ξέρουν καλά ότι αυτή είναι μία κοινή γραμμή σε όλα μου τα γραπτά. Η επαφή με τον Άλλον και, τελικά, με τον ίδιο μας τον εαυτό.

Ποια είναι η πηγή έμπνευσης;

Αυτό, μάλλον, αλλάζει ανά περιόδους. Ωστόσο, θα έλεγα ότι η καθημερινότητα είναι για μένα πηγή έμπνευσης. Τι εννοώ με αυτό… Οι στιγμές που βιώνω κάθε μέρα, οι εικόνες που έρχονται τυχαία εμπρός μου, οι ήχοι, οι άνθρωποι που συναντώ και οι ιστορίες τους, οι δικές μου ιστορίες…

Τα σκίτσα σας είναι αφαιρετικά. Τα σκιτσάρατε ενώ γράφατε;

Όχι πάντα. Σε κάποιες περιπτώσεις προηγήθηκε το σκίτσο της ιστορίας, σε άλλες συνέβη το αντίστροφο. Κάποιες φορές ήταν μια εικόνα που μπορεί να είδα και να μου γέννησε την ανάγκη να γράψω κάτι γι’ αυτήν και στη συνέχεια ακολούθησε το σκίτσο. Αν και έχω σκίτσα για μερικές ακόμα ιστορίες, αποφάσισα τελικά να συμπεριληφθεί μικρότερος αριθμός. Δεν ήθελα σε καμία περίπτωση να υπερισχύσει η εικόνα των λέξεων, γι’ αυτό, νομίζω, τα σκίτσα που συνοδεύουν τις ιστορίες είναι ξεκάθαρο ότι αποτελούν ένα παραθυράκι στην ιστορία και όχι μία νέα αφήγηση.

Τι σας λένε πιο συχνά οι αναγνώστες;

Μάλλον ότι ταυτίζονται με τα πρόσωπα των βιβλίων μου ή ότι έχουν βιώσει συναισθήματα ακριβώς με τον τρόπο που περιγράφονται. Ίσως να είναι και αυτό που εγώ επιλέγω να κρατήσω πάνω απ’ όλα, γιατί αφορά αυτό που ανέφερα και προηγουμένως ότι επιδιώκω: τη σύνδεση.

Ποιο είναι το μότο της ζωής σας;

Δε θα έλεγα πως έχω κάποιο συγκεκριμένο μότο. Σίγουρα προσπαθώ να ζήσω με απλότητα. Οπότε ίσως θα μπορούσα να πω αυτό, ότι διεκδικώ μία ζωή απλή, παρατηρώντας.

Στείλτε το δικό σας μήνυμα στους αναγνώστες του blog.

Το μήνυμά μου, αναπόφευκτα, είναι επηρεασμένο από το βιβλίο που γράφω αυτήν την περίοδο και αφορά τη μνήμη και την ιστορία του καθενός μας. Οπότε θα έλεγα το εξής: ο καθένας από εμάς έχει μία σημαντική ιστορία να διηγηθεί, άκουσέ την, διηγήσου τη δική σου, μην προσπερνάς, στάσου λίγο και άκου πραγματικά. Συλλογίσου: Τι σημαίνει αυτό για σένα;