Κυριακή 27 Ιανουαρίου 2019

ΔΡΑΧΜΟΥΛΑ ΜΟΥ…




Αχ Δραχμούλα μου. Πόσο μου λείπεις. Πόσο μας λείπεις. Από εκείνη τη χρονιά που το ευρώ μπήκε στη ζωή μας αλλάξανε πολλά. Τα πάντα γίνανε πιο ακριβά.
Θυμάμαι που σε μάζευα μία μία όταν έλεγα τα κάλαντα για να πάω να αγοράσω δώρα στους αγαπημένους μου.
Θυμάμαι όταν σε μάζευα στον πήλινο κουμπαρά και όταν εκείνος γινόταν βαρύς τον έσπαγα και πήγαινα στο δισκοπωλείο στην πλατεία για να πάρω τα αγαπημένα μου βινύλια.
Θυμάμαι εκείνες τις Κυριακές του χειμώνα που τα αδέρφια μου μου δίνανε δραχμούλες για να τους πάρω πατατάκια και ποπ κορν για να δούνε ταινία και μου δίνανε να κρατήσω τα ρέστα.
Θυμάμαι κάθε πρωί που σε έδινα στον φούρνο της γειτονιάς για να πάρω ζεστό κουλούρι για να πάρω μαζί μου στο σχολείο.
Πάντα ήσουν γενναιόδωρη δραχμούλα μου. Πάντα έφτανες και περίσσευες. Γύρνα πίσω δραχμούλα μου. Γύρνα πίσω γιατί μας λείπεις πολύ. Θα σε εκτιμήσουμε. Πίστεψέ με.

Πέμπτη 24 Ιανουαρίου 2019

Η άποψη της ΛΙΑΝΑΣ ΤΖΙΜΟΓΙΑΝΝΗ για την παράσταση ΛΕΥΚΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ




Τελικά, είναι αλήθεια αυτό που λένε ότι «τα ακριβά αρώματα χωράνε σε μικρά μπουκάλια».
Γιατί… πώς αλλιώς να εξηγήσω ότι σε ένα μικρό χώρο όπως το café-bar Ίχνος παίζεται μια υπέροχη θεατρική παράσταση, όταν σε μεγάλα κι ονομαστά θέατρα ανεβαίνουν πολυδιαφημισμένες και πανάκριβες παραγωγές, που πολλές φορές αποδεικνύονται φύκια για μεταξωτές κορδέλες;

Όταν ο αγαπημένος μου Κωνσταντίνος με ξεσήκωσε να πάμε να δούμε από κοντά το θεατρικό του Βαγγέλη Δουκουτσέλη (κείμενο) σε σκηνοθεσία Γιάννη Τσούκα, ούτε που φανταζόμουν ότι θα έκλαιγα με λυγμούς στο τέλος της παράστασης, και μάλιστα, στην αγκαλιά του Κωνσταντίνου, λες κι είχα χάσει δικό μου πρόσωπο!

Για όλα φταίει… ένα κασελάκι. Δεν περιέχει θησαυρό, αλλά επιστολές από μια γυναίκα… Ή τουλάχιστον έτσι δείχνουν τα πράγματα, όταν τις διαβάζει η σύζυγος του εκλιπόντος, που τις βρίσκει στο κασελάκι. Κι εκεί, ξεκινά η αναζήτηση. «Ποια είναι αυτή η γυναίκα που έστελνε γράμματα στον άντρα μου;» «Με απάτησε;» «Θέλω να τη γνωρίσω!» (και να την ξεμαλλιάσω!)…

Περιέργεια κι αγωνία διακατέχει τον θεατή, μέχρι να λυθεί το μυστήριο. Όταν η σύζυγος γνωρίζει από κοντά την «πέτρα του σκανδάλου» ο κόσμος της διαλύεται. Τίποτα δεν είναι αυτό που νόμιζε! Είναι πολύ χειρότερα –κατά τη γνώμη της, πάντα!

Όχι, δε θα μαυρίσει η ψυχή σας αν δείτε την παράσταση. Το κλάμα που έριξα ήταν λυτρωτικό, όπως λυτρώνονται οι δύο πρωταγωνιστές στο τέλος. Θα γελάσετε εξίσου πολύ, καθώς ο σαρκασμός και οι φαρμακερές ατάκες δίνουν και παίρνουν! Έχεις την εντύπωση ότι βλέπεις έναν πόλεμο, αλλά χωρίς θύματα! Δε χρειάζονται συστάσεις για την πασίγνωστη κι αγαπημένη Ντόρα Αυλωνίτου, που υποδύεται τη σύζυγο με αρχοντιά κι αξιοπρέπεια. Από τα πρώτα λεπτά του μονολόγου της κρατά το ενδιαφέρον του θεατή, πότε με σοβαρότητα κι άλλοτε με μαύρο χιούμορ! Ο Γιάννης Τσούκας, που πρώτη φορά έβλεπα στη σκηνή, υποδύθηκε με άνεση -στην ουσία- δύο ρόλους, δίνοντάς μας μείγμα ευαισθησίας κι αδιαπραγμάτευτης αποφασιστικότητας, χώρια της σκηνικής του παρουσίας, που πραγματικά σε αφήνει άναυδο, καθώς τραγουδά και χορεύει!

Μην ξεχάσω να αναφέρω ότι η παράσταση ήταν ντυμένη με εκπληκτικές μουσικές επιλογές! Χαρακτηριστικά αναφέρω το «Requiem for a dream», πολυαγαπημένο κομμάτι και φυσικά το διασκευασμένο «Bang Bang!» που τραγουδά ο Γιάννης Τσούκας.

Είχα την τιμή να συναντήσω τους δυο πρωταγωνιστές στο τέλος και να πούμε δυο λόγια. Μπορεί ως ηθοποιοί να είναι ταλαντούχοι κι εξαιρετικοί στο ρόλο τους, αλλά αποδεικνύουν έμπρακτα ότι είναι σεμνοί κι αξιόλογοι άνθρωποι, που πάνω απ’όλα, «ποιούν ήθος» (ηθο-ποιός).

Λοιπόν, σπεύσατε να δείτε την παράσταση, καθώς η αυλαία της κλείνει την Δευτέρα 28 Ιανουαρίου, προκειμένου να ξεκινήσει η περιοδεία των δύο πρωταγωνιστών.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ koukidaki.gr
https://www.koukidaki.gr/

Πέμπτη 17 Ιανουαρίου 2019

ΑΛΚΥΟΝΙΔΕΣ ΜΕΡΕΣ (και νύχτες μη σου πω…)




Πάει καιρός που έχω να γράψω στο προσωπικό μου blog και ο λόγος δεν είναι επειδή βαριέμαι αλλά επειδή δεν θέλω να γίνομαι βαρετός. Προτιμώ να γράφω όταν έχω κάτι να πω. Και αυτήν την περίοδο της ζωής μου συμβαίνουν πολλά και έχω διάθεση να τα μοιραστώ μαζί σου.
Η νέα χρονιά μπήκε δειλά δειλά με μπόλικο τσουχτερό κρύο και χιόνια στα ορεινά. Με τη μαμά επισκεφθήκαμε μια πανέμορφη πόλη που την ξέρετε όλοι και την λένε Λάρισα. Εκεί παρουσίασα το βιβλίο μου «Η ΦΩΝΗ ΜΕΣΑ ΜΟΥ».
Τις Δευτέρες γελάω πολύ και κλαίω μαζί με την παράσταση «ΛΕΥΚΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ» του καλού μου φίλου Βαγγέλη Δουκουτσέλη που πρωταγωνιστούν δυο καλοί μου φίλοι η Ντόρα Αυλωνίτου και ο Γιάννης Τσούκας. Μην τη χάσετε!
Στης Ακρόπολης τα μέρη υπάρχει ένα πολύ καλό εστιατόριο με Ινδική κουζίνα που το λένε OM NAMASTE. Πολύ ωραίο φαγητό σε ωραίο περιβάλλον και με λογικές τιμές.
Κάθε πρωί πίνω το καφεδάκι μου στο Coffee Island στην Ομόνοια και κάθε μεσημέρι πίνω πάλι το καφεδάκι μου στον Βενέτη επίσης στην Ομόνοια.
Όταν θέλω να διαβάσω βιβλία που ξεχωρίζουν από τις πρώτες κιόλας σελίδες πηγαίνω στο Σπίτι της Πνοής και πάντα βρίσκω αυτό που ψάχνω.
Τα βράδια για μεζέδες και μουσική σε πολύ ωραίο χώρο και κοντά στο σπίτι μου πηγαίνω με τις φίλες μου στο ΚΑΣΕΤΟΦΩΝΟ Αγίου Δημητρίου 166 στον Πειραιά.
Αυτά είχα να σου πω. Τα ξαναλέμε. Καλή χρονιά γεμάτη υγεία και χαρά!!!




Νέες κυκλοφορίες ενηλίκων 21.3.2024 | Εκδόσεις Ψυχογιός

  Νέες κυκλοφορίες ενηλίκων 21.3.2024 Aν δε βλέπετε το newsletter σωστά, πατήστε  εδώ . ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΛΤΣΑΣ ΝΙΚΗΤΡΙΑ ΣΚΟΝΗ Μυ...