Για καφέ με τη συγγραφέα Μαρία Βουζουνεράκη

 

Πάμε μια βόλτα;

Πάμε! Άλλωστε όλη μας η ζωή, μια βόλτα είναι. Εμείς δυστυχώς δεν το αντιλαμβανόμαστε έγκαιρα με ολέθρια καμιά φορά αποτελέσματα.

Πως προέκυψε ο τίτλος του μυθιστορήματος σας αυτού;

Εντελώς αυθόρμητα. Από την αρχή σχεδόν της σύλληψης του βιβλίου αυτού, αφού ήξερα ακριβώς τι ήθελα να γράψω και για ποιο λόγο.

Τι πραγματεύεται το συγκεκριμένο βιβλίο;

Εδώ αισθάνομαι πως θα πρέπει να πω αρκετά παραπάνω. Όπως προανέφερα, ξεκίνησα να το γράφω σε μια ιδιαίτερη περίοδο για μένα, αφού δύο χρόνια σχεδόν πριν την κυκλοφορία του, είχα διαγνωστεί με σκλήρυνση κατά πλάκας. Ο θυμός και η άρνηση που βίωνα τότε, οδήγησαν το χέρι μου. Ήθελα να δείξω με το δικό μου τρόπο στο κοινωνικό σύνολο, πως η πάθηση δεν ταυτίζεται απαραίτητα με την αναπηρία. Από την άλλη, αν δεν της φερθείς καλά στο ανταποδίδει. Παράλληλα, πως οι πάσχοντες συνεχίζουν να ζουν και να κινούνται δίπλα μας και δεν αποτελούν αντικείμενο για σχολιασμό ή λύπηση! Συνοψίζοντας, θα ήθελα να σας πω πως, μπορεί το μυθιστόρημα να αφορά στη ζωή μιας γυναίκας που σε ανύποπτο χρόνο νοσεί από την εν λόγω πάθηση, έχει σαν σκοπό όμως να περάσει κάποια σημαντικά μηνύματα στους αναγνώστες μέσα από τις σελίδες του, ιδιαίτερα με τον τρόπο που τελειώνει. Κάτι που φυσικά δεν θα σας αποκαλύψω!

Ποια είναι η πιο δυνατή ηρωίδα στο μυθιστόρημα σας;

Εδώ κανείς θα περίμενε να ακούσει το όνομα της Μυρτούς, της βασικής ηρωίδας. Σε αυτή την ερώτηση, απαντάω πάντα το ίδιο. Για μένα δυνατή όπως το αναφέρετε ηρωίδα, είναι η Αμαλία. Και πιστεύω πως οι περισσότεροι από εμάς μια Αμαλία θα θέλαμε στη ζωή μας. Ο λόγος, στις σελίδες του βιβλίου.

Η νύχτα στα μάτια των δειλών. Πείτε μας δυο λόγια για την ποιητική σας συλλογή.

Η πρώτη και μόνη έως τώρα ποιητική συλλογή που έχει εκδοθεί. Προηγείται χρονολογικά του μυθιστορήματος αφού εκδόθηκε το 2017 και φέτος προχώρησε σε δεύτερη έκδοση, γεγονός που με εξέπληξε και με ενθουσίασε ταυτόχρονα.

Πως αισθάνεστε που αγαπήθηκε τόσο πολύ από το αναγνωστικό κοινό;

Πως αισθάνομαι; νομίζω το ανέφερα παραπάνω. Ξέρετε μου αρέσει η ποίηση. Γράφω ποίηση. Διαβάζω ποίηση.

Πιστεύω πως το αναγνωστικό κοινό διέκρινε ένα μικρό κομμάτι της ψυχής μου εντός της. Και αυτό γιατί τα ποιήματα που περιέχονται στις σελίδες της, τα περισσότερα τουλάχιστον, χρονολογούνται από το 1988 περίπου που ήμουν μαθήτρια Λυκείου. Ανάμεσά τους, υπάρχουν και αρκετά που γράφτηκαν τα τελευταία χρόνια. Συνεχίζω να σκέφτομαι και να γράφω που και που με αυτό τον τρόπο. Οπότε δεν είναι απίθανο να εκδοθεί μελλοντικά και μία δεύτερη ποιητική συλλογή.

Και ερχόμαστε στο τρίτο σας βιβλίο με τίτλο: Η οργή του χρόνου. Άλλο ένα αγαπημένο, κατά την ταπεινή μου άποψη βιβλίο. Τι σας δυσκόλεψε πιο πολύ κατά τη συγγραφή του;

Θα μπορούσα να μιλάω και να γράφω για ώρες σχετικά με αυτό. Στη δυσκολία κατά τη συγγραφή του αναφέρομαι. Το συγκεκριμένο μυθιστόρημα κυκλοφόρησε το 2022, στην εκπνοή της πανδημίας θα λέγαμε. Ορμώμενη λοιπόν από όλο αυτό που βιώσαμε το προηγούμενο διάστημα, άρχισα να το ψάχνω λίγο παραπάνω, χωρίς όμως να έχω σκοπό να γράψω οτιδήποτε σχετικό. Σε μια τυχαία συζήτηση με ένα καλό μου φίλο από την Κέρκυρα, συνειδητοποίησα πως η εν λόγω πάθηση, συνδέεται κατά κάποιο τρόπο με την πανώλη που είχε ταλανίσει το νησί. Μου πρότεινε λοιπόν να γράψω κάτι για αυτό.

Κατά τη διάρκεια της έρευνας που έκανα διαπίστωσα πως και η Κρήτη, περιοχές του Ρεθύμνου και των Χανίων είχαν βιώσει κάτι αντίστοιχο. Αυτή ήταν και η δυσκολία. Να μεταφέρω στο χαρτί μια ιστορία που να παραλληλίζει αυτές τις δύο πανδημίες, χωρίς όμως να “μαυρίζει” τον αναγνώστη και να περνάει επίσης ένα μήνυμα στο τέλος του. Γιατί δεν αφορά σε ένα ακόμα μυθιστόρημα που αναφέρεται στην πρόσφατη πανδημία, απλά ένα μέρος της ζωής των ηρώων, διαδραματίζεται μέσα σε αυτήν.

Υπάρχει και εδώ δυνατός ήρωας αντίστοιχα;

Μα ναι! Λατρεμένος. Μιλώ για τον Αριστοκράτη. Προσωπικά θεωρώ πως αν υπήρχαν πολλοί σαν εκείνον, ο κόσμος μας, θα ήταν διαφορετικός. Εδώ θα μου επιτρέψετε να αναφέρω πως εμπνεύστηκα τα ονόματα των ηρώων μου από ανθρώπους του χωριού μου. Σχεδόν όλα, ανήκουν σε αγαπημένους και ξεχωριστούς ανθρώπους.

Τι σας λένε πιο συχνά οι αναγνώστες σας;

Αλήθεια, εδώ δεν ξέρω τι να σας απαντήσω. Έχω ακούσει πολλά και διαφορετικά ταυτόχρονα. Εκείνο που θα κρατήσω όμως, γιατί με αντιπροσωπεύει, είναι πως κάθε φορά που γράφω, το κάνω με την ψυχή μου. Έχω πει ξανά πως δεν θεωρώ τον εαυτό μου συγγραφέα, μα έναν άνθρωπο που θέλει να μοιραστεί πράγματα μέσα από το γραπτό λόγο.

Πότε να περιμένουμε το επόμενο βιβλίο σας;

Πολύ πολύ σύντομα! Από την Άνεμος εκδοτική και αυτό. Έχει ήδη δρομολογηθεί και είμαι πολύ χαρούμενη για αυτό!

Ποιο είναι το μότο της ζωής σας;

Πως πάντα υπάρχει ένας λόγος για όσα γίνονται.

Στείλτε το δικό σας μήνυμα στους αναγνώστες του blog.

Να πιστεύουν! Στον εαυτό τους αρχικά και σε οτιδήποτε τους κάνει να αισθάνονται δυνατοί στη συνέχεια.

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για το χρόνο σας!

Εγώ σας ευχαριστώ πολύ για την όμορφη και εποικοδομητική συζήτηση. Ήταν στ’ αλήθεια ένας απολαυστικός καφές!