Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2018

Επίσημη πρεμιέρα για την «Λωξάντρα», σε σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη στο θέατρο Βεάκη

Στη σκηνή του εκ βάθρων ανακαινισμένου ιστορικού θεάτρου Βεάκη, ένας πολυπληθής θίασος ηθοποιών και μουσικών, με επικεφαλής την Ελένη Κοκκίδου (Λωξάντρα), τον Γιώργο Αρμένη (Δημητρός), τον Μιχάλη Μητρούση, την Ευαγγελία Μουμούρη και την Ελένη Τσαλιγοπούλου (τραγουδίστρια Ευθαλία) ζωντανεύουν την ιστορία, τα ήθη και τα έθιμα, τα τραγούδια, τις γεύσεις και τις μυρωδιές μιας ξεχασμένης Ελλάδας.
Η «Λωξάντρα», βασισμένη στο συναρπαστικό μυθιστόρημα της Μαρίας Ιορδανίδου, σε θεατρική απόδοση του Άκη Δήμου και σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη είναι μια γοητευτική παράσταση-ταξίδι στο χρόνο, μέσα από τα μάτια και τις συνταγές μιας χαρισματικής γυναίκας.
L-KK-F-marilenaphotography-S
Ταυτότητα παράστασης 
Λωξάντρα 
Βασισμένη στο μυθιστόρημα της Μαρίας Ιορδανίδου
Θεατρική μεταφορά: Άκης Δήμου 
Σκηνοθεσία: Σωτήρης Χατζάκης 
Σκηνικά-Κοστούμια: Έρση Δρίνη 
Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος 
Χορογράφος: Δήμητρα Γρατσιούνη 
Βοηθός σκηνοθέτη: Κωνσταντίνος Κυριακού 
Φωτογράφος: Μαριλένα Αναστασιάδου 
Οργάνωση Παραγωγής: Ντόρα Βαλσαμάκη 
Παραγωγή: Θεατρικές επιχειρήσεις Τάγαρη 
Προβολή και Επικοινωνία: Βάσω Σωτηρίου-We Will
2-marilenaphotography
Ελένη Κοκκίδου
9-marilenaphotography
Γιώργος Αρμένης
Πρωταγωνιστούν: 
Ελένη Κοκκίδου, Γιώργος Αρμένης, Μιχάλης Μητρούσης, Ευαγγελία Μουμούρη, Χρύσα Παπά 
Συμμετέχουν αλφαβητικά οι: Κατερίνα Αντωνιάδου, Σάρα Εσκενάζη, Χρήστος Ζαχαριάδης, Αλεξάνδρα Καρακατσάνη, Γιάννης Κουκουράκης, Αλεξία Μουστάκα, Χρήστος Πλαϊνης, Γιάννης Σαμσιάρης, Αναστασία Τσιλιμπίου, Κοραλία Τσόγκα, Σόλων Τσούνης, Αλμπέρτο Φάις, Μαρία Χάνου, Χριστίνα Ψάλτη
«Τραγουδίστρια Ευθαλία» η Ελένη Τσαλιγοπούλου 
Σαντούρι-Μουσική: Ανδρέας Κατσιγιάννης 
Ούτι-Κρουστά: Χρυσάνθη Τζοβάνη 
Βιολί: Σωτήρης Μαργιώλης 
Πρεμιέρα: Τετάρτη 7 Νοεμβρίου
Πού: Θέατρο Βεάκη, Στουρνάρη 32, Αθήνα, τηλ.: 210 5223522 
Πότε: Τετάρτη στις 19:00, Πέμπτη 20:00, Παρασκευή 21:00, Σάββατο 17.30 και 21:00 και Κυριακή 17:45 
Εισιτήρια: 15, 17, 20 και 23 ευρώ 
Προπώληση εισιτηρίων και κρατήσεις στο viva.gr
10-marilenaphotography
Μιχάλης Μητρούσης
8-marilenaphotography
Ευαγγελία Μουμούρη
Η θρυλική κοκόνα από την Πόλη
Τέλη 19ου αιώνα-αρχές 20ου. Μια μεσοαστική ελληνική οικογένεια της Κωνσταντινούπολης ζει τις μικρές και τις μεγάλες στιγμές της καθημερινότητάς, με φόντο τα ιστορικά γεγονότα της εποχής. Στον πυρήνα της, η κοκόνα Λωξάντρα. Μια λαϊκή γυναίκα που έχει αγάπη για τη ζωή και τους γύρω της. Πανέξυπνη, στοργική, αλλά και χαρισματική μαγείρισσα. Σημειώστε ένα από τα μυστικά της: «Τη σαρδέλα καλά να τη λαδώσεις πρέπει και μετά πάνω σε κληματόφυλλα να την ψήσεις-όλα εγώ θα σε τα λέω;». Στην παράσταση θ’ αποκαλύψει περισσότερα! 
Η Λωξάντρα δεν είναι γέννημα συγγραφικής φαντασίας, αλλά πρόσωπο υπαρκτό. Συγκεκριμένα, η γιαγιά της Μαρίας Ιορδανίδου. Η τελευταία το 1962 και σε ηλικία 65 χρονών μετέφερε στο ομώνυμο μυθιστόρημα την ιστορία αυτής της δυναμικής γυναίκας, περιγράφοντας παράλληλα με χιούμορ και ζηλευτή ζωντάνια τα έθιμα και τη ζωή των Ελλήνων της Πόλης. 
Ελάτε, λοιπόν, να θυμηθούμε οι παλαιότεροι και να μάθουμε οι νεότεροι τα παλιά, να γελάσουμε και να συγκινηθούμε. Και πού ξέρετε, ίσως η Λωξάντρα σας φιλέψει και λίγο από τον ξακουστό χαλβά της.
1-marilenaphotography
Ελένη Τσαλιγοπούλου

Κωνσταντίνα "Χωρίς Φτερά"

ΛΕΥΚΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ του Βαγγέλη Δουκουτσέλη


Λίγα λόγια για το έργο:

          Όλα ξεκίνησαν όταν η Ελένη Μαστέλου ανακάλυψε στο γραφείο του νεκρού συζύγου της μια ερωτική αλληλογραφία.
            Λέλα, το όνομα που υπέγραφε το κάθε γράμμα.
            Το αποτέλεσμα της αναζήτησης της γυναίκας αυτής φέρνει την Ελένη αντιμέτωπη με μια μεγάλη έκπληξη.
            Ποια είναι πραγματικά η Λέλα και τι ρόλο έπαιξε στη ζωή του Αλέξανδρου;
            Τι είναι αλήθεια και τι ψέμα τελικά για τον καθένα από μας;
            Μπορούμε να αντέξουμε την αλήθεια;
            Αυτά είναι μερικά μόνο ερωτήματα που πρέπει να απαντήσει ο Δημήτρης Γκαβαρδίνας.
            Μέσα από την κωμική προσέγγιση μιας τραγικής ιστορίας οι δύο ήρωες παρουσιάζουν ο καθένας την δική του εκδοχή οδηγώντας μας στην ανατροπή και το αληθινό




ΙΧΝΟΣ
Κολοκοτρώνη 30, Πειραιάς

Κάθε Δευτέρα στις 20:00

Έναρξη παραστάσεων: 26/11
Είσοδος: 10€ (με μπύρα ή κρασί)
Κρατήσεις: 2117900711
Κείμενο: Βαγγέλης Δουκουτσέλης
Σκηνοθεσία: Γιάννης Τσούκας
Παίζουν: Ντόρα ΑυλωνίτουΓιάννης Τσούκας,
τη φωνή του δανείζει ο Χάρης Ρώμας

Φωτογραφίες: Δήμητρα Σταμελάκη
Artwork: Κατερίνα Δαμιανάκου
Ενορχήστρωση “Bang – Bang”: Μάριος Καραμπότης







Σάββατο 17 Νοεμβρίου 2018

Η ΦΩΝΗ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ ΣΤΟ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ ΝΙΚΑΙΑΣ


«Το Οβάλ Πρόσωπο», του Γιώργου ΦΡΑΓΚΟΥΛΗ Σε σκηνοθεσία Βίβιαν ΙΩΑΝΝΟΥ


Προγραμματισμένη Πρεμιέρα: 15 Νοεμβρίου 2018, Θέατρο ΠΑΡΑΜΥΘÍΑΣ – Αλμπέρτα Τσοπανάκη, Παραμυθιάς 27 & Μυκάλης (πλησίον μετρό Κεραμεικού)
Παραστάσεις: κάθε Πέμπτη στις 21.00
Κράτηση θέσεων: 210-345 7904
Τιμές εισιτηρίων: 10 ευρώ (κανονικό), 8 ευρώ (ομαδικό εισιτήριο από 5 άτομα και πάνω), 5 ευρώ ( Ατέλειες, φοιτητές, άνεργοι ΟΑΕΔ, ΑΜΕΑ)

Παίζουν οι ηθοποιοί:
Βίβιαν ΙΩΑΝΝΟΥ
Γιάννης ΑΝΔΡΟΥΛΑΚΑΚΗΣ
Γιάννης ΛΕΒΕΝΤΗΣ
Κατερίνα ΣΙΓΑΛΑ
Μιχάλης ΚΟΥΤΣΟΥΡΗΣ

Σκηνοθεσία: Βίβιαν ΙΩΑΝΝΟΥ
Βοηθός Σκηνοθέτη: Μιχάλης ΚΟΥΤΣΟΥΡΗΣ


Η παράσταση, αποτελεί την 1η θεατρική απόδοση του έργου της ομώνυμης αστυνομικής νουβέλας του Γιώργου Φραγκούλη
­­­­­______________________________

Λίγα λόγια για το έργο

ΑΘΗΝΑ, κάπου στα τέλη της δεκαετίας του ’90 – αποκριές. Η νύχτα είναι αγριεμένη και ο νεαρός, ζωγράφος Δάμωνας περιπλανιέται στα στενά της πόλης. Μια νεαρή γυναίκα βγαλμένη από άλλη εποχή εμφανίζεται μπροστά του από το πουθενά ζητώντας του απεγνωσμένα βοήθειά, για να  εξαφανιστεί αμέσως μετά. Η σύντροφος του Δάμωνα, Αγγελική, τον παροτρύνει να απευθυνθεί στις αρχές, όμως κάτι μέσα του τον πείθει ότι η γνωριμία του με αυτή την γυναίκα δεν είναι δουλειά της αστυνομίας… Η άγνωστη στοιχειώνει τα όνειρά του. Ούτε η τρομαγμένη με την κατάστασή του Αγγελική, ούτε ο καλύτερός του φίλος Σταύρος είναι σε θέση να τον συνεφέρουν. Ζωγραφίζει αδιάκοπα και πίνει. Λίγο καιρό αργότερα, οι πίνακες περιμένουν ολοκληρωμένοι στο ατελιέ του για να αγοραστούν σχεδόν αμέσως από έναν μυστηριώδη Ιταλό φιλότεχνο. Ο Δάμωνας φαίνεται πλέον να ανακτά τον παλιό του εαυτό, μέχρι που μια βραδιά θα δεχτεί την επίσκεψη του επιθεωρητή Λιμιού. Ο αγοραστής βρίσκεται νεκρός, αγκαλιασμένος σφιχτά με τον πρώτο καμβά που ζωγράφισε ο Δάμωνας. Δολοφονία, αυτοκτονία ή κάτι άλλο; Τι ρόλο παίζουν οι πίνακες στον θάνατο του μυστηριώδη Ιταλού φιλότεχνου; Τι ζωγράφισε τελικά ο Δάμωνας στους πινακές του;


Youtube link:
https://www.youtube.com/watch?v=1mzgH4FzVTc


Συντελεστές της παράστασης
Σκηνοθεσία: Βιβιαν ΙΩΑΝΝΟΥ
Βοηθός σκηνοθέτη: Μιχάλης ΚΟΥΤΣΟΥΡΗΣ
Μουσική επιμέλεια: Γιώργος ΦΡΑΓΚΟΥΛΗΣ
Φωτισμοί: Χρήστος ΠΟΥΣΙΜΗΣ
Photo credits: Νίκος ΑΡΤΟΠΟΙΟΣ
Video & trailer credits: Αντρέας MUSARAJ
Δημιουργία αφίσας: Νίκος ΠΛΙΑΤΣΙΚΑΣ
Επικοινωνία:
2103457904 - 6955782755

Διανομή
Δάμωνας:
Γιάννης ΑΝΔΡΟΥΛΑΚΑΚΗΣ  
Βαλέρια: Βίβιαν ΙΩΑΝΝΟΥ
Αγγελική:
Κατερίνα ΣΙΓΑΛΑ
Σταύρος :
Γιάννης ΛΕΒΕΝΤΗΣ
Επιθεωρητής Λιμιός : Μιχάλης ΚΟΥΤΣΟΥΡΗΣ


 


 




Η ΦΩΝΗ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ ΣΤΗ ΝΙΚΑΙΑ


ΜΑΣ ΠΗΡΑΝ ΕΙΔΗΣΗ κάθε ΔΕΥΤΕΡΑ στο ΘΕΑΤΡΟ ELIART


ΛΕΥΚΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ κάθε ΔΕΥΤΕΡΑ στο ΙΧΝΟΣ


Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 2018

Μία; Μόνο μία; Μακάρι, Θεούλη μου, αν υπάρχεις και μ’ ακούς, μακάρι λέω, να ήταν μόνο μία.




Αυτή η απαίσια, η μπάσα, η βραχνή, η υστερική, η άγνωστη και ταυτόχρονα τόσο γνώριμη φωνή, μακάρι να ήταν μόνο μία. Θα την σκότωνα επί τόπου. Θα την έκανα ότι ήθελα. Θα την είχα του χεριού μου. Θα την είχα διώξει τώρα που μιλάμε.
Σίγουρα όμως δεν πρόκειται για τη δική μου φωνή. Η δική μου είναι όμορφη, μελωδική. Κάνει και για ραδιόφωνο. Το έχω ψάξει καλά το πράγμα. Κοντεύω να πάρω πτυχίο. Ως εδώ το αστείο. Δυστυχώς δεν είναι μία. Είναι πάρα πολλές οι φωνές που με βασανίζουν τα βράδια - πάντα μετά τα μεσάνυχτα με επισκέπτονται ξέρουν τι κάνουν- και παρ’ όλα τα χρόνια που έχουν περάσει, ακόμα άκρη δεν έχω βγάλει. Και τα χρόνια δεν είναι και λίγα. Βρε λέτε  να μην υπάρχει γιατρειά; Ποιος ξέρει…
Ο φόβος έχει γίνει κολλητός μου. Φοβάμαι πάρα πολύ. Και τις φωνές τις φοβάμαι και τον γιατρό μου φοβάμαι και τον θάνατο φοβάμαι. Ειδικά τον τελευταίο τον τρέμω. Να, αυτά που γράφω τώρα φυσικά και δεν θα του τα δώσω να τα διαβάσει. Του γιατρού μου εννοώ. Και πάλι δεν καταλαβαίνω  γιατί, αφού είναι πολύ καλός άνθρωπος και πολύ συνεργάσιμος. Αλλά; Παντού υπάρχει ένα «αλλά». Το πρώτο πράγμα που θα κάνει σίγουρα, είναι να μου αυξήσει τη δόση των φαρμάκων. Κι εγώ δεν θέλω καθόλου να μου συμβεί κάτι τέτοιο, γιατί είδα κι έπαθα να φτάσω μέχρι εδώ. Έχω δώσει μάχες και μάχες για να παίρνω τόσα λίγα. Που δεν είναι λίγα, αλλά σε σύγκριση με εκείνο το καλοκαίρι που είχα υποτροπιάσει πάλι και ήμουν μέσα,  καμία σχέση.
Υπάρχει μεγάλο πρόβλημα. Η φωνή μέσα μου, όταν μεγαλώνει, πολλαπλασιάζεται. Δεν ξέρω πως γίνεται αυτό. Ειλικρινά. Γίνονται πολλές φωνές και δεν με αφήνουν να κοιμηθώ. Είναι τρομακτικές φωνές. Ουρλιάζουν μέσα στο κεφάλι μου. Μπορούν ακόμα να μου τρυπήσουν και τα τύμπανα. Και να φανταστείτε ότι  παίρνω ειδικό χάπι και για αυτό. Αλλά καθώς φαίνεται δεν κάνει τίποτα.
Μεταξύ μας, αυτή η λέξη, μου προκαλεί αηδία. Το χάπι. Δεν είναι ένα. Τα χάπια. Φάγανε τα καλύτερά μου χρόνια. Χάπια για να κοιμηθώ και χάπια για να ξυπνάω. Χάπια για να μην τρέμω. Χάπια για να μην έχω νεύρα. Χάπια για να μην ακούω τη φωνή που είναι καλά κρυμμένη μέσα μου. Δεν πάει πουθενά. Εύχομαι μια μέρα να βγάλει τον σκασμό και να με αφήσει ήσυχο. Προσεύχομαι να ησυχάσω. Να απαλλαγώ μια για πάντα. Θεέ μου, κάνε κάτι, σε ικετεύω.
Λέω στον εαυτό μου, κάθε βράδυ «μη δίνεις σημασία» ιδέα σου θα’ ναι. Κι αυτή εκεί. Δυνατή κι ακλόνητη σαν βράχος, να μου αραδιάζει  ασυναρτησίες.
Ότι είμαι άχρηστος κι ατάλαντος, ότι τίποτα δεν θα καταφέρω να κάνω στη ζωή μου και άλλα τέτοια κουλά. Προσπαθώ ο δύστυχος. Προσπαθώ να βάλω τα δυνατά μου και να την αγνοώ. Να το παίζω υπεράνω. Να γίνω λίγο ζνομπ, πράγμα που δεν είμαι. Άλλες φορές το παίζω πιο σκληρός και τη διώχνω, αλλά αυτή δεν με ακούει. Πως γίνεται, λοιπόν, να την ακούω εγώ πεντακάθαρα και να μη με ακούει αυτή; Και αναρωτιέμαι αν οι άλλοι μου κάνουν πλάκα και έχουν κρύψει ένα μικρό μαγνητόφωνο να με ζαλίζει κάθε βράδυ την ίδια ώρα.
Αυτό που ζω είναι για γέλια και για κλάματα. Η ζωή μου έχει μετατραπεί σε εφιάλτη ο οποίος μπερδεύεται με τους πραγματικούς εφιάλτες αλλά σε κανέναν δεν το δείχνω γιατί φοβάμαι, το είπαμε αυτό. Αποφάσισα να τα εξομολογηθώ όμως. Όλα. Μεγάλη απόφαση πήρα, το ξέρω. Όχι για να το παίξω «ιστορία», τύπου «κοιτάξτε με, έχω αυτό και ξεχωρίζω», αλλά για έναν και μόνο λόγο. Να πείσω και τους υπόλοιπους που βρίσκονται στην ίδια κατάσταση με μένα ότι δεν είναι μόνοι.
Όχι, άνθρωποι, δεν είστε μόνοι! Η φωνή που κρύβεται μέσα σας κρύβεται και μέσα μου και στον γείτονα, ακόμα και στον παραδίπλα, και ας μη το λέει.    
Η φωνή ή οι φωνές είναι πολλές και κυριαρχούν τον πλανήτη μας. Κάνουν ότι γουστάρουν και δεν δίνουν λογαριασμό σε κανέναν. Μη φοβάστε λοιπόν! Μπόρα είναι και θέλω να πιστεύω ότι θα περάσει! Πόσο κρατάει μια μπόρα; Μια δυνατή βροχή; Μια καταιγίδα; Όσο μια στιγμή! Στο χέρι μας είναι! Σωστά; Σωστά!






ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ


Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου 2018

ΒΡΕΧΕΙ…






…ΚΙ ΕΝΑΣ ΣΚΥΛΟΣ ΤΡΕΧΕΙ στην γκρίζα πόλη να κρυφτεί σε μια γωνιά ζεστή. Δεν έχει ταυτότητα, όνομα και ιδιότητα. Δεν έχει σπίτι ούτε οδό ούτε αριθμό. Θυμάται τις καλές εποχές που είχε ένα πιάτο φαγητό και λίγο καθαρό νερό. Θυμάται όλες εκείνες τις στιγμές που τον κάνανε ευτυχισμένο. Τώρα σιωπή. Σιωπή γκρίζα κι αυτή και μοναξιά. Του λείπουν τα παιδιά της γειτονιάς που παίζανε μαζί του όλο το καλοκαίρι. Τώρα μοναξιά και δεν ζητάει πολλά. Ένα κεραμίδι να σκεπαστεί και ένα γλυκό χάδι, μια αγκαλιά. Θα ήθελε να έχει όνομα. Θα ήθελε να έχει ένα σπίτι. Τίποτα από όλα αυτά. Τίποτα.

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΑΣ ΠΑΝΑΡΙΤΗ - ΌΣΑ ΟΙ ΨΥΧΕΣ ΔΕΝ ΛΗΣΜΟΝΟΥΝ


Σάββατο 8 Σεπτεμβρίου 2018

Η κριτική της Μίνας Ταβουλάρη για το βιβλίο μου «Η ΦΩΝΗ ΜΕΣΑ ΜΟΥ»




Είναι ένα φθινοπωρινό αλλά ζεστό μεσημέρι. Φτάνω στην τελευταία σελίδα του βιβλίου «Η φωνή μέσα μου» , του Κωνσταντίνου Ιωακειμίδη. Δυο μέρες χρειάστηκαν από την ώρα που διάβασα την πρώτη σελίδα ώσπου να φτάσω στην τελευταία. Μικρό βιβλίο, θα σκεφτείτε, σύντομη ιστορία. Ναι, οι σελίδες του είναι μόλις 85. Όχι, δεν πρόκειται για ιστορία. Πρόκειται για εξομολόγηση : «Άλλωστε, πόσο κρατάει μια εξομολόγηση; Δέκα λεπτά; Είκοσι;» όπως λέει ο συγγραφέας.
Σκέψεις κατακλύζουν το μυαλό μου. Νιώθω την καρδιά μου να χτυπάει δυνατά! Ο Φίλιππος, ο ήρωας του βιβλίου, παλεύει με την ψυχική νόσο – κατάθλιψη, σχιζοφρένεια, διπολική διαταραχή. Ο αγώνας του υπήρξε «υπεράνθρωπος» και συνεχίζει! Η εξομολόγησή του είναι σκληρή, αληθινή! Η απόδοσή της από τον συγγραφέα, απίστευτα, ρεαλιστική! Η ενσυναίσθησή του είναι τεράστια! Με την εξαιρετικά δυνατή πένα του, περιγράφει γλαφυρά, τα μαρτύρια, τις αγωνίες, την απόγνωση του ήρωα, αλλά και τον αγώνα και την ανάγκη του για λύτρωση , για ζωή! Γίνεται ένα με τον Φίλιππο, τον νιώθει απόλυτα, τον αγκαλιάζει, τον ακολουθεί όταν εκείνος χάνεται στο σκοτάδι του νου του, παλεύει με την αυτοκαταστροφή, φλερτάρει ασταμάτητα με την παράκρουση και τον θάνατο! Πολύ δυνατό βιβλίο, πάρα πολύ!!
Θα ήθελα να μοιραστώ κάποιες από τις σκέψεις που μου γεννήθηκαν διαβάζοντας. Η πηγή της δύναμής μας βρίσκεται στους ανθρώπους που στέκουν δίπλα μας είτε αυτοί είναι οι γονείς μας, είτε οι φίλοι ή ,στην καλύτερη περίπτωση, και οι δυο μαζί!! Η αδιαφορία, η αποστασιοποίηση, η υποκρισία ως προς όλους όσοι αντιμετωπίζουν ψυχική νόσο , αποτελούν συνηθισμένα φαινόμενα στις μέρες μας , αλλά και ανα τους αιώνες! Το βιβλίο του Κωνσταντίνου Ιωακειμίδη, με έβαλε στη διαδικασία να επαναπροσδιορίσω τη θέση μου ως φίλη, συγγενής, γειτόνισσα ανθρώπων που ανεβαίνουν δίπλα μου τον προσωπικό τους Γολγοθά! Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, όλοι γνωρίζουμε κάποιον. Όλοι, ενδεχομένως, σε κάποια στιγμή της ζωής μας, έχουμε δει τον «γκρεμό»… «Η φωνή μέσα μου» είναι ένα δυνατό, τσουχτερό χαστούκι! Τον Φίλιππο βρέθηκαν άνθρωποι να τον στηρίξουν , οι γονείς του, η φίλη του η Αλίκη,ο ξάδελφός του, γιατροί, άνθρωποι που εργάζονται στον τομέα της ψυχικής υγείας. Στάθηκε τυχερός! Γνωρίζω όμως περιπτώσεις ανθρώπων που , όχι μόνο δεν έχουν πού να στηριχτούν, αλλά αποτελούν και μίασμα ακόμα και για τις ίδιες τις οικογένειές τους (αν όχι, πρωτίστως, γι αυτές)! 
Είναι , πιστεύω, υποχρέωση ημών των, υποτίθεται, «λογικών», να λάβουμε δράση όπου είναι δυνατόν. Ένα τηλέφωνο σε μια υπηρεσία ψυχικής υγείας, μια σύσταση σε κοινωνικό λειτουργό για έλεγχο,όπου διαπιστώσουμε πρόβλημα, είναι βήματα σωστά και διακριτικά! Ας μην κλείνουμε τα μάτια και τα αυτιά μας σε μια φωνή βοήθειας…ακόμα και μια απλή «καλημέρα», μπορεί να κάνει μια ψυχή ευτυχισμένη, χωρίς να θέσουμε σε κίνδυνο την πολυπόθητη ψυχική και οικογενειακή μας «ισορροπία»…ο φόβος αποτελεί εμπόδιο σε όλους τους τομείς της ζωής!
Σκεφτείτε και κάτι ακόμα. Όλοι είμαστε «καλά» μέχρι «κάτι» να μας «χτυπήσει την πόρτα»…σκεφτείτε τότε να ουρλιάζετε για βοήθεια και να μην υπάρχει κανείς…
Κωνσταντίνε, σ’ ευχαριστώ για την αφύπνιση, για το θάρρος και για την , εν τέλει, αισιοδοξία που βλάστησαν στο βιβλίο σου!!
Βιβλιόφιλοι, διαβάστε , ακούστε όσα έχει να σας πει η φωνή του Φίλιππου και συντονίστε την με τη δική σας, τη δική μου, τη φωνή του ανθρώπου δίπλα σας…
Καλή συνέχεια, Κωνσταντίνε!!