Βιβλιοπρόταση | Οι ονειροπολήσεις του μοναχικού οδοιπόρου | Ζαν-Ζακ Ρουσσώ | Εκδόσεις Σ. Ι. Ζαχαρόπουλος

 

Σε αυτό το βιβλίο του, που είναι και το τελευταίο, ο Ζαν-Ζακ Ρουσσώ αυτοπεριγράφεται, αφηγείται τη ζωή του και υπερασπίζεται τον εαυτό του. Ξαναθυμάται τις πιο γλυκές αναμνήσεις των περασμένων και τα πιο αξιοσημείωτα γεγονότα της ζωής του. Η φύση είναι το πλαίσιο των Δέκα Περιπάτων του. Η μοναδική γοητεία του βιβλίου του αυτού προέρχεται απ’ την απογύμνωση του κι ο συγγραφέας εξαφανίζεται πίσω απ’ τον άνθρωπο. Κι ωστόσο η ποίηση κι η τρυφερότητα κυριαρχούν απ’ την αρχή ως το τέλος.

“Η καρδιά μου, μοναδικά απασχολημένη με το παρόν, γεμίζει μ’ αυτό όλη της τη χωρητικότητα, όλο της το χώρο, κ’ εκτός από τις περασμένες χαρές που αποτελούν πια τις μόνες μου απολαύσεις, δε μένει ούτε μια γωνιά κενή γι’ αυτό που δεν υπάρχει πια”.

Ζαν - Ζακ Ρουσσώ

Ο Ζαν-Ζακ Ρουσσώ, εξαιτίας της άτυχης παιδικής ζωής του εγκατέλειψε 16 ετών το καλβινιστικό σπίτι του στη Γενεύη και προσεχώρησε στον Καθολικισμό. Δεν είχε ποτέ συγκροτημένη εκπαίδευση, οι γνώσεις του όμως υπερεπαρκούσαν ώστε το 1742 να δουλέψει στο Παρίσι ως ιδιωτικός δάσκαλος σε σπίτια ευγενών. Ο Ρουσσώ γνωρίστηκε με τον Ντιντερό, για του οποίου την “Εγκυκλοπαίδεια” έγραψε άρθρα μουσικής θεωρίας. Ζούσε ανύπαντρος με την Therese Levasseur, με την οποία είχε 5 παιδιά που μεγάλωναν σε ορφανοτροφείο. Επειδή καταδικάστηκαν τα γραπτά του από τον επίσκοπο του Παρισιού και κινδύνευε να φυλακιστεί, εγκατέλειψε ο Ρουσσώ το Παρίσι και εγκαταστάθηκε για αρκετά χρόνια στο εξωτερικό, από το 1762 στην Ελβετία και κατά τα έτη 1767-1770 στην Αγγλία.

Στην πολιτική φιλοσοφία του ζητούσε ο Ρουσσώ ίδια δικαιώματα για όλους τους πολίτες, με δημοκρατική διακυβέρνηση και κοινωνικό έλεγχο “Οι άνθρωποι γεννιώνται καλοί από τη φύση τους και διαφθείρονται από την κρατούσα εκκλησία, την κακή παιδεία και τις κρατούσες οικονομικές συνθήκες. Ο μόνος δρόμος για να βελτιωθούν είναι να αφεθούν ελεύθεροι”. Το έργο του “Du contrat social” (1762), το οποίο ανήκει στα θεμελιώδη έργα υπέρ της σύγχρονης δημοκρατίας, περιέχει τις αρχές της κοινωνικής θεωρίας του Ρουσσώ, στην οποία είναι απαραίτητος ο πολιτικά υπεύθυνος πολίτης. Σε ανάλογο βαθμό επηρέασε τις μετέπειτα εξελίξεις και η εκπαιδευτική θεωρία του.

Ο Ρουσσώ συνέθεσε έργα συμφωνικής μουσικής και έγραψε μυθιστορήματα, τα οποία επηρέασαν τη λογοτεχνία της εποχής του. Θεωρείται ότι προετοίμασε με το φιλοσοφικό του έργο το δρόμο για τη γαλλική επανάσταση.

Σ.ΕΚ.Β.-"Το δεκάλεπτο του βιβλίου"-Ιστορίες Μυστηρίου;, Κ. Ιωακειμίδης (...

2024 ΕΥΧΕΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΒΓΟΥΝ ΑΛΗΘΙΝΕΣ...

 

Θα ήθελα να ευχηθώ, σε όλο τον κόσμο υγεία, χαρά, ευημερία και ψυχική ηρεμία. Να κοιτάμε πάντα μπροστά, διορθώνοντας τα λάθη του παρελθόντος. Να αγαπάμε αληθινά και ειδικά αυτές τις άγιες μέρες να μάθουμε να ζητάμε συγγνώμη σε όποιον πικράναμε. Τέλος, η χρονιά που φεύγει να πάρει μαζί της όλα τα κακά που μουτζούρωσαν άτσαλα τη χρωματιστή ζωή μας. Και να μη ξεχνάτε: Χαμογελάτε! Είναι μεταδοτικό! Χρόνια Πολλά με αγάπη Κωνσταντίνος Ιωακειμίδης – Μεθυσμένες Ιστορίες.

ΚΛΙΚ ΜΑΡΙΑ ΓΕΩΡΓΑΝΤΑ

Αφιέρωμα | Αντουάν ντε Σαιντ Εξυπερύ | Εκδόσεις Σ. Ι. Ζαχαρόπουλος

 

Ο “Μικρός Πρίγκιπας” είναι ένα υπέροχο γέννημα της φαντασίας του Σαιντ Εξυπερύ. Αφελής όμως σωστός στη σκέψη του, ο Μικρός Πρίγκιπας φέρνει σε αμηχανία τον πιλότο που συνάντησε στη Σαχάρα, ο οποίος προσπαθεί να επισκευάσει τη βλάβη του αεροπλάνου του. Ο Μικρός Πρίγκιπας του διηγείται τα ταξίδια του σε διάφορα μικρά άστρα και τις συζητήσεις που είχε με τους κατόχους τους. Στο τέλος, στην ερημιά της Σαχάρας, δένεται με τον πιλότο, όμως ξαφνικά χάνεται, όπως ξαφνικά είχε εμφανιστεί μπροστά του.

Το έργο τελειώνει με την υπόδειξη του συγγραφέα -πιλότου πως ο Μικρός Πρίγκιπας υπάρχει κοντά μας, φτάνει να τον αναγνωρίσουμε στο πρόσωπο ενός παιδιού με χρυσαφένια μαλλιά που θα μας χαμογελάει.

Στο κορυφαίο αυτό έργο του, που είναι κι ένα απ’ τα σημαντικότερα βιβλία του 20ού αιώνα, ο Σεντ Εξιπερί ξεδιπλώνει μπρος στα μάτια του αναγνώστη το πολύχρωμο χαλί της ζωής και μέσα από έναν καταιγισμό λαμπρών εικόνων μας προσφέρει ένα συναρπαστικό πανόραμα των ιδεών του και μας μιλά για το Θεό, τον ανθρώπινο μόχθο και τον καθημερινό αγώνα για τελείωση, δίνοντας καίριες απαντήσεις σε ερωτήματα που βασανίζουν λίγο πολύ όλους μας.

Είναι το βιβλίο που έχει γραφτεί με πάθος και αγάπη για τον άνθρωπο και την περιπέτεια, θαυμάζει κανείς τη δύναμη και τη ζωντάνια της περιγραφής των εικόνων, που ο συγγραφέας μας τις παρουσιάζει σαν πραγματικός ιμπρεσιονιστής, εμπνευσμένος από την αδρότητα του τοπίου που περιγράφει. Μα πάνω απ’ όλα θαυμάζει, στην κορύφωση της, τη δύναμη του ανθρώπου να κατανικήσει το θάνατο, όταν τον αγγίζει στις χαράδρες των Άνδεων ή μέσα στην απεραντοσύνη της Σαχάρας.

Ο Αντουάν ντε Σαιντ Εξυπερύ γεννήθηκε στην πόλη Λυών της Γαλλίας το 1900 στην οδό Peyrat 8, (σήμερα οδός Antoine De Saint Exypery), 3ο παιδί των Antoine Jean Baptiste De Saint Exypery και της Marie Roger Fonscolombe. Αφού μαθήτευσε σε εκκλησιαστικά ιδρύματα, όπου αποδείχτηκε απείθαρχος μαθητής, απέτυχε διαδοχικά στη Ναυτική Σχολή και την Ecole Centrale, προτού εγγραφεί τελικά στη Σχολή Καλών Τεχνών. Το 1921, με την ευκαιρία της στρατιωτικής του θητείας, πήρε δίπλωμα πιλότου κι έγινε πιλότος στη Γαλλική Αεροπορική Εταιρεία και κατόπιν στη Latecoere. Στον αερολιμένα ανεφοδιασμού της γραμμής Καζαμπλάνκας-Ντακάρ στο ακρωτήριο Judy στο Μαρόκο, ανακάλυψε την έρημο. Το πρώτο του μυθιστόρημα, “Ταχυδρομείο του Νότου”, εκδόθηκε το 1928. Την επόμενη χρονιά ο Σαιντ Εξυπερύ έγινε διευθυντής της Aeroposta Argentina στο Μπουένος Άιρες, όπου γνώρισε την Κονσουέλο Σουνσίν, την οποία παντρεύτηκε το 1931. Την ίδια εκείνη χρονιά βραβεύτηκε με το Prix Femina για το μυθιστόρημά του “Νυχτερινή πτήση” και παραιτήθηκε από την Aeroposta. Έγινε κύριος ανταποκριτής της France-Soir στη Ρωσία και κατόπιν στην Ισπανία το 1936. Το 1937, επιστρέφοντας στην αεροπορία, εδραίωσε την από αέρος σύνδεση Καζαμπλάνκας-Τιμπουκτού. Μετά από ένα σοβαρό ατύχημα, αφοσιώθηκε στη συγγραφή. Το μυθιστόρημα “Η γη των ανθρώπων”, το 1939 του χάρισε το Μεγάλο Βραβείο Μυθιστορήματος της Γαλλικής Ακαδημίας. Με το ξέσπασμα του πολέμου επέστρεψε στην ενεργό υπηρεσία, παρά την κατάσταση της υγείας του, αλλά αποστρατεύθηκε στο Αλγέρι το 1940, λόγω ηλικίας. Αναχώρησε για τη Νέα Υόρκη, όπου καταπιάστηκε μ’ ένα μεγάλο έργο, το “Κάστρο”, που συγκέντρωνε τους στοχασμούς μιας ζωής και εκδόθηκε μόλις το 1948. Το 1943 εκδίδει τον “Μικρό Πρίγκιπα” και το “Γράμμα σ’ έναν όμηρο”. Γύρισε στην Ευρώπη για να καταταγεί στις γαλλικές αεροπορικές δυνάμεις με τον βαθμό του ταγματάρχη. Στις 31 Ιουλίου 1944 πραγματοποίησε μια αναγνωριστική αποστολή προς την κοιλάδα του Ρήνου, απ’ όπου δεν επέστρεψε.

Ο Σαιντ Εξυπερύ εξαφανίστηκε με το αεροπλάνο του το 1944, ανοιχτά της Κορσικής, ενώ εκτελούσε την ένατη πολεμική του αποστολή κυνηγώντας γερμανικά καταδιωκτικά.

Τάσος Γκρους - Δημήτρης Σχοινοπλοκάκης - Ανδρέας Σμυρνάκης: "Ο γερο-ναυτικός"

 

Τάσος Γκρους - Δημήτρης Σχοινοπλοκάκης
«Ο γερο-ναυτικός»
Ερμηνεύει ο Ανδρέας Σμυρνάκης

 

Κυκλοφόρησε επίσημα σε όλες τις μουσικές διαδικτυακές πλατφόρμες (Spotify, Apple Music & iTunes, YouTube Music) το digital single «Ο γερο-ναυτικός», σε μουσική Τάσου Γκρους, στίχους Δημήτρη Σχοινοπλάκη και ερμηνεία Ανδρέα Σμυρνάκη.
«Ο γερο-ναυτικός» ανήκει στην κατηγορία των «αδέσποτων», ανεξάρτητων τραγουδιών, καθώς δεν κυκλοφορεί από κάποια εταιρεία και δεν ανήκει σε συγκεκριμένο κύκλο τραγουδιών του συνθέτη. Έχει σχέση με τη θάλασσα και τις αναμνήσεις ενός παροπλισμένου ηλικιωμένου άντρα, ο οποίος σκέφτεται τα χρόνια που πέρασε μέσα στα καράβια και πως θα έδινε τη ζωή του για ένα μπάρκο. Η κλασική περίπτωση να εκτιμούμε κάτι μόνο αφού το χάσουμε.
Ο σημαντικός συνθέτης Τάσος Γκρους έδωσε στους στίχους, που αντλούν τη θεματική τους από την ελληνική παράδοση της θάλασσας, τη μορφή σύγχρονης μπαλάντας με έντονα στοιχεία ροκ.
Ο νέος ερμηνευτής Ανδρέας Σμυρνάκης απέδωσε με εκφραστικότητα το νόημα του τραγουδιού.

Το τραγούδι κυκλοφορεί σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες και στο YouTube:
Spotify: https://open.spotify.com/artist/1VtV67j034qSCkxrfyGrpJ?si=e541d4764bee4d4a&nd=1&dlsi=d7d22fff12804169
Apple Music & iTunes: https://music.apple.com/gr/album/o-gero-naftikos-feat-andreas-smirnakis/1719293434?i=1719293435&l=el
ΥouTube: https://www.youtube.com/watch?v=asVbTPm4j1s
YouTube Music: https://music.youtube.com/watch?v=asVbTPm4j1s

Κατεβάστε το ΜP3

 

Στίχοι: Δημήτρης Σχοινοπλοκάκης
Μουσική: Τάσος Γκρους
Τραγούδι: Ανδρέας Σμυρνάκης
Την ενορχήστρωση επιμελήθηκαν οι Νικος Βελώνιας και Παντελής Νικηφόρος, οι οποίοι παίζουν και τα όργανα.
Παραγωγή: Yannis K. Ioannou

 

Ο γερο-ναυτικός
Κάθε βράδυ στο λιμάνι
ένας γέρος ναυτικός
με μια πίπα και μια πίκρα
σεργιανίζει σκεφτικός.

Πίνει ουίσκι, τζιν και ρούμι
ως συνήθιζε παλιά
όταν τέλειωνε τη βάρδια
και σχολνούσε απ' τη δουλειά.

Τη ζωή του για ένα μπάρκο
ούτε που το συζητά
θα την έκανε χαλάλι
κι ας χανότανε μετά.

Κάθε βράδυ ίδια ώρα
μετρημένα βήματα
να ζυγιάζει τη ζωή του
με της γης τα κρίματα.

Πώς περάσανε τα χρόνια
ούτε που κατάλαβε
των Αχράντων μυστηρίων
στη σκουριά μετάλαβε.

Τη ζωή του για ένα μπάρκο
ούτε που το συζητά
θα την έκανε χαλάλι
κι ας χανότανε μετά.

Βιβλιοπροτάσεις | Ζοζέφ Ρονύ | Εκδόσεις Σ. Ι. Ζαχαρόπουλος

 

Ο μυθιστοριογράφος Ζοζέφ Ανρί Ρονί ο Πρεσβύτερος, γνωστός με το ψευδώνυμο Αινέ Ρονί (Rosny l’ Aine), γεννήθηκε το 1856 στις Βρυξέλλες και πέθανε στη Γαλλία το 1940. Πολυγραφότατος συγγραφέας, άφησε κάποια στιγμή ελεύθερη τη φιλοσοφική και επιστημονική φαντασία του και έγραψε μυθιστορήματα που τον καθιστούν έναν από τους προδρόμους του είδους. Παράλληλα, έγραψε και έργα που αναφέρονται στην προϊστορική εποχή, που ανατρέχουν στις αρχές της ανθρωπότητας (“Ο πόλεμος της φωτιάς”, 1911, “Ο γιός της Γης”, 1920, κ.ά.). Επέστρεψε στο κοινωνικό μυθιστόρημα με το “Κόκκινο κύμα” (1910). Οι δύο αδελφοί Ρονί υπήρξαν από τα πρώτα μέλη της Γαλλικής Ακαδημίας.

Ο πόλεμος της φωτιάς 

Ειν’ ο αγώνας του ανθρώπου για την κατάκτηση της φωτιάς, την κατάκτηση της ζωής. Η ζωτική αυτή ανάγκη και λαχτάρα, ανάδειξαν ήρωα τον αποσταλμένο της φυλής των Ουλχάμρ.

Υπάρχει στο μυθιστόρημα αυτό, μια τέτοια συναρπαστική πλοκή και αφήγηση, που κρατά σε ένταση το ενδιαφέρον μικρών και μεγάλων.

Στα πρώτα χρόνια της εμφάνισης της ανθρώπινης ζωής στον πλανήτη μας τοποθετεί την υπόθεση του έργου του ο Ζοζέφ Ρονύ. Δυο φίλοι, ο Αούν και ο Ζουχρ, ο ένας από τη φυλή των Ούλχαμρ κι ο άλλος από τη γενιά των Ανθρώπων-δίχως-Ώμους, αποφασίζουν ν’ αφήσουν τους δικούς τους και να τραβήξουν κατά την Ανατολή με μοναδικά εφόδια τα όπλα τους και την παλικαριά τους σε μια προσπάθεια να εξερευνήσουν τον άγνωστο πλανήτη Γη. Στο διάβα τους παραμονεύει ο θάνατος από τ’ αγρίμια, τους Πιθηκάνθρωπους, τους Ανθρώπους-Αγριόσκυλα... θα καταφέρουν να επιζήσουν;

Ο Ρονύ με το γλαφυρό του ύφος, την υποβλητική και γοητευτική του γλώσσα και τη μοναδική του φαντασία μας μεταφέρει στα πανάρχαια εκείνα χρόνια και με φόντο ένα εχθρικό και αφιλόξενο περιβάλλον αφηγείται τις περιπέτειες και τα κατορθώματα των δυο φίλων κρατώντας μας σε διαρκή αγωνία.

Στα πανάρχαια χρόνια, τότε που την προσωπική ανδρεία τη θεωρούσαν ως δώρο θεϊκό, που η αποκοτιά και η τόλμη ενός παλικαριού έσωζε ή κατέστρεφε ένα λαό, η Ευρυμάχη ζει τη μεγαλύτερη περιπέτεια της ζωής της: έχει να διαλέξει ανάμεσα στη φωνή της καρδιάς της και στην υπόδειξη της λογικής της.

Δυο παλικάρια αγωνίζονται να κατακτήσουν την πανέμορφη ξανθιά κόρη του Βοριά: ο γενναίος αρχηγός των βουνίσιων Θολρόγκ και το ηρωικό παλικαρόπουλο από τις Λίμνες, ο Ιν-Κιλγκ. Πώς θα τα καταφέρει η γλυκιά κοπέλα; Ποιος θα κερδίσει στο τέλος, η καρδιά ή η λογική της;

Ο Ζοζέφ Ρονύ με την απαράμιλλη δεξιοτεχνία του και τη γλαφυρή του πένα κρατάει ως το τέλος αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη και δίνει την αναπάντεχη λύση στο δίλημμα της κοπέλας.

Βιβλιοπρόταση | Ράινερ Μαρία Ρίλκε | Εκδόσεις Σ. Ι. Ζαχαρόπουλος

 

Ο Αυστρογερμανός ποιητής Ράινερ Μαρία Ρίλκε (1875-1926) γεννήθηκε στην Πράγα από πατέρα πρώην στρατιωτικό και μητέρα μια κοσμική γυναίκα, από πλούσια οικογένεια βιομηχάνων, κόρη αυτοκρατορικού συμβούλου. Ως παιδί και έφηβος δεν υπήρξε ιδιαίτερα ευτυχισμένος. Η παιδεία του ήταν ανοργάνωτη και αποσπασματική. Αρχικά ακολουθεί στρατιωτική εκπαίδευση, όμως αδυνατεί να προσαρμοστεί και τελικά λόγω εύθραυστης κράσης την εγκαταλείπει. Εισάγεται στην Εμπορική Σχολή του Λιντς, άλλα μετά από έναν χρόνο επιστρέφει στην Πράγα και συγκεντρώνεται στις σπουδές του το 1895 εγγράφεται στο Πανεπιστήμιο του Καρόλου και διδάσκεται λογοτεχνία, ιστορία της τέχνης, φιλοσοφία και για ένα εξάμηνο νομικά. Συνεχίζει τις σπουδές του σε Μόναχο και Βερολίνο. Ταξιδεύει ακατάπαυστα σε όλη την Ευρώπη. Καρπός των επισκέψεων του στη Ρωσία, που θα αποτελέσουν ορόσημο στη ζωή του, είναι το “Ωρολόγιον” (1905). Το 1901 παντρεύεται τη γλύπτρια Κλάρα Βέστχοφ και την ίδια χρονιά γεννιέται η κόρη τους. Εγκαθίσταται στο Παρίσι, το γεωγραφικό και καλλιτεχνικό του επίκεντρο για δώδεκα περίπου χρόνια, όπου συνδέεται στενά με τον Ροντέν και εξελίσσει ένα νέο ύφος ακραίας γλωσσικής και λυρικής εκλέπτυνσης, το όποιο αντανακλάται στα “Νέα Ποιήματα” (1907- 1908) και τις “Αναμνήσεις τον Μάλτε Λάουριντς Μπρίγκε” (1910). Περιέρχεται σε δημιουργική κρίση και βαθύτατη κατάθλιψη έως το 1922, όποτε εν μέσω δημιουργικού παροξυσμού ολοκληρώνει τις “Ελεγείες του Ντουίνο” (1923), που συνέλαβε σε μια στιγμή διαύγειας το 1912 στην Ιταλία, ενώ συνθέτει σε διάστημα λίγων μόλις ημερών τα “Σονέτα στον Ορφέα” (1923), εμπνευσμένα από τον θάνατο ενός νεαρού κοριτσιού· τα δύο αυτά έργα θα θεωρηθούν τα ποιητικά του αριστουργήματα και θα του χαρίσουν διεθνή φήμη. Ο Ρίλκε έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του στο Μυζό, κοντά στη λίμνη της Γενεύης, στην κοιλάδα του Ροδανού, και πέθανε στις 29 Δεκεμβρίου του 1926 στο σανατόριο του Βαλμόν στην Ελβετία από λευχαιμία. Σύμφωνα με τον θρύλο ο Ρίλκε ασθένησε όταν αγκυλώθηκε από το αγκάθι ενός ρόδου καθώς φρόντιζε τον κήπο του

Έβαλντ Τράγκυ 

Ο Τράγκυ βλέπει τον εαυτό του σαν έναν που τον ξέχασαν, κι αρχίζει, χωρίς να το θέλει, να κινείται, να φωνάζει, για να τον προσέξουν γράφει γράμματα: στο σπίτι του, στον κύριο φον Κραντς, σ’ όλους αυτούς που τυχαία γνώρισε, στέλνει μάλιστα κάνα-δυο συστημένα γράμματα, που τα είχε φέρει από το σπίτι, χωρίς να τα χρησιμοποιήσει ως τώρα, και περιμένει, να δει που θα του απαντήσουν με προσκλήσεις. Του κάκου. Τον ξέχασαν, θέλει να φωνάξει και να δώσει σημεία ζωής. Η φωνή του δεν φτάνει πουθενά...

Βιβλιοπρόταση | Έριχ Μαρία Ρεμάρκ | Εκδόσεις Σ. Ι. Ζαχαρόπουλος

 

Ο Έριχ Μαρία Ρεμάρκ γεννήθηκε το 1898 στο Όσναμπρυκ της Γερμανίας και μεγάλωσε μέσα στη νοσηρή ατμόσφαιρα που προηγήθηκε του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Το 1916 πήγε στρατιώτης όπου βρέθηκε μπροστά στο “μεγαλύτερο ομαδικό έγκλημα στην ιστορία”. Το 1929 κυκλοφόρησε το βιβλίο του “Ουδέν νεότερον από το δυτικό μέτωπο”, που θεωρήθηκε η πιο ειλικρινής και σπαρακτική μαρτυρία για τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και γνώρισε διεθνή επιτυχία. Το 1933 τα βιβλία του κάηκαν από το ναζιστικό καθεστώς και ο ίδιος αυτοεξορίστηκε στην Ελβετία. Το 1940 μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες και λίγα χρόνια αργότερα πήρε την αμερικανική υπηκοότητα. Πέθανε στο Λοκάρνο το 1970. Ανάμεσα στα μυθιστορήματά του περιλαμβάνονται “Ο μαύρος οβελίσκος”, “Τρεις σύντροφοι”, “Η αψίδα του θριάμβου” και “Ο παράδεισος δεν έχει ευνοουμένους”, που εκδόθηκε το 1958 και μεταφράστηκε αμέσως στα αγγλικά. Ο Έριχ Μαρία Ρεμάρκ έγραψε επίσης σενάρια για το Χόλιγουντ όπου πέρασε τα χρόνια της ωριμότητάς του.

Ουδέν νεώτερον από το δυτικόν μέτωπον 

Το “Ουδέν νεώτερον από το δυτικό μέτωπον” είναι η περιγραφή της ζωής των στρατιωτών κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Πρόκειται για έργο που από την πρώτη του έκδοση το 1929 μέχρι σήμερα το έχουν διαβάσει εκατομμύρια αναγνώστες. Και όσο η δαμόκλειος σπάθη του πολέμου θα εξακολουθεί να επικρέμαται πάνω από τα κεφάλια των λαών και η λαχτάρα για παγκόσμια ειρήνη θα μένει άσβεστη, θα συνεχίζει να είναι το ίδιο επίκαιρο και διδακτικό όπως ήταν και στα κρίσιμα εκείνα χρόνια.

Σ.ΕΚ.Β.-"Το δεκάλεπτο του βιβλίου"-Ιστορίες Μυστηρίου;, Κ. Ιωακειμίδης (...

Βιβλιοπρόταση : Μετά την εξαφάνιση της Αλμπερτίν του Μαρσέλ Προυστ Εκδόσεις Σ. Ι. Ζαχαρόπουλος

 

O Mαρσέλ Προυστ (Bαλαντέν-Λουί-Zωρζ-Eζέν-Mαρσέλ) γεννήθηκε στην εξοχή του Οτέιγ, κοντά στο Παρίσι, το 1871. Σπούδασε νομικά, πολιτικές επιστήμες και φιλοσοφία. Γόνος πλούσιας, αστικής οικογένειας -ο πατέρας του ήταν φημισμένος γιατρός- δεν άργησε να βρεθεί στο περιβάλλον της υψηλής κοινωνίας της πρωτεύουσας και άρχισε να δημοσιεύει άρθρα κοσμικού περιεχομένου σε διάφορα έντυπα. Εργάστηκε για ένα διάστημα σε βιβλιοθήκη, ώσπου ανακάλυψε την κλίση του στη λογοτεχνία, στην οποία αφοσιώθηκε ολοκληρωτικά, για να καταλήξει τελικά σε πλήρη σχεδόν απομόνωση από τον έξω κόσμο: κοιμόταν την ημέρα και έγραφε τη νύχτα σε ένα δωμάτιο επενδυμένο με φελλό. Ανάμεσα στο 1895 και στο 1899 ασχολήθηκε με ένα μυθιστόρημα που έμεινε ημιτελές και εκδόθηκε μετά τον θάνατό του, το 1952, με τον τίτλο “Ζαν Σαντέιγ”. Έγραψε επίσης ποιήματα, σύντομα αφηγήματα, άρθρα και μεταφράσεις. Ορισμένα από τα αφηγήματα αυτά δημοσιεύτηκαν το 1896 στον τόμο “Τέρψεις και ημέρες”, με πρόλογο του Ανατόλ Φρανς και σχέδια της Μαντάμ Λεμαίρ. Η χλιαρή τους υποδοχή από το κοινό και ορισμένα προβλήματα πλοκής τον έκαναν να εγκαταλείψει το μυθιστόρημά του “Ζαν Σαντέιγ”, ώσπου, γύρω στο 1907, καταπιάστηκε με τον πολύτομο μυθιστορηματικό κύκλο “Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο”. Ο πρώτος τόμος του κύκλου, “Από τη μεριά του Σουάν”, που οι εκδότες τον απέρριπταν ο ένας μετά τον άλλον, εκδόθηκε με έξοδα του συγγραφέα το 1913. Ακολούθησαν οι τόμοι “Στον ίσκιο των ανθισμένων κοριτσιών”, ο οποίος του χάρισε το βραβείο Γκονκούρ και τη φήμη, το 1918, “Η μεριά του Γκερμάντ”, σε δύο τόμους, 1920 και 1921, και “Σόδομα και Γόμορρα”, επίσης σε δύο τόμους, 1921 και 1922. Ασθματικός από μικρός, ο Προυστ πεθαίνει από πνευμονία το 1922. Οι τρεις τελευταίοι τόμοι, αν και ολοκληρωμένοι, κυκλοφόρησαν μετά τον θάνατό του, με την επιμέλεια του αδελφού του Ρομπέρ: “Η φυλακισμένη”, 1923, “Η δραπέτις/Μετά την εξαφάνιση της Αλμπερτίν”, 1925 και “Ο ξανακερδισμένος χρόνος”, 1927. Το 1927 κυκλοφόρησαν τα “Χρονικά”, ένας τόμος με δημοσιευμένα άρθρα του. Μετά το θάνατό του, ο Προυστ πήρε γρήγορα τη θέση του ως ένας από τους σημαντικότερους μυθιστοριογράφους του εικοστού αιώνα κι ένας από τους πιο σημαντικούς κριτικούς της εποχής του. Το έργο του προκάλεσε έναν πολύ μεγάλο αριθμό από αναλυτικές εργασίες και συνθετικές μελέτες και επηρέασε συγγραφείς όπως οι Τζέιμς Τζόις, Βιρτζίνια Γουλφ, Κλοντ Σιμόν, κ.ά.

Η “Δραπέτις” ή το “Μετά την εξαφάνιση της Αλμπερτίν” (ο Προυστ δεν πρόλαβε να επιλέξει τον οριστικό τίτλο) μας παρουσιάζει το τέλος του κύκλου της Αλμπερτίν: την απόδρασή της, το θάνατό της, τη θλίψη και τη λησμονιά. Ο περιορισμός στο σπίτι της “Αιχμάλωτης” τελειώνει: χωρίς ωστόσο την επιστροφή στην ηρεμία και στην αισιοδοξία, ενώ η νοσταλγία γίνεται πιο έντονη με αναζητήσεις, με μεταθανάτιες ανακρίσεις και με γεγονότα που συναγωνίζονται στις εκπλήξεις το ένα το άλλο. Ο συγγραφέας και ο ήρωας δεν παύουν να εξερευνούν τους πιθανούς κόσμους, γιατί τους έλκουν ιδιαίτερα εκείνοι που είναι αντίθετοι με τη συνηθισμένη εμπειρία. Βλέπουμε έτσι ν’ αρχίζει η γενική αλλαγή που παρασύρει ολόκληρο το τέλος της “Αναζήτησης” και φανερώνει ταυτόχρονα το ρόλο του χρόνου και την αστάθεια του “εγώ” και των καταστάσεων.

Κεκλεισμένων των θυρών του Jean Paul Sartre στο Θέατρο Αλκμήνη από τις 21 Ιανουαρίου

 

«ΚΕΚΛΕΙΣΜΕΝΩΝ ΤΩΝ ΘΥΡΩΝ»

του Jean Paul Sartre

Έναρξη παραστάσεων 21 Ιανουαρίου 2024

και κάθε Κυριακή στις 21:00 στο Θέατρο Αλκμήνη

 

Ένα από τα πιο σημαντικά θεατρικά έργα του Σαρτρ, ανεβαίνει στη σκηνή του Θεάτρου Αλκμήνη από τις 21 Ιανουαρίου και κάθε Κυριακή στις 21:00, από την Upstage Productions στο σκηνοθετικό ντεμπούτο της Έφης Κιούκη. Ένα ιλαρό υπαρξιακό δράμα, όπου οι ήρωες προσπαθούν να αναλογιστούν κατά πόσο ήταν ελεύθεροι να χαράξουν την πορεία της ζωής τους. Μια σύγχρονη ματιά, σε ένα διαχρονικό και βαθιά φιλοσοφικό έργο, με τους Αλέξανδρο Δαβιλά, Έφη Κιούκη, Ιωάννα Λαπέα και Νικόλα Γεωργανή.

 

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ

Ένα γκαρσόν υποδέχεται διαδοχικά τρεις ακούσιους επισκέπτες, σε ένα αμφιβόλου αισθητικής διακοσμημένο σαλόνι, που δεν είναι τίποτα άλλο παρά… ένα δωμάτιο της κόλασης.

Ο Γκαρσέν, η Ινές και η Εστέλ, άγνωστοι μεταξύ τους, αναρωτιούνται αν βρίσκονται μαζί τυχαία ή όλα είναι προμελετημένα. Καταδικασμένοι για διαφορετικές αμαρτίες ο καθένας, αναζητούν τον δήμιο.  Συνειδητοποιούν, ότι θα περάσουν την αιωνιότητα οι τρεις τους μέσα σε αυτό το δωμάτιο που το φως δεν σβήνει ποτέ.

Μια οικτρή κόλαση χωρίς παλούκια, φωτιές και αδηφάγους βούρκους. Μονάχα τρεις μορφές να αντιπαλεύουν κάτω από το αιώνιο φως, αποκαλύπτοντας τα πιο σκοτεινά μυστικά τους. Καθώς απογυμνώνονται, αναγκάζονται να αντιμετωπίσουν την αλήθεια και τις συνέπειες των πράξεών τους.     

«Η κόλαση είναι οι άλλοι». Ίσως και να είναι έτσι, αλλά για τους άλλους, οι «άλλοι» είμαστε εμείς.

Ο Γάλλος υπαρξιστής φιλόσοφος Ζαν Πωλ Σαρτρ (Jean Paul Sartre, 1905-1980) καλεί τους θεατές σε μια δίκη «Κεκλεισμένων των Θυρών»,  για να αποφασίσουν, αν τα πρόσωπα του έργου είναι θύτες ή θύματα, αλλά και να αναλογιστούν τα δικά τους προσωπικά αδιέξοδα, τις επιλογές, τις πράξεις τους, τη σχέση τους με την κοινωνία και με τον εαυτό τους.

 

 

 

Πρωταγωνιστούν: Αλέξανδρος Δαβιλάς, Έφη Κιούκη, Ιωάννα Λαπέα, Νικόλας Γεωργανής

 

Σκηνοθεσία-Απόδοση κειμένου-Καλλιτεχνική επιμέλεια: Έφη Κιούκη

Συνεργαζόμενος σκηνοθέτης: Γιάννης Ζαραφωνίτης

Μουσική: Ανδρέας Παππάς, Πάνος Τζαβέλλας

Επιμέλεια-Παραγωγή μουσικής: Βαγγέλης Ιωαννίδης

Τραγούδι: Ευγενία Ηλίου

Φωτογραφίες-Γραφιστικός σχεδιασμός: Γιάννης Βολιώτης

Μακιγιάζ: Παρασκευή Λιόλη

Σχεδιασμός φωτισμών: Γιάννης Βολιώτης, Γιάννης Ζαραφωνίτης

Δημόσιες Σχέσεις-Επικοινωνία: Νταίζη Λεμπέση

Παραγωγή: Upstage Productions

 

Θέατρο Αλκμήνη (Αλκμήνης 8-12, Κάτω Πετράλωνα)

Τηλ. Επικοινωνίας:  2103428650

Από 21 Ιανουαρίου

Κάθε Κυριακή στις 21:00

 

Τιμές Εισιτηρίων:

15€ (Στα ταμεία του θεάτρου), 12€ (Προπώληση), 10€ (Ανεργίας, άνω των 65, φοιτητικό, ατέλειες, γκρουπ)

 

Διάρκεια: 80 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)

Εισιτήρια: https://www.more.com/theater/kekleismenon-ton-thyron-tou-jean-paul-sartre/ & στα ταμεία του Θεάτρου

Έρχεται «Η Ιοκάστη Γιουξουάν στη Xώρα της Κλιμακτηρίου» της Κικής Μαυρίδου από 13 Ιανουαρίου, στον Πολυχώρο VAULT

 

Ο Πολυχώρος VAULT

παρουσιάζει

το

νέο έργο

της

Κικής Μαυρίδου

 

«Η Ιοκάστη Γιουξουάν στή Xώρα της Κλιμακτηρίου»

 

σε

σκηνοθεσία

Βάνας Πεφάνη

 

με την

Άντρια Ράπτη

στο

ρόλο της Ιοκάστης Γιουξουάν

 

Από το Σάββατο 13 Ιανουαρίου

κάθε

Σάββατο στις 21:00 και Κυριακές στις 18:00

 

 

 

    Ο Πολυχώρος VAULT παρουσιάζει το νέο έργο της Κικής Μαυρίδου «Η Ιοκάστη Γιουξουάν στή Xώρα της Κλιμακτηρίου» σε σκηνοθεσία Βάνας Πεφάνη με την Άντρια Ράπτη στο ρόλο της Ιοκάστης. Από το Σάββατο 13 Ιανουαρίου, κάθε Σάββατο στις 21:00 και Κυριακή στις 18:00, για περιορισμένες παραστάσεις.

 

   «Πως είναι να ξυπνάς μια μέρα και να συνειδητοποιείς ότι δεν είσαι, ούτε κοριτσάκι, ούτε κοπέλα; Πως είναι να συμπληρώνεις μισό αιώνα και να περνάς στην αντίστροφη μέτρηση; Πόσο κόπο, χρόνο,  ψυχραιμία και ώριμη σκέψη θέλει, για να καταλάβεις ότι τα πράγματα δεν τελειώνουν, αλλά αλλάζουν μορφή και πορεία;»

 

   Πόσα είναι αυτά που ρωτήσατε μια γυναίκα και δεν πήρατε απάντηση; Τι λένε οι φίλες ψιθυριστά σε δημόσιους χώρους; Υπάρχουν απαγορευμένα γυναικεία θέματα; Τι γίνεται όταν η Ιοκάστη Γιουξουάν, αποφασίζει να σπάσει τη σιωπή της και να έρθει αντιμέτωπη με τα «απαγορευμένα»; Να βγει μπροστά και να μιλήσει για όσα οι άλλοι δεν τολμούν; 

 

    Η Κική, η Άντρια και η Βάνα (μετά τις προσωπικές τους επιτυχίες : Η Μάνα αυτουνού…Έλλη Ζάχου Ταχτσή, Επικίνδυνες Σχέσεις και O αδερφός μου ο Αμαντέους), συνεργάζονται για πρώτη φορά και δημιουργούν, με αφορμή ένα γυναικείο μονόλογο, στον οποίο η ηρωίδα αποφασίζει να βγει από τον κοινωνικό κλοιό του καθωσπρεπισμού και να κοιτάξει στα μάτια όσους της είπαν: «μη!» Να αφηγηθεί με χιούμορ γεγονότα, τα μεγάλα και μικρά τερατάκια της ζωής της που την έκαναν να συνειδητοποιήσει, πως οι «άλλοι» μπορούν να σε σταματήσουν, μόνο αν εσύ φοβάσαι να προχωρήσεις. Να μιλήσει επιτέλους για όσα ακόμη και σήμερα, δεν ειπώνονται ποτέ.

 

   Εξ άλλου στο θέατρο τα λέμε όλα! Η μήπως όχι;

 

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Συγγραφέας: Κική Μαυρίδου

Σκηνοθεσία - Φωτισμοί: Βάνα Πεφάνη

Βοηθός σκηνοθέτιδας: Ντέπυ Πάγκα

Σκηνικά - κοστούμια : ce-lab

Πρωτότυπη μουσική: Μάνος Αντωνιάδης

Φωτογραφίες : Μαρίτα Αμοργιανού

Αναπαλαίωση σκηνικών: Άννα Κουρουπού

Επικοινωνία / Προώθηση παράστασης: Νταίζη Λεμπέση

Πρόγραμμα παράστασης / κείμενο: Εκδόσεις Απόπειρα

Παραγωγή: VAULT theatre Plus

 

Ερμηνεύει η Άντρια Ράπτη

 

Τη φωνή της ως Life coach χαρίζει η Σμαράγδα Καρύδη

 

 

ΓΙΑ ΤΗ ΣΤΗΛΗ ΘΕΑΜΑΤΩΝ

ΗΜΕΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ:

Κάθε Σάββατο στις 21:00 και Κυριακή στις 18:00

 

ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 80' (χωρίς διάλειμμα)

 

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ:

Προπώληση more.com : https://www.more.com/theater/i-iokasti-giouksouan-sti-xora-tis-klimaktiriou/

Γενική είσοδος: 13 ευρώ

Μειωμένο Εισιτήριο: 11 ευρώ (Φοιτητές / Σπουδαστές / Κάτοχοι Κάρτας Πολυτέκνων / ΑμΕΑ /Άνω των 65 ετών / Κάτοχοι Κάρτας Ανεργίας)

 

*ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΝΑΡΞΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ

 

Πολυχώρος VAULT THEATRE PLUS

FB Page: http://www.facebook.com/VAULTTheatreGr1  

Instagram: vault.theatre.plus (https://www.instagram.com/vault.theatre.plus/?hl=el)

Μελενίκου 26 Γκάζι, Βοτανικός

Πλησιέστερος σταθμός μετρό: Κεραμεικός (8' περίπου με τα πόδια)

Πληροφορίες (11:00 - 14:00 & 17:00 - 21:00)  : 213 0356472, 6951832070

Προπώληση more.com:  https://www.viva.gr/tickets/venues/polyxoros-vault/

Email: vaultvotanikos@gmail.com