Το μέτωπο των λιμνών. Το ξεχείλισμα των ποταμών
Στη λίμνη Λαντόγκα, οι Κόκκινοι υπερασπιστές της Επανάστασης, συγκρούονται με τους ξένους επεμβασίες, Αμερικάνους, Άγγλους, Φινλανδούς και τους Λευκούς. Ο ηρωικός στολίσκος των επαναστατών, χιονισμένος ως τ’ άλμπουρο, γίνεται ο τρόμος Αμερικάνων και Λευκών. Τους αναγκάζει σε άτακτη υποχώρηση και συντελεί στην κατάρρευση του μετώπου του βορρά.
Το πνεύμα υπήρξε πάντα ο μεγάλος εχθρός του, σκοταδισμού. Ο Λέρμοντοφ, φιλελεύθερος και ατίθασος, πολεμά την απολυταρχία του τσάρου με το στίχο του, διώκεται και εξορίζεται στον Καύκασο όπου και δολοφονείται. Κοντά στον ποιητή, ως την τελευταία στιγμή, η μεγάλη αγαπημένη του, Μαρία Στσερμπάτοβα.
Ταράς Σιεβτσιένκο
Γεννήθηκε δουλοπάροικος ο Τάρας Σιεβτσιένκο. Αλλά και ποιητής και ζωγράφος. Κι όταν κάποτε απελευθερώθηκε κι ο ελεύθερος λόγος του αντηχούσε σ’ ολόκληρη την Ουκρανία κι ο στίχος του ξεσήκωνε τη συνείδηση των δουλοπάροικων, ο Τ.Σ. βρέθηκε εξόριστος στο φοβερό Μαγκισλάκ. Χωρίς μολύβι και χαρτί, η διαταγή του τσάρου. Η ποίηση του “μουζίκου”, τρομοκράτησε την απολυταρχία. Εκεί, στη νεκρή στέπα, “περπατούσε η παγωνιά” στην καρδιά του ποιητή που ο στίχος του τραγούδησε τα βάσανα του ρώσικου λαού.
Σύντομο βιογραφικό
Ο Κονσταντίν Γκεόργκιεβιτς Παουστόφσκι (1892-1968) ανήκει στους νεότερους συγγραφείς της Ρωσίας που αγαπήθηκαν πολύ στη χώρα τους, αλλά μεταφράστηκαν και στο εξωτερικό. Είκοσι χρονών γράφει το πρώτο του διήγημα (Στο νερό), ενώ ήδη σπουδάζει στο Κίεβο. Μετά το ’17 δουλεύει σε ειδησεογραφικά πρακτορεία, γράφοντας, παράλληλα, διηγήματα: Θαλασσινά σκίτσα (1925), Μινετόζα (1927), Περαστικά πλοία (1928), κι ένα μυθιστόρημα: Αστραφτερά σύννεφα (1929) -όλα του τα έργα χαρακτηρίζονται απ’ το έντονο, δυναμικό τους θέμα, που, όμως, παρουσιάζεται με λυρισμό και ήπιους τόνους. Πλατύτερα γνωστός γίνεται με τη νουβέλα του Καρά-Μπουγκάζ (1932) και με τα μικρά του διηγήματα, όπου, πλέον, επιδίδεται. Απ’ το 1945 ως το 1963 εκδίδει έξι τόμους της αυτοβιογραφίας του (Ιστορία για τη ζωή).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου