Κυριακή 31 Μαρτίου 2019

Οι εκδόσεις Πνοή «περιοδεύουν» στη Βόρεια Ελλάδα.


Με μεγάλη μας χαρά θα βρεθούμε για άλλη μια φορά στην όμορφη Θεσσαλονίκη και ελπίζουμε να σας δούμε όλους στις τέσσερες παρουσιάσεις που θα κάνουμε.

Τη Δευτέρα 1 Απριλίου 2019 ώρα 6 μ.μ. θα γίνει στο Café Θέατρο, 6 η ώρα το απόγευμα η παρουσίαση της συλλογής διηγημάτων της Φρίντας Μήτσιου  «Τρυφερή Επανάσταση»

Την Τρίτη 2 Απριλίου 2019 θα γίνουν στον Café Θέατρο δύο παρουσιάσεις.
6 – 8 μ.μ. θα παρουσιαστεί η συγκλονιστική μαρτυρία της Αγγελικής Δαφτσίδου  «Παράθυρο στη ζωή»
8 – 10 μ.μ. θα γίνει η παρουσίαση της νουβέλας του Ε.Σ. Χατζόπουλου «Από το κενό στο κάτι».
και
Την Τετάρτη 3 Απριλίου 2019, ώρα 7 μ.μ. θα γίνει στο ΡΙΤΖ καφέ η παρουσίαση της συλλογής διηγημάτων της Μαρίνας Βασιλειάδου «Γαϊτανάκι στον αέρα».

Θα χαρούμε πολύ να σας συναντήσουμε και πάλι ένα μήνα πριν την ΔΕΒΘ που ετοιμάζουμε πυρετωδώς.

Με όλη μας την αγάπη,
Κάκια Ξύδη – Δημήτρης Καραναστάσης


Τετάρτη 27 Μαρτίου 2019

ΓΙΑΤΡΕ ΜΟΥ ΕΧΩ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕΓΑΛΟ…






Βασικά ψέματα σου είπα. Δεν είναι ένα το πρόβλημα. Είναι πολλά. Αλλά δεν ξέρω από πού να αρχίσω. Τις νύχτες δεν μπορώ να κοιμηθώ. Τρέχω όλη μέρα από εδώ και από εκεί και κουράζομαι. Κανονικά θα έπρεπε να κοιμάμαι μέχρι να πεις κύμινο. Αλλά δεν. Δυστυχώς ο ύπνος κι εγώ έχουμε μαλώσει. Δεν με θέλει. Γιατί; Βάζω την μανούλα μου τα μεσάνυχτα και μου βράζει χόρτα. Έχουν και ονόματα. Το αγαπημένο μου είναι η δεσποινίς Λουίζα. Έχει ωραία γεύση και με ηρεμεί. Αν δω ότι η ώρα περνάει και πάει δυο η τρείς, αναγκαστικά κατεβάζω ένα ροζ. Χωρίς δεύτερη κουβέντα. Το ροζ έχει όνομα. Είναι πολύ διάσημο. Το λένε Lexotanil. Αυτό ευτυχώς με πιάνει αμέσως.

Ένα άλλο πρόβλημα είναι τα παραπανίσια κιλά που με ταλαιπωρούν. Έχουν μαζευτεί όλα στην κοιλίτσα μου και δεν λένε να φύγουν. Εγώ τα διώχνω αλλά αυτά μένουν. Γιατί; Τι κάνω λάθος; Εδώ και δυο μήνες τρώω μόνο σαλάτες και φρούτα. Πράσινα. Όλα πράσινα. Στην επόμενη ζωή μου θα είμαι ένα καταπράσινο λιβάδι. Η αγελάδα. Ευτυχισμένη στο λιβάδι και θα ψάχνω το μικρό σπίτι. Αγαπημένη σειρά. Άσχετο. Πάω παρακάτω.

Το άλλο τεράστιο πρόβλημα που με βασανίζει ανελέητα εδώ και πάρα πολλά χρόνια είναι ότι… είναι ότι… αχ ντρέπομαι γιατρέ μου και δεν μπορώ. Κοκκινίζω ολόκληρος. Τι; Πρόβλημα στύσης; Ε όχι και πρόβλημα στύσης στα 37 μου χρόνια. Αφήστε με. Θα σας το αποκαλύψω την επόμενη φορά. Αν υπάρξει επόμενη. Πόσο είπαμε κοστίζει η επίσκεψη; 100 ευρώ; Θα μου πέσουν τα μαλλιά γιατρέ μου. Δεν με λυπάστε; Καθόλου; Γιατί;


Σάββατο 16 Μαρτίου 2019

ΑΥΤΟΚΡΑΤΩΡ ΑΔΡΙΑΝΟΣ 3ος ΧΡΟΝΟΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ στο ΘΕΑΤΡΟ ΑΛΚΜΗΝΗ




Ο μονόλογος αυτός αφορά στην ταραχώδη-περιπετειώδη ζωή του μεγάλου φιλέλληνα και λάτρη του Ελληνικού πνεύματος, Αυτοκράτορα Αδριανού. Είναι ένας συνδυασμός ιστορικών και φανταστικών γεγονότων, που στοχεύει στο να καταδείξει, πως όλοι οι άνθρωποι έχουμε τις ίδιες ανάγκες, τους ίδιους φόβους και τις ίδιες επιθυμίες! Μεγαλώνουμε σε οικογένειες με ελλείψεις και ελαττώματα, παθιαζόμαστε να πετύχουμε υψηλούς στόχους -για ν' αποδείξουμε, κυρίως στον εαυτό μας, ότι αξίζουμε- και όταν το πετύχουμε πιστεύουμε πως είμαστε παντοδύναμοι θεοί… Ακολουθούν, τότε, τα χτυπήματα της μοίρας, που μας προσγειώνουν απότομα, και μας κάνουν να συνειδητοποιήσουμε πως το μόνο που έχουμε πραγματικά ανάγκη, είναι ν’ αγαπήσουμε και ν’ αγαπηθούμε... Βαθιά και απόλυτα... Ως το τέλος μας!
Ο Πόπλιος Αίλιος Αδριανός (76-138) ήταν ένας από τους πέντε καλούς αυτοκράτορες της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Ως λάτρης του ελληνικού πνεύματος, κυρίως των Στωικών και του Επίκουρου, εφάρμοζε τις διδαχές των Ελλήνων φιλοσόφων στη ζωή του και παράλληλα προσπαθούσε να τις μεταλαμπαδεύσει σε όλο τον κόσμο. Τα δεκαέξι χρόνια της διακυβέρνησής του ήταν τα πιο ειρηνικά στην ιστορία της Ρώμης. Ήταν βαθύτατα ουμανιστής και φρόντισε για τις ανάγκες του λαού του. Μείωσε τη δουλεία, εξανθρώπισε τον νομικό κώδικα και απαγόρευσε τα βασανιστήρια. Προώθησε τις τέχνες και τα γράμματα και έχτισε βιβλιοθήκες, θέατρα, ναούς,  υδραγωγεία και λουτρά.





Συντελεστές:
Κείμενο: Χρήστος Λιακόπουλος
Σκηνοθεσία: Χρήστος Λιακόπουλος, Αναστασία Μαρκουτσά
Φωτισμοί: Χρήστος Λιακόπουλος
Κοστούμι: Μίκα Πανάγου
Θρόνος - Στεφάνι: Γιώργος Ρούσσης
Μουσική επιμέλεια: Χρήστος Λιακόπουλος
Επεξεργασία ήχου: Σπύρος Αραβοσιτάς
Φωτογραφίες παράστασης: Γιάννης Βότσαρης, Τζένη Κουκίδου
Δημιουργία και επιμέλεια εικαστικών: Τζουλίανα Νίκα
Κατασκευή κοστουμιού: Βάνια Αλεξάντροβα
Δημόσιες σχέσεις: Άντζυ Νομικού

Σκηνοθεσία και  μοντάζ video trailer και spot: Χρήστος Λιακόπουλος
Ηλεκτρονική επεξεργασία video trailer και spot: Τζένη Κουκίδου
Ήχος: Σπύρος Αραβοσιτάς

Στο ρόλο του Αδριανού ο Χρήστος Λιακόπουλος

Έναρξη παραστάσεων: Κυριακή  21 Οκτωβρίου 2018
Κάθε Κυριακή στις 9 μ.μ.
Στο θέατρο Αλκμήνη, Αλκμήνης 12, Αθήνα, 2103428650
Γενική είσοδος 10 €
Άνεργοι και ατέλειες 7€


Διάρκεια: 70'






Παρασκευή 15 Μαρτίου 2019

ΑΝΤΙΟ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΜΙΚΡΗ ΜΟΥ ΚΑΡΜΠΟΝΑΡΑ…





Φύγε! Χάσου από τα μάτια μου! Δώσε μου τα κλειδιά και μη γυρίσεις πίσω! Σβήσε και το κινητό μου! Και το Facebook! Όλα! Σε σιχάθηκα! Σε ξεπέρασα! Δεν σε θέλω! Μ’ ακούς; Δεν σε θέλω! Ελληνικά μιλάω! Τι δεν καταλαβαίνεις; Το είπε κι ο Αντύπας. Δηλαδή του Φοίβου είναι το τραγούδι αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας. Περάσαμε όμορφες στιγμές. Δεν λέω. Αλλά; Παντού υπάρχει ένα «αλλά». Τι μου πρόσφερες; Μπορείς να μου εξηγήσεις; Κιλά! Λίπη! Πάχος! Περιττό πάχος και τίποτα άλλο! Αυτό είσαι για μένα. Περιττή. Το έλεγε και η Βανδή στα νάιντις. Τώρα τέλος. Τώρα μακριά μου. Σε βαρέθηκα. Αυτός είμαι και άμα σου αρέσει. Τώρα κάνω δίαιτα. Αυστηρή δίαιτα. Και δεν γράφει πουθενά τη λέξη καρμπονάρα. Δεν έχεις θέση στη ζωή μου. Δεν έχεις θέση στο στομάχι μου. Σε μισώ! Ναι, σε μισώ! Αντίο!  


Η ΦΩΝΗ ΜΕΣΑ ΜΟΥ


Κυριακή 10 Μαρτίου 2019

Η Βρεγμένη Λαγάνα




Μια φορά κι έναν πολύ βροχερό καιρό ήταν η Δευτέρα. Η συγκεκριμένη Δευτέρα δεν ήταν σαν όλες τις άλλες. Είχε και όνομα και ιδιότητα. Την λέγανε «Καθαρή Δευτέρα». Είχε την τιμητική της επειδή σηματοδοτούσε το τέλος της Αποκριάς και την αρχή της Σαρακοστής.
Τη Σαρακοστή οι άνθρωποι κάνουν νηστεία και ετοιμάζονται για το Πάσχα. Ξεκινούν τη νηστεία τη Καθαρή Δευτέρα πετώντας χαρταετούς στον ουρανό, πίνοντας κρασί, χορεύοντας και τρώγοντας τα διάσημα «Σαρακοστιανά». Γαρίδες, χταποδάκια, καλαμάρια, μύδια, φασόλια, ελιές, κρεμμύδια αλλά και τουρσί και ταραμοσαλάτα.

Όλα αυτά βέβαια με τη συνοδεία ζεστής Λαγάνας που τη φτιάχνουν στο φούρνο. Εκείνο το πρωί, της Καθαρής Δευτέρας, έβρεχε πάρα πολύ. Δεν έφταιγε η Δευτέρα αλλά ο Μάρτης, ο πιο αναποφάσιστος μήνας του χρόνου, που δεν ξέρει τι του γίνεται.

Ο μπαμπάς φόρεσε ένα αδιάβροχο και πήγε στο φούρνο για να αγοράσει Λαγάνα. Ξέχασε όμως να πάρει μαζί του ομπρέλα και όταν έφτασε στο φούρνο οι σακούλες λόγω της ημέρας είχανε τελειώσει. Ο μπαμπάς δεν γινόταν να επιστρέψει σπίτι χωρίς Λαγάνα γιατί το απαιτούσε η παράδοση.

Έτσι, μόλις έφτασε σπίτι, η κακομοίρα η Λαγάνα είχε γίνει μούσκεμα. Όλα τα άλλα Σαρακοστιανά προσπαθούσαν να την παρηγορήσουν γιατί ήταν στεναχωρημένη και έκλαιγε.

Μόλις πλησίασε η ώρα του φαγητού της είπε η ταραμοσαλάτα: - Δεν υπάρχει λόγος να κλαίς. Σε λίγο θα αρχίσουν να τρώνε και όλοι μας θα καταλήξουμε στα στομάχια τους. Αυτή είναι η μοίρα μας! Τότε η Λαγάνα σταμάτησε να κλαίει, σκούπισε τα δάκρυά της και χαμογέλασε.

Το ίδιο βροχερό βράδυ της ίδιας Καθαρής Δευτέρας η ταραμοσαλάτα, που πια δεν υπήρχε, αποδείχτηκε ότι είχε απόλυτο δίκιο. Όλα μα όλα τα νηστίσιμα και διάσημα σαρακοστιανά είχαν καταλήξει στα στομάχια των ανθρώπων. Και ζήσαμε εμείς καλά και αυτοί καλύτερα. 
  
     
 
 


Παρασκευή 1 Μαρτίου 2019

ΑΝΟΙΞΗ ΓΛΥΚΙΑ ΜΟΥ ΕΛΑ… (ήρθες;)



Κι άμα βρέχει – λέω άμα – πάρε ομπρέλα, πάρε ομπρέλα. Και αν είσαι καλό κορίτσι θα σε πάω και στις κούνιες να σε κάνω κούνια – μπέλα. Κι αυτό το ποίημα το έγραψα φίλοι μου σε οργασμό έμπνευσης και δημιουργίας που με πιάνει πάντα κάτι τέτοιες ώρες. Γιατί είναι γεγονός η άνοιξη ήρθε επιτέλους. Ο καιρός φόρεσε τα καλά του. Κι έρχονται όμορφα πράγματα που δεν είναι πράγματα αλλά λέμε τώρα κουβέντα να γίνεται. Κι όλα καλά κι όλα ωραία που λέει και το τραγούδι και η διάθεσή μου αγγίζει το Everest το γιατί μη με ρωτάτε δεν ξέρω. Κι όλα καλά κι όλα ανθηρά που έλεγε και ο παππούς μου. Και κάπου εδώ σας αφήνω γιατί γράφω φίλοι μου. Ναι, ναι είναι γεγονός. Γράφω το έκτο μου βιβλίο και είμαι πολύ ευτυχισμένος και γι’ αυτό. Αλήθεια, πότε έφτασα στο έκτο; Αυτά. Τα ξαναλέμε. Σας φιλώ γλυκά!



ΜΙΑ ΑΠΟΚΡΙΑ, ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ στο ΠΡΩ! ΔΕ! ΤΡΙ!