ΤΑ ΔΑΤΕ ΤΑ ΜΑΘΑΤΕ

Ήταν μια θεία θέληση κι ενός Αγίου τάμα

Εμείς οι δυο να σμίξουμε και να γενεί το θάμα:

Οι βάρκες ν’ ανεβαίνουνε ως τα ψηλά μπαλκόνια

Κι οι ορτανσίες να πετούν καθώς τα χελιδόνια

Ν’ ανάβουν οι Άγιοι κερί στη χάρη των δυονω μας

Και τα ψαράκια να φιλούν την άκρη των ποδιών μας

Όλος ο κόσμος ν’ απορεί μωρέ τι να ν και τούτο

Με το μπουζούκι να λαλεί και το μικρό λαγούτο:

-         Τα ‘δατε τα μάθατε μια αγάπη που εγεννήθη

Άνθρωπος δε την κατελεί κι ο Άδης ενικήθη

(ΤΑ ‘ΔΑΤΕ ΤΑ ΜΑΘΑΤΕ, του Οδυσσέα Ελύτη, «ΤΑ ΡΩ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ)