Ψέματα. Ναι. Οκ. Δεν μου αρέσει να λέω ψέματα. Ζητώ
ταπεινά συγγνώμη. Απλά κολλάει το τραγούδι με τον μήνα που μόλις μπήκαμε. Η θερμοκρασία
της θάλασσας μπορεί να είναι στους -2 (υπερβολές) αλλά η καρδιά μου καίγεται. Για
τους γονείς μου, για τα αδέρφια μου, για τα ανίψια μου, για τους φίλους μου. Τους
έχω όλους μέσα στην καρδιά μου. Θέλω να τους κάνω μια τεράστια αγκαλιά. Θέλω να
τους πω «ευχαριστώ» που είναι πάντα δίπλα μου και με στηρίζουν σε κάθε μου
βήμα. Αν δεν τους είχα στη ζωή μου δεν θα είχα καταφέρει τίποτα. Ίσως και να
μην υπήρχα. Με θλίβει λίγο ο Αύγουστος αν και βρίσκομαι σε διακοπές γιατί είναι
ο τελευταίος μήνας του καλοκαιριού. Και ξαφνικά η καρδιά παγώνει. Το φθινόπωρο
το μισώ θανάσιμα. Ειδικά τη βροχή. Αυτό το σπαστικό τακ τακ που πέφτει όλη την
ώρα μου τη δίνει στα νεύρα. Άκου φράση συγγραφέας άνθρωπος. Μου τη δίνει στα
νεύρα. Θα μπορούσα να πω με εκνευρίζει. Το καλό είναι ότι στις 6 του Σεπτέμβρη
ξεκινά το Φεστιβάλ βιβλίου στο Πεδίον του Άρεως οπότε είναι μια καλή ευκαιρία
να τα πούμε από κοντά. Να μιλήσουμε για βιβλία, να πιούμε καφεδάκια, να
φωτογραφηθούμε με χαμόγελα πάντα. Αυτή είναι η γοητεία μου. Το χαμόγελό μου. Και
έχω μάθει να το μοιράζομαι γιατί έτσι γουστάρω. Καλό μας μήνα, λοιπόν, με πολλά
πολλά χαμόγελα και ζεστές καρδιές!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου