Βιβλιοκριτική | Άγγελος Δ. Γέροντας | Η Μετάβαση και το Βλέμμα | Βήτα Ιατρικές Εκδόσεις

 

Στον συγκεντρωτικό αυτόν τόμο παρουσιάζεται το μεγαλύτερο μέρος των πεζογραφημάτων της περιόδου 1997 – 2013 του συγγραφέα, αφηγήματα που διασχίζουν τις δεκαετίες με ύφος που αλλάζει, κέντρα που μετατοπίζονται, εικόνες που σκοτεινιάζουν ή φωτίζονται, και μια υπόκρουση που δείχνει σε ποικίλες κατευθύνσεις. Ερωτικά πάθη, τόποι κουρντισμένοι σε διαφορετικούς ρυθμούς, οικείοι και ξένοι, γιατροί σε εφημερίες, άνθρωποι που χάνουν τον εαυτό τους μέσα στην πραγματικότητα ή νιώθουν όλο τον κόσμο μέσα τους, άνθρωποι μεταβατικοί. Πάντως, εκείνο που σαν απαλή και σίγουρη χορδή διαπερνάει ολόκληρο το βιβλίο είναι ένα βλέμμα κοινό που αγκαλιάζει τις διαφορετικές πλευρές και εποχές του συγγραφέα χτίζοντας ένα υφαντό συνεκτικό και, στο τέλος της ανάγνωσης, γνώριμο.

 

ΗΛΙΟΥ ΦΑΕΙΝΟΤΕΡΟΝ (FOLIE A DEUX?)

ΑΦΗΓΗΜΑ – 1998 –

«Μύρισε το δυνατό άρωμα της φιλίας μας…» είπε ο μεθυσμένος φίλος μου. Και είχε δίκιο. Περιμένοντας τη βάρκα να μας περάσει στο Γαλατά τού τραγούδησα μια ροκ μπαλάντα απ’ τα παλιά. Σ’ ένα διπλανό παγκάκι κάποια ξανθή κόρη του Βορρά είχε ξεγυμνώσει τα στήθια της κι αφουγκραζόταν τα ερωτόλογα της νύχτας. Δεν είχα την δύναμη να σηκωθώ απ’ το παγκάκι που βρισκόμουν παρά τη ζωηρή επιθυμία ν’ αγγίξω τους λόφους της.

 

ΜΕ υποδόριο χιούμορ και με έντονες περιγραφές ο συγγραφέας μας ταξιδεύει σε ένα άλλο καλοκαίρι (το οποίο δεν τελειώνει) μιας άλλης εποχής. Η πένα του κύριου Γέροντα δροσερή και ακούραστη πιάνει τον αναγνώστη από το χέρι και τον κάνει απ’ ευθείας μάρτυρα των γεγονότων. Η ιστορία είναι πρωτότυπη και ξεχωριστή. Εμένα προσωπικά με ταξίδεψε σε ένα μέρος, έζησα μαζί με τους ήρωες τις εμπειρίες τους, λες και ήμουν κι εγώ εκεί. Ο ταλαντούχος συγγραφέας δεν χρησιμοποιεί έξυπνα τεχνάσματα προς εντυπωσιασμό του αναγνώστη. Δεν έχει σκοπό να κερδίσει τον αναγνώστη. Απλά να του κρατήσει την καλύτερη συντροφιά. Δεν υπάρχουν δύσκολες και δυσνόητες λέξεις. Σε αυτήν την τόσο ενδιαφέρουσα ιστορία δεν υπάρχει τίποτα το περιττό. Όλα δένουν μαζί τόσο αρμονικά όπως συμβαίνει σε μια καλοστημένη παράσταση. Όπως συμβαίνει και στη ζωή.  

 

ΜΗΠΩΣ ΘΥΜΑΣΑΙ ΤΗ ΜΙΜΙ-ΛΑ-ΡΟΖ;

ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ – 2001 –

Συνάντησε ο ροζ καρδινάλιος την έφηβη του Ρενουάρ σε κείνη, τη θρυλική συναυλία;

«Αυτονομούνται τα σκηνικά του έρωτα και απαιτούν το συναισθηματικό τους μερίδιο;» αναρωτήθηκε η Λίνα στο σιδηροδρομικό σταθμό.

Εγκαταλείπεται ο ψυχίατρος Φραγκίσκος Δέδες, αποκομμένος να συλλέγει ψυχωτικά άνθη, από την όμορφη γυναίκα του;

Είναι δυνατόν ο Τζοβάννι, θύμα του έρωτα, ο Χάρης, φυγάς του έρωτα, και ο Βιμ, πρίγκηπας του καταδικασμένου έρωτα, να ονειρευτούν κάποια νύχτα του ’99, τη περίφημη Μιμί-λα-Ροζ;

 

ΙΣΤΟΡΙΕΣ που καθώς τις διάβαζα αισθανόμουν ότι γράφτηκαν ακριβώς εκείνη τη στιγμή. Λες και μόλις βγήκε το βιβλίο από το τυπογραφείο. Σαν να μύριζα το μελάνι και οι χάρτινοι ήρωες γελούσαν μαζί μου. Άλλες σουρεάλ και άλλες πιο εντάξει περιτριγυρισμένες από αμέτρητες εικόνες και ανατροπές που τις κάνουν ακόμα πιο ενδιαφέρουσες. Ήρωες και ηρωίδες όλοι τους έχουν τον πρώτο ρόλο και κάποιοι ζουν το προσωπικό τους δράμα και κάποιοι άλλοι κολυμπούν σε πελάγη ευτυχίας. Ένα είναι το σίγουρο. Ότι η φαντασία του συγγραφέα δεν σταματά πουθενά. Οι λέξεις ξεχύνονται σαν χείμαρρος. Οι ιστορίες είναι όλες τόσο ξεχωριστές που το μόνο σίγουρο είναι ότι θα τις απολαύσετε όπως τις απόλαυσα κι εγώ!

         

 

Η ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΗΣ ΑΣΤΑΘΟΥΣ ΚΥΡΙΑΣ

ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ – 2005 –

Αθήνα, Μπουένος Άιρες, Πόρτο…

Σωκράτης Ανδρέου, αθλητικός συντάκτης. Άρης, μαθητής. Ρούντι, απόκληρος αλκοολικός. Πάουλο Περέιρα, ψυχίατρος ποιητής. Ναταλία, φοιτήτρια. Οράσιο, κλοσάρ. Βιβή, καθηγήτρια…

Ήρωες των διηγημάτων του Άγγελου Γέροντα. Καθημερινοί, δίπλα μας. Σπάνια τους παρατηρούμε, όμως δεν παύουν να δημιουργούν την ατμόσφαιρα και το άρωμα των τόπων όπου βιώνουν τους έρωτές τους, τα πάθη τους, τα μίση τους.

 

Με λιτή, γρήγορη γραφή, ο συγγραφέας καταφέρνει να ζωντανέψει ανθρώπους που ζουν τη δική τους πραγματικότητα και έχουν βρεθεί στο φανερό ή κρυφό περιθώριο της λουστραρισμένης κοινωνίας μας.

 

Μια πραγματικότητα που συγκινεί και φορές φορές συγκλονίζει…

 

ΑΚΟΜΑ μια εξαιρετική συλλογή διηγημάτων από αυτές που περνάμε ευχάριστα την ώρα μας. Ιστορίες οι οποίες αν τις κοιτάξεις λίγο καλύτερα νομίζεις ότι γράφτηκαν για σένα προσωπικά. Ίδια πένα, άλλο ύφος και άλλο κλίμα. Ο έρωτας πάντα πρωταγωνιστής. Και που δεν υπάρχει ο έρωτας άλλωστε; Οι ιστορίες που έγραψε ο συγγραφέας πιστεύω ότι έχουν ένα σκοπό. Να ψυχαγωγήσουν τον αναγνώστη και όχι να του φορτώσουν το μυαλό με χίλιους δυο προβληματισμούς. Ο κύριος Γέροντας ξέρει να ταξιδεύει τον κάθε τύπο αναγνώστη και όχι να τον απογοητεύει. Αυτό, σίγουρα όχι. 

 

 

Η ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΑ ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΟΥ ΣΠΕΡΧΗ

ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ – 2010 –

Ιούλιος 2003, Αιγινήτειο. Μια ήσυχη, «εσωτερική» εφημερία φαίνεται ν’ αρχίζει για τον νευρολόγο Άγγελο Σπέρχη που, μετά από χρόνια, επιστρέφει στο χώρο που έζησε σημαντικές στιγμές της ζωής του. Κατά τη διάρκειά της δέχεται αναπάντεχες γυναικείες επισκέψεις. Το υπαρξιακό κουβάρι ξετυλίγεται, μοιράζεται σκέψεις και ιστορίες με το συνάδελφο Άλκη Σκρέκη. Οι ισορροπίες είναι εύθραυστες, όπως κι η ζωή…   

 

Στην ιστορία αυτή όλοι ακροβατούν σε ένα τεντωμένο σκοινί χωρίς δίκτυ ασφαλείας από κάτω. Πιόνια σε μια μικροσκοπική σκακιέρα. Η παραμικρή λάθος κίνηση μπορεί να αποβεί μοιραία. Που ξεκινά η αλήθεια και που σταματά η πλάνη. Πόσο πιο ακραία μπορούν να γίνουν τα γεγονότα; Πόσο πιο έντονες είναι οι τραγελαφικές καταστάσεις; Ποιος στην τελική θα επιβιώσει; Μια ιστορία που σε μερικούς από εμάς μπορεί και να θυμίζει κάτι…

 

 

 

 

ΕΝΝΕΑ. ΤΡΥΦΕΡΗ ΑΘΗΝΑ

ΣΥΝΘΕΤΙΚΟ ΑΦΗΓΗΜΑ – ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ – 2013 –

 

Οι μοτοσικλέτες δεν ακούγονταν πια. Οι δυο φίλοι κατέβηκαν τα λίγα σκαλιά της ίδιας εισόδου του Άλσους, που πριν από μια ώρα τούς οδήγησαν στη μικρή περιπέτεια. Στην Ευτυχίδου κυκλοφορούσαν λίγα αυτοκίνητα, έκανε ψύχρα κι ο ουρανός ήταν ξάστερος. Η δεκαετία του ’80 φαινόταν να πορεύεται όμορφα, με τις ίδιες ευχάριστες προοπτικές που ‘χε αρχίσει. Η ζωή τους είχε τη φρεσκάδα του μέλλοντος.

 

Όνειρα, νιότη, ζωντάνια. Τα απαραίτητα συστατικά για τη συνταγή της ευτυχίας. Όρεξη για ζωή και τόλμη χωρίς να φοβούνται τις συνέπειες. Πράττουν έτσι επειδή το θέλουν και δεν βάζουν «πρέπει» και στεγανά. Μια ζωή χρόνια πριν όπου οι ήρωες χαράζουν τη δική τους πορεία. Ποντάρουν χωρίς να διαπραγματευτούν. Χωρίς καν να μπουν στη διαδικασία να σκεφτούν.

Τα θερμά μου συγχαρητήρια στον συγγραφέα και ένα μεγάλο ευχαριστώ από καρδιάς για το ταξίδι που κάναμε μαζί!!