Για καφέ με τη συγγραφέα Μαρία Σχοινά

 

Καλημέρα! Να μιλάμε στον ενικό;

Φυσικά! Πως αλλιώς θα μπορούσε να γίνει μια ζεστή ατμόσφαιρα;

 

Έχεις λίγο χρόνο για καφεδάκι και κουβεντούλα;

Πάντα κρατάω λίγο χρόνο για τις μικρές απολαύσεις της ζωής!

«Ζωή στο μπαλκόνι» τι πραγματεύεται;

Είναι η ιστορίας μιας δυνατής φιλίας και ενός μεγάλου έρωτα, αμφότερα απρόσμενα και αταίριαστα. Στα μέσα της δεκαετίας του 70, πολύ πριν την εποχή των σούπερ μάρκετ, δυο γυναίκες και δυο διαφορετικοί κόσμοι, συναντιούνται σε ένα μανάβικο. Δεν έχουν κανένα κοινό, η μια 20+ η άλλη 40+, η μια πλούσια και όμορφη σαλονικιά, η άλλη επαρχιώτισσα. Γίνονται πολύ γρήγορα φίλες, κι αρχίζουν να ανταλλάσσουν επισκέψεις και γνώσεις. Η μικρή μυεί την μεγάλη στα μυστικά της πόλης, τα ρούχα, τις μπουτίκ, τα κομμωτήρια ενώ και αυτή μαθαίνει τα μυστικά της κουζίνας και του νοικοκυριού. Και στο παρασκήνιο, ένας μεγάλος έρωτας.

Με φόντο μια Θεσσαλονίκη που μεταμορφώνεται, το βιβλίο παρακολουθεί την κοινή πορεία των δυο οικογενειών για πάνω από δυο δεκαετίες.

Πρώτο μυθιστόρημα. Πως αισθάνθηκες όταν το πήρες στα χέρια σου;

Όπως όταν πήρα αγκαλιά τα νεογέννητα παιδιά μου!

Πως ένιωσες όταν έγραψες τη λέξη «τέλος»;

Είχα γράψει το τέλος σε μια αρχική φάση του έργου, το είχα προαποφασίσει. Ίσως να το έκανα για να δεσμευτώ, για να μην αλλάξω γνώμη, να γράψω τον επίλογο της ιστορίας όπως μου τον ‘διηγήθηκαν’ οι πρωταγωνιστές της!

Τι σε δυσκόλεψε κατά τη διάρκεια της συγγραφής;

Αφού έγραψα το τέλος έπρεπε να γυρίσω πίσω στο χρόνο για να καταγράψω τα γεγονότα που προηγήθηκαν. Αυτό ήταν για μένα μια πραγματική πρόκληση!

Με δυσκόλεψε επίσης η συγγραφή των ερωτικών σκηνών, όχι από σεμνοτυφία, αλλά από σεβασμό στους ήρωες μου Δεν ήθελα να εκθέσω τις τρυφερές τους προσωπικές τους στιγμές βορά σε αδιάκριτα βλέματα! 

Γυναίκα, μητέρα, συγγραφέας. Πως τα προλαβαίνεις όλα;

Η αλήθεια είναι ότι η συγγραφή είναι ενασχόληση που αρμόζει σε συνταξιούχο φιλόλογο και σε όχι βαριά εργαζόμενη πολιτικό μηχανικό!  Δεν είναι πάντως θέμα χρόνου, τώρα που έχω πια ξεπαιδιάσει όχι μόνο προλαβαίνω αλλά πασχίζω να πραγματοποιήσω τα όνειρά μου, να ικανοποιήσω κάθε μου επιθυμία, κάθε τι που λαχταρούσα αλλά δεν με άφηναν οι υποχρεώσεις να απολαύσω. Το γράψιμο ήταν το μεγάλο μου όνειρο, ήρθε κάποτε η στιγμή του…

Τι σε γοητεύει στη λογοτεχνία;

Κάθε έκφραση μέσω της λογοτεχνίας είναι μια κατάθεση ψυχής. Από τη στιγμή που οι σκέψεις μετατρέπονται σε ιστορίες για να διαβαστούν δεν υπάρχει επιστροφή, ο συγγραφέας έχει αποκαλυφθεί. Γιατί, όσο μυθοπλασία και να είναι τα έργα μας, ένα κομμάτι του εαυτού μας θα έχει αφήσει το σημάδι του. Είναι σαν μια εξομολόγηση, όχι σε παπά ή σε ψυχίατρο, αλλά σε ένα μεγάλο κοινό που αποζητά να μάθει τα ανομολόγητα μυστικά σου.

 Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου συγγραφείς;

Μου αρέσει περισσότερο το πολιτικό θρίλερ, ιστορίες που να συνδέονται με πρόσφατα ιστορικά γεγονότα. Μου αρέσει πολύ ο Manuel Vázquez Montalbán, ο Adrian McKinty, ο Andrea Camilleri. Δεν έχω τέτοιου είδους παραστάσεις και βιώματα, αλλά ίσως το τολμήσω κάποια στιγμή να γράψω μια ιστορία με σασπένς και πολιτικό μήνυμα.

Ποιο είναι το μότο της ζωής σου;

Η ενέργεια μας δεν είναι απεριόριστη, δεν αξίζει να την ξοδεύουμε σε άσκοπες δράσεις.

Στείλε το δικό σου μήνυμα στους αναγνώστες του blog.

Δίπλα στο κομοδίνο μου έχω μια στοίβα αδιάβαστα βιβλία, κάποια απλώς τα πήρα και περιμένουν, κάποια τα άρχισα και δεν μου κίνησαν το ενδιαφέρον. Το προσωπικό μου στοίχημα είναι όσοι αρχίσουν το βιβλίο μου να το τελειώσουν.

Φυσικά βέβαια, μέσα μου εκκολάπτεται το επόμενο βιβλίο, έχω αποφασίσει για την πλοκή και για του ήρωές μου, αλλά θέλω να τους αφήσω λίγο να ωριμάσουν, να τους γνωρίσω καλύτερα και μετά να σας διηγηθώ την ιστορία τους. Λένε πως γράφουμε πάντα το ίδιο βιβλίο, εγώ θα προσπαθήσω να ξεφύγω…

Ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου. Κερνάω εγώ!