Βιβλιοπρόταση | Σαλαμπώ | Γκυστάβ Φλoμπέρ | Εκδόσεις Σ. Ι. Ζαχαρόπουλος

 

Η “Σαλαμπώ” είναι ένα από τα σημαντικότερα έργα του Γκυστάβ Φλομπέρ και κατατάσσεται στα κλασικά μυθιστορήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Εκτυλίσσεται στην Καρχηδόνα το 241 π.Χ. Περιγράφει την εξέγερση των Μισθοφόρων λίγο μετά την προσωρινή παύση του Πρώτου Καρχηδονιακού Πολέμου με τους Ρωμαίους. Αυτό το ιστορικό μυθιστόρημα, που θεωρείται ένα από τα κορυφαία του είδους του, είναι αποτέλεσμα πολύχρονων ερευνών, μακρόχρονων επισκέψεων του συγγραφέα στους τόπους μάχης, ενδελεχούς μελέτης του τρόπου ζωής, των ηθών, των εθίμων και των στρατηγικών πολέμου εκείνης της περιόδου. Οι περιγραφές είναι συγκλονιστικές και εκπλήσσουν τον αναγνώστη για την ακρίβειά τους σε μια περίοδο που οι προσβάσεις στις πηγές ήταν δύσκολες και οι αρχαιολογικές έρευνες σε πολλά σημεία είτε δεν είχαν ακόμα αρχίσει είτε δεν είχαν ολοκληρωθεί. Το κεντρικό θέμα της υπόθεσης, ο μανιασμένος έρωτας του Μάθου, αρχηγού των Μισθοφόρων, για τη Σαλαμπώ, κόρη του Καρχηδόνιου υπάτου Αμίλκα, πλαισιώνεται από σφαγές, ίντριγκες και πολιτικές έριδες. Από την πρώτη σελίδα ο αναγνώστης καθηλώνεται από τις πλούσιες περιγραφές, τον λυρισμό και τη ζωντανή γλώσσα, παρασύρεται στη δίνη του χρόνου και ταξιδεύει νοερά στην αρχαία Καρχηδόνα.

Ο Γκυστάβ Φλομπέρ, γιος του χειρουργού Ασίλ Φλομπέρ και της Ζυστίν Φλεριό, γεννήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου του 1821 στη Ρουέν της Νορμανδίας. Η κλίση του προς την λογοτεχνία ήταν έντονη και από τα δεκατέσσερά του χρόνια άρχισε να γράφει αφηγήματα. Η οικογένειά του τον προόριζε για νομικές σπουδές στο Παρίσι, ωστόσο η αποτυχία στις εξετάσεις, οι συχνές κρίσεις επιληψίας και προπάντων η βαθιά του επιθυμία να αφοσιωθεί στη λογοτεχνία, δεν του επέτρεψαν να τις ολοκληρώσει. Έζησε ως επί το πλείστον μακριά από το θόρυβο της πρωτεύουσας, στο Κρουασέ, κοντά στη μητέρα και στην αγαπημένη ανιψιά του, με μικρά διαλείμματα στην ασκητική ζωή που είχε επιλέξει τις τακτικές επισκέψεις στο Παρίσι, για να βλέπει τους φίλους του: τον Γκοτιέ, τον Τουργκιένιεφ, τον Ρενάν, τον Ζολά, τη Γεωργία Σάνδη, τη Λουίζ Κολέ, μεταξύ άλλων, με τους οποίους διατήρησε πολύχρονη αλληλογραφία. Έκανε επίσης ευάριθμα ταξίδια: από το 1849 έως το 1851, μαζί με τον φίλο του Μαξίμ ντυ Καν ταξίδεψαν στη Μέση Ανατολή, ενώ γνωστό είναι και το πέρασμά του από την Ελλάδα. Επιστρέφοντας άρχισε να γράφει τη “Μαντάμ Μποβαρύ”, την οποία θα ολοκληρώσει και θα εκδώσει έξι χρόνια αργότερα, το 1857. Μακρόχρονη και κοπιώδης ήταν και η συγγραφή όλων των άλλων έργων του, “Πειρασμός του Αγίου Αντωνίου”, “Αισθηματική αγωγή”, “Απλή καρδιά”, “Μπουβάρ και Πεκυσέ” κ.ά. Γενναιόδωρος με τους ομοτέχνούς του, αφοσιωμένος στους ανθρώπους που αγάπησε, θυσίασε τη μικρή περιουσία του για να στηρίξει τους συγγενείς του και πέθανε φτωχός το 1880. Εκτός από την περιπετειώδη σχέση του με τη Λουίζ Κολέ, και κάποιες τρυφερές φιλίες, ο Φλομπέρ φύλαξε πιστά τον ανεκπλήρωτο έρωτα των δεκαέξι χρόνων του για την κυρία Σλεζενζέ, που τον απαθανάτισε στην “Αισθηματική αγωγή”.