Καλοκαιρινές διακοπές, δε σημαίνει ότι είναι απαραίτητο να πας σε κάποιο νησί. Η χώρα μας, είναι γεμάτη από γωνιές «ανεξερεύνητες». Η φίλη μου Άννα – Μαρία και εγώ, τα τελευταία χρόνια συνηθίζουμε να πηγαίνουμε στο Ναύπλιο και να περνάμε πάντα ωραία! Οι μέρες, όσο και οι νύχτες περνάνε σφαίρα. Γιατί έτσι γίνεται πάντα φίλοι μου. Όταν περνάς πολύ καλά, ο χρόνος περνάει πολύ γρήγορα.
Παρασκευή μεσημέρι φτάσαμε και αφού τακτοποιηθήκαμε στο δωμάτιο του ξενοδοχείου αλλάξαμε και πήγαμε στη διάσημη πλαζ της Αρβανιτιάς. Η φίλη μου έκανε μια βουτιά κι εγώ ήπια ένα παγωμένο καφεδάκι, που τόσο πολύ το είχα ανάγκη. Στη συνέχεια, φάγαμε σε μια ωραία ταβέρνα, με πολύ καλές τιμές και εξαιρετική κουζίνα και επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο για να προετοιμαστούμε για την βραδινή μας εξόρμηση στη νυχτερινή ζωή του Ναυπλίου. Το πρώτο βράδυ προστέθηκε ακόμα ένα μέλος στην παρέα μας, η φίλη μας η Δήμητρα. Βόλτες, γέλια και κουβέντες είχαν τον πρώτο ρόλο. Φάγαμε παγωτό και αφού περπατήσαμε κατά μήκος του λιμανιού χωριστήκαμε δίνοντας ραντεβού για την επόμενη μέρα.
Ξημέρωσε μια ηλιόλουστη μέρα. Αφού πήραμε το πρωινό μας, πήγαμε για μπάνιο στην οργανωμένη παραλία της Πλάκας, που βρίσκεται λίγο πιο έξω από το Ναύπλιο. Αν και η θάλασσα ήταν πανέμορφη, το νερό μου φάνηκε κρύο, οπότε δεν βούτηξα, σε αντίθεση με τις φίλες μου που το βρήκαν αναζωογονητικό. Μετά επιστρέψαμε στο Ναύπλιο και αφού φάγαμε πέσαμε για ύπνο. Το βράδυ πήγαμε για βάφλα στην κεντρική πλατεία και στην παρέα μας προστέθηκε και η συμπαθέστατη κυρία Άννα η μητέρα της φίλης μας Δήμητρας. Λίγο αργότερα έκανε και την εμφάνισή της η φίλη μας η Λουίζα, η οποία επίσης έκανε τις διακοπές της στο Ναύπλιο. Περάσαμε πάρα πολύ ωραία.
Την άλλη μέρα πήγαμε σε έναν επίγειο Παράδεισο. Τις «βίλες». Μια φανταστική παραλία που πολύ λίγοι γνωρίζουν. Και όπως λέει και το όνομά της, η περιοχή είχε βίλες, που η κάθε μια είχε τη δική της, «ατομική», παραλία. Είχαμε βρει μια πανέμορφη σπηλιά. Και μιλούσαμε και γελούσαμε και βγάζαμε φωτογραφίες για να έχουμε αυτές τις όμορφες στιγμές να τις θυμόμαστε όταν θα επιστρέψουμε στο κέντρο της Αθήνας. Η κυρία Άννα είχε φτιάξει παραδοσιακή σπανακόπιτα καθώς επίσης είχε φέρει και διάφορα παγωμένα φρούτα, που μετά το μπάνιο ήταν ότι έπρεπε για δροσιστικό. Η θάλασσα ήταν μια μαγεία! Δεν παραλείψαμε να επισκεφτούμε και το Παλαμήδι, το σημείο αναφοράς, που τις νύχτες φωταγωγημένο στεκόταν επιβλητικό και αγέρωχο πάνω από την πόλη του Ναυπλίου. Το ίδιο βράδυ συναντήσαμε ακόμα δυο φίλους, τον Σπύρο και την Μαρία, τους οποίους είχα την τιμή να γνωρίσω στην παρουσίαση του βιβλίου μου «Ευφροσύνη».
Το επόμενο πρωί η παρέα μεγάλωσε κι άλλο. Πήγαμε στη παραλία στο όμορφο Βιβάρι που θύμιζε νησί. Το απόγευμα επισκεφθήκαμε το Παράλιο Άστρος όπου μας υποδέχτηκε η φίλη μας η Σταματίνα. Επισκεφθήκαμε και το δικό του κάστρο και επιστρέψαμε στο Ναύπλιο αργά τη νύχτα. Κάναμε μια τελευταία βόλτα, με χωνάκι παγωτό στο χέρι, γιατί αύριο θα παίρναμε το δρόμο του γυρισμού. Θέλαμε μια τελευταία εικόνα της νυχτερινής ζωής της πόλης. Ξέχασα να αναφέρω ότι το Ναύπλιο βούλιαζε από τον πολύ κόσμο. Ντόπιους και τουρίστες!
Την τελευταία μας μέρα
των διακοπών την περάσαμε στο ξακουστό Άργος όπου γιορτάσαμε τα γενέθλια της φίλης
μας Δήμητρας. Μια φιλοξενία που θα τη θυμάμαι για πάντα. Το απόγευμα επέστρεψα
στο σπίτι μου με την καρδιά και με τον νου ακόμα πίσω στο όμορφο Ναύπλιο και στις
αξέχαστες στιγμές που πέρασα εκεί. Και του χρόνου, πρώτα ο Θεός να είμαστε καλά,
να ξαναπάμε.
.jpg)
