Καλοκαίρι μύριζε το ώριμο καρπούζι
Παραδομένο αδιαμαρτύρητα στης μοίρας το γραμμένο
Θυσία στο θεό του θέρους να γενεί.
Ηδονικά μπήχτηκε στη σάρκα το μαχαίρι
Λαβώνοντας ανεπανόρθωτα τη ζουμερή καρδιά.
Πεδίο μάχης ο ουρανίσκος:
Η γλύκα του καρπουζιού,
Η πίκρα των αναμνήσεων.
Γλυκό ρυάκι ξέφυγε από κερασένια χείλη
Κύλησε αργά σε κατάλευκο λαιμό
Να συναντήσει κείνο το στιφό ποτάμι
Που έτρεχε από ώρα ορμητικά στο πουθενά.
Σταγόνες αλμύρας με άρωμα καρπουζιού.
Μεταίχμιο των θλίψεων
Γεννήματα καλοκαιριών που έφυγαν
Δίχως ν’ αφήσουν σημάδια
Δρόμο επιστροφής να ξαναβρούν.
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου