Συνέντευξη με τη συγγραφέα Νανά Σκαρτσίλα

 

1. «Οι ρίζες του μανδραγόρα» είναι ο τίτλος του νέου σας μυθιστορήματος. Μιλήστε μας γι’ αυτό.                                  

Σ’ αυτό το βιβλίο θίγονται θέματα που απασχολούν την εποχή μας,  όπως η λαθραία διακίνηση γυναικών και παιδιών, η διαφορετικότητα, η συναισθηματική υπερφαγία, αλλά και όλες τις εποχές, όπως η απώλεια, η απόρριψη, οι ανθρώπινες σχέσεις, οι ματαιωμένες προσδοκίες, ο έρωτας, η εμπιστοσύνη, η αναζήτηση της αγάπης, η ενηλικίωση.  Αποτυπώνεται επίσης η αγωνιώδης προσπάθεια των υιοθετημένων παιδιών να βρουν τις ρίζες τους, έστω αν μερικές φορές δεν είναι προετοιμασμένα για την τοξικότητα που τις χαρακτηρίζει.                                                                                                           

Η Ιουλία είναι συγγραφέας. Το παράξενο όμως είναι ότι, χωρίς πάντα να το γνωρίζει,  οι ήρωες των μυθιστορημάτων της  και η δράση τους  δεν βρίσκονται μόνο στη φαντασία της. Μια νέα φάση στη ζωή της ξεκινάει όταν ανακαλύπτει ότι είναι υιοθετημένη. Και αρχίζει την αναζήτηση των βιολογικών γονέων της σε δυο χώρες της Ευρώπης. Αρχικά στην Ουγγαρία και συνεχίζει στην Πορτογαλία.  Στο Σίοφοκ, την πόλη όπου γεννήθηκε, βρίσκει τα ίχνη της μητέρας της. Στη Ναζαρέ, ένα ψαροχώρι στις ακτές του Ατλαντικού, το παρελθόν έρχεται αντιμέτωπο με το παρόν. Μια αλήθεια καλά κρυμμένη, έρχεται στην επιφάνεια. Η άγνωστη όμως οικογένειά της κρύβει και άλλα μυστικά. Στην παλιά Αθήνα βρίσκονται θαμμένα που όταν τα ανακαλύψει εντελώς τυχαία, θα αναρωτηθεί ποια είναι στ’ αλήθεια και θα προσπαθήσει να βρει τη θέση της στον σύγχρονο κόσμο.                                                                                                             

2. Ποια ήταν η πηγή έμπνευσης;                                                                                                                                                                                                                                                                                            

Θα φανεί αστείο, αλλά η πηγή έμπνευσης ήταν ακριβώς η έλλειψή της. Ενώ ήμουν διαρκώς με ένα στυλό και ένα χαρτί στο χέρι, κάποια στιγμή στέρεψε η δημιουργικότητα.  Μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα,  αποφάσισα να δημιουργήσω μια ηρωίδα η οποία ήξερε καλά τι σημαίνει να αδειάζεις από ιδέες. Ταυτόχρονα η αγάπη μου για τα ταξίδια και τα νεοκλασικά κτίρια της Αθήνας, τα περισσότερα  εκ των οποίων είναι ερείπια- η πολιτεία σφυρίζει αδιάφορα ή δίνει κάποιες ανεφάρμοστες υποσχέσεις όταν γίνεται λόγος για τη διατήρηση των κτιρίων-  με βοήθησε να την  τοποθετήσω στον χώρο και στον χρόνο.                                                                                                                                                                                                           

3. Τι κοινά έχετε με την κεντρική ηρωίδα του βιβλίου;                                                                                                                     

Από τα λίγα κοινά που έχουμε είναι η αγάπη μας για τη λογοτεχνία και τα ταξίδια.  Στα περισσότερα διαφέρουμε. Η Ιουλία είναι μοναχική με συντροφιά τον Ζανό, τον γάτο της. Θέλει να απομονώνεται όταν γράφει και νιώθει καλά μ’ αυτό. Ξέρω πως θα φανεί περίεργο, όμως εγώ θέλω γύρω μου τους δικούς μου ανθρώπους, ακόμα και όταν γράφω, με γεμίζει ενέργεια η αύρα τους.                                                                                                                                                                                                                        

4.Τι σας δυσκόλεψε κατά τη διάρκεια της συγγραφής;                                                                                                                                

Από τη στιγμή που σχηματίστηκε η αρχή της ιστορίας στο μυαλό μου, όλα πήραν το δρόμο τους. Κάθε κεφάλαιο που ολοκλήρωνα,  βοηθούσε να εξελίσσεται  η υπόθεση.  Λόγω της αγάπης μου για τα νεοκλασικά κτίρια και την παλιά Αθήνα, χρόνια μάζευα όλες τις πληροφορίες. Για τους ανθρώπους,  τις συνήθειές τους, την καθημερινότητά τους.  Και όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, η έρευνα ήταν  έτοιμη.                                                          

5. Πόσο καιρό σας πήρε να το ολοκληρώσετε;                                                                                                                                        

Χρειάστηκαν δεκατέσσερις μήνες για να το ολοκληρώσω.  Οι απαιτήσεις της καθημερινότητας είχαν μπει σε δεύτερη μοίρα και η οικογένειά μου  ανέχτηκε τις σιωπές μου και την αφοσίωση στους ήρωες μου και στις ιστορίες τους.                                                                                                                                                                       

6. Τι σας λένε πιο συχνά οι αναγνώστες;                                                                                                                                                           

Σε κάποιους  αρέσει  που τοποθετώ τους ήρωες και στο εξωτερικό. Για άλλους που δεν έχουν ταξιδέψει πέρα από την Ελλάδα, κάποια πράγματα είναι εντελώς ξένα. Στο τελευταίο μου μυθιστόρημα «Οι ρίζες του μανδραγόρα», άρεσε το μέρος του βιβλίου που αναφέρεται στην παλιά Αθήνα. Κάποιοι περπάτησαν μετά από χρόνια στα  δρομάκια του Ψυρρή, στα Αναφιώτικα, ανέβηκαν στην Ακρόπολη.

7.Ποιο είναι το μότο της ζωής σας;                                                                                                                                                 

Ευγνωμοσύνη για ό, τι καλό έχουμε στη ζωή μας!

8. Στείλτε το δικό σας μήνυμα στους αναγνώστες του blog.                                                                                     

Τίποτα δεν είναι δεδομένο. Κάθε μέρα που περνάμε με τους δικούς μας ανθρώπους, τους φίλους μας είναι ευλογία!