Ο Άρθουρ Κόναν Ντόιλ γεννήθηκε στο Εδιμβούργο το 1859.
Σπούδασε ιατρική, την οποία όμως γρήγορα εγκατέλειψε για χάρη της λογοτεχνίας,
έχοντας τη φιλοδοξία, αρχικά, να γίνει γνωστός γράφοντας ιστορικά μυθιστορήματα
και δοκίμια. Έγραψε διηγήματα και μυθιστορήματα ιστορικά, αστυνομικά, μυστηρίου
και αγωνίας, επιστημονικής φαντασίας, ιστορικές μελέτες, καθώς επίσης και ένα
δίτομο έργο για τον πνευματισμό. Ήταν όμως ο περίφημος Σέρλοκ Χολμς, που
πρωτοεμφανίστηκε στο μυθιστόρημά του “Σπουδή στο κόκκινο”, το 1887, που τον έκανε
ευρύτερα γνωστό. Ο Ντόιλ επηρεάστηκε από τον Έντγκαρ Άλαν Πόε και τον Γουίλκι
Κόλινς, χρησιμοποίησε όμως επιστημονική μεθοδολογία και τεχνογνωσία για να
δημιουργήσει μυθιστορήματα που ικανοποιούν πλήρως τους αναγνώστες, οι οποίοι
επιζητούν αληθοφάνεια και δικαίωση του καλού. Το 1902 χρίστηκε ιππότης
(λαμβάνοντας τον τίτλο του Σερ). Πέθανε στις 7 Ιουλίου 1930.
«Ο Σερ Νάιτζελ»
Οι δύο τόμοι των περιπετειών του σερ Νάιτζελ Λόρινγκ
(“Ο Λευκός Λόχος” και “Ο Σερ Νάιτζελ”) μπορούν να αναγνωστούν με οποιαδήποτε
σειρά. Αν και ο Λευκός Λόχος κυκλοφόρησε πρώτος, ο Σερ Νάιτζελ αναφέρεται σε
προγενέστερα γεγονότα. Παρά τη διαφορετική οπτική τους, τα δύο αυτά βιβλία
αποτελούν ενιαίο έργο: αναδεικνύουν την ίδια έμπνευση, το ίδιο πάθος, το ίδιο
χιούμορ.
Βρισκόμαστε λοιπόν στα πρώτα χρόνια του Εκατονταετούς
Πολέμου, όταν κανείς τότε δεν θα μπορούσε να διανοηθεί ότι θα λάμβανε αυτό το
όνομα. Είμαστε σε μια απομακρυσμένη γωνιά της αγγλικής υπαίθρου, όπου ο νεαρός
Νάιτζελ, παιδί ενός κατεστραμμένου ευγενούς, δυσκολεύεται να προασπίσει την
τιμή της φτωχής οικογένειάς του. Δεν υστερεί σε θάρρος, στην αγάπη για τα όπλα
ή σε αυτοθυσία, αλλά οι μοναχοί του γειτονικού αβαείου που Γουέιβερλυ, όσο
αυστηροί και αν είναι στους τύπους, είναι παραδομένοι στη διαβολική τους
απληστία και ορέγονται τα κτήματα του νεαρού φτωχού γείτονά τους. Δεν απομένει,
λοιπόν, στον νεαρό παρά να τεθεί στην υπηρεσία του Βασιλιά, ο οποίος, όπως
φαίνεται, έχει να ασχοληθεί με πολλά στη Γαλλία...
Όσοι δεν είχαν ως τώρα την ευκαιρία να διαβάσουν αυτό
το έργο, θα εκπλαγούν ίσως που η κριτική της εποχής το κατέταξε πολύ ψηλά,
θεωρώντας το ισάξιο του Ιβανόη. Ο Κόναν Ντόυλ δεν δίσταζε να το θεωρεί
αριστούργημά του.
«Ο Λευκός Λόχος»
“Το καλύτερο ιστορικό μυθιστόρημα μετά τον Ιβανόη”.
Έτσι υποδέχτηκαν οι κριτικοί την έκδοση αυτού του βιβλίου, το οποίο ο Κόναν
Ντόυλ θεωρούσε -μαζί με τον Σερ Νάιτζελ, που αποτελεί τρόπον τινά συνέχειά του-
ως το πλέον εμπνευσμένο έργο του, φοβούμενος μόνο μήπως η επιτυχία των
επεισοδίων του Σέρλοκ Χολμς το επισκιάσει κάπως. Μέσα από τη δράση του Σερ
Νάιτζελ και του θρυλικού λόχου των τριακοσίων τοξοτών του, οι οποίοι στην
πορεία τους θα συναντήσουν πολλές σημαίνουσες ιστορικές προσωπικότητες,
ανακαλύπτουμε έναν άλλον Μεσαίωνα, εκφρασμένο με τον αγγλοσαξονικό τρόπο: με
μια σύνθεση δηλαδή από λογιοτατισμό, ρομαντικό πάθος για τον ιπποτισμό και μια
ελεύθερη απεικόνιση της περιπετειώδους ζωής. Και όλα τούτα είναι δοσμένα με
οίστρο και με καυστικούς διάλογους που γεμίζουν την ιστορία ζωντάνια και την
κάνουν αληθινά απολαυστική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου