ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΠΟΙΗΤΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΜΠΑΣΟΥΡΗ

 

«ΘΛΙΜΜΕΝΑ ΗΛΙΟΤΡΟΠΙΑ» είναι ο τίτλος της πρώτης σας ποιητικής συλλογής. Μιλήστε μας γι’ αυτήν.

Τα Θλιμμένα Ηλιοτρόπια είναι μία σύνθεση διάσπαρτων σκέψεων, ένα μωσαϊκό από ιδέες, εμπειρίες και βιώματα, που εκτείνεται σε βάθος χρόνου δύο, περίπου, δεκαετιών. Υπάρχουν ποιήματα στην εν λόγω συλλογή, που αποτελούν μετεξέλιξη και προσαρμογή διαφόρων σκέψεων, προχειρογραμμένων σε ένα φύλλο χαρτί, από τα φοιτητικά μου ακόμη χρόνια στο υπέροχο Ρέθυμνο, ενώ η πιο πρόσφατη προσθήκη πραγματοποιήθηκε λίγους μήνες πριν από την έκδοση. Η ιδέα για τη συλλογή αυτή «γεννήθηκε» πριν από λίγα χρόνια, εν μέσω μιας εποικοδομητικής συζήτησης με τον καλό μου φίλο και εξαίρετο μουσικό, Δημήτρη Ματζίρη, σχετικά με τη μουσική και τη στιχουργική. Τα ποιήματα που απαρτίζουν τη συλλογή, οι μικρές αυτές ιστορίες, δεν είναι μόνο προσωπικά βιώματα, αλλά και εκμυστηρεύσεις άλλων, ως μια προσπάθεια να δω τα πράγματα από τη δική τους οπτική. Μέσα, λοιπόν, από τον μοναδικό τρόπο της τέχνης και, εν προκειμένω της  ποίησης, επιχείρησα να μεταφέρω ένα μήνυμα αισιοδοξίας, έστω και μέσω ποιημάτων που εκπέμπουν μια αίσθηση μελαγχολίας. Ένα μεγάλο όνειρο άρχισε σιγά - σιγά να διαμορφώνεται, ώσπου τελικά υλοποιήθηκε και κράτησα στα χέρια μου το πρώτο μου πνευματικό «παιδί» τον Νοέμβριο του 2022 από τις εκδόσεις Κούρος.

Τι σημαίνει για σας «ποίηση»;

Αρχικά, σε ένα ευρύτερο επίπεδο, η τέχνη είναι η οικουμενική γλώσσα των ανθρώπων, που υπερβαίνει κάθε όριο τόπου και χρόνου. Όλοι μας μετέχουμε και συμμετέχουμε σε όσα μοιράζονται μέσω της τέχνης , ταυτόχρονα δημιουργοί και αποδέκτες του εκάστοτε καλλιτεχνικού έργου. Το μέσω της τέχνης εκπεφρασμένο υπό οποιαδήποτε μορφή, είτε πρόκειται για ζωγραφική, μουσική, λογοτεχνία κλπ, υπερβαίνει το ατομικό και επιστρέφει σε αυτό μέσω της μέθεξης.

Σε προσωπικό επίπεδο, θεωρώ πως η ερώτηση εμπεριέχει ήδη την απάντηση, με μια μικρή αναδιατύπωση: η ποίηση για μένα σημαίνει. Λειτουργεί κατά έναν τρόπο, μέσω του οποίου το έργο αποκαλύπτει και συνάμα αποκαλύπτεται, λαμβάνοντας πολλές φορές τόσες ερμηνείες, όσοι είναι οι αποδέκτες. Η ποίηση αποκαλύπτει τη μοναδική ομορφιά της δημιουργίας, αποτελεί κοινή πύλη, πίσω από την οποία ανοίγεται ένας ολόκληρος κόσμος, που διαφέρει ωστόσο από αποδέκτη σε αποδέκτη. Είναι, θα έλεγα, το κοινό μονοπάτι που οδηγεί σε πολλούς και διάφορους προορισμούς. Η τέχνη και ιδιαιτέρως η ποίηση με βοήθησε και θα με βοηθάει αδιαλείπτως να ανακαλύπτω όχι μόνο τον κόσμο, αλλά πολύ περισσότερο τον ίδιο μου τον εαυτό.

Ξεχωρίζετε κάποιο από τα ποιήματά σας και ποιο είναι αυτό;

Το κάθε ποίημα ξεχωριστά που απαρτίζει τη συγκεκριμένη συλλογή είναι κι ένα κομμάτι απ’ το ίδιο μωσαϊκό. Είναι οι μικρές εκείνες πινελιές, που ολοκληρώνουν το πορτρέτο. Αναμφισβήτητα, το κάθε ποίημα έχει τη δική του σημασία για μένα, το καθένα για διαφορετικούς λόγους, ωστόσο αν θα ξεχώριζα κάποιο από αυτά, δε θα ήταν ένα, αλλά τρία: το ομότιτλο, το «Ένας μικρός διαβάτης» και το «Ηχόχρωμα».

 

 

Τι είναι αυτό που σας μαγεύει στον κόσμο της ποίησης;

Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, η ποίηση σημαίνει. Δεν είναι μια απλή περιγραφή της πραγματικότητας και του περιβάλλοντος κόσμου. Ποίηση δεν είναι οι λέξεις, είναι όσα κρύβονται πίσω από αυτές. Είναι τροφή για σκέψη, κατά το κοινώς λεγόμενο, όπου μέσα από λίγες λέξεις ξεπροβάλλει ένα ολόκληρο πέλαγο σκέψεων, εικόνων και ιδεών, που αποτελούν την αλήθεια του εκάστοτε αποδέκτη. Η ποίηση λειτουργεί με έναν τρόπο μοναδικό, όπου το έλασσον καθίσταται μείζον, σε μια πορεία προς την υψιπέτεια.

Αν και νέος στον χώρο της ποίησης, έχετε πάρει πολλά βραβεία και διακρίσεις. Πώς αισθάνεστε γι’ αυτό;

Το κάθε ποίημα, ανεξαρτήτως έκτασης, κρύβει από πίσω χρόνο, πολύ διάβασμα, ξενύχτι, κριτική σκέψη, διαρκή αναζήτηση και παρατήρηση. Οι εκάστοτε διακρίσεις σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς είναι, αναμφίβολα, μια ηθική ικανοποίηση για την όλη προσπάθεια που κατεβλήθη, ώστε να δημιουργηθεί ένα έργο που θα πληροί τις ανάλογες προϋποθέσεις. Αισθάνομαι ευγνώμων, τουλάχιστον. Παρόλα αυτά, το όλο ταξίδι της δημιουργίας θαρρώ πως είναι η πεμπτουσία του εγχειρήματος των καλλιτεχνών, όποιο είδος τέχνης κι αν πρεσβεύουν. Άλλωστε, βράβευση είναι κι όταν σου λέει κάποιος εντελώς άγνωστος ότι στο τάδε ποίημα είδε τον εαυτό του, ή ότι ο τάδε στίχος τον εκφράζει απόλυτα. Είναι ιδιαιτέρως συγκινητικό να μαθαίνεις ότι με κάτι που έγραψες ταυτίζονται τόσοι συνάνθρωποι, που ο καθένας έρχεται απ’ το δικό του μονοπάτι, με τα δικά του βιώματα και να μοιράζεστε από κοινού σκέψεις και συναισθήματα.

Σας αρέσει η μουσική, η λογοτεχνία, τα ταξίδια και το θέατρο. Βάλτε τα σε σειρά προτεραιότητας και πείτε μας γιατί επιλέξατε αυτή τη σειρά.

Από τη βάση προς την κορυφή, θα ξεκινούσα με τα ταξίδια. Τολμώ να πω ότι αγγίζει τα όρια του απαραίτητου το να μπορείς να ταξιδεύεις, όταν σου δίνεται η ευκαιρία. Αυτές οι μικρές ή και μεγάλες αποδράσεις είναι αναζωογονητικές, η ανάγκη να αλλάξουμε για λίγο παραστάσεις, να κάνουμε ένα διάλειμμα από τις υποχρεώσεις της καθημερινότητας και να γεμίσουμε τις μπαταρίες μας γνωρίζοντας νέους τόπους, εμπλουτίζοντας το άλμπουμ των εμπειριών και των ωραίων αναμνήσεων.

Αμέσως μετά θα τοποθετούσα το θέατρο. Εκτιμώ και θαυμάζω το λειτούργημα των ηθοποιών και τη δύναμη ψυχής που χρειάζεται, όταν αφήνουν στην άκρη τις όποιες δυσκολίες έχουν να αντιμετωπίσουν στην καθημερινότητά τους, ώστε να αποδώσουν τον ρόλο που υποδύονται στο απόλυτο. Πάντα απολαμβάνω ένα καλό θεατρικό έργο. Ο θεατής ακολουθεί την πορεία του έργου, μετέχει σε αυτό, άλλοτε θα γελάσει, άλλοτε θα κλάψει, θα συγκινηθεί, αλλά και θα σκεφτεί και θα αναρωτηθεί πολλές φορές, ίσως εντοπίσει και στοιχεία του εαυτού του και της ζωής του. Είναι αυτό το μοναδικό συναίσθημα κάθε φορά που παρακολουθώ μια θεατρική παράσταση, που σαν σηκώνεται η αυλαία, ο χρόνος μοιάζει να σταματά.

Η λογοτεχνία αποτελεί ένα τεράστιο κεφάλαιο. Τα βιβλία είναι μόνιμη συντροφιά, με τις βιβλιοθήκες να εμπλουτίζονται συνεχώς, σε ασφυκτικό επίπεδο. Ενώ υπάρχουν στα ράφια πολλά αδιάβαστα, δύσκολα θα αντισταθώ στον πειρασμό της αγοράς ενός νέου βιβλίου, ή και περισσότερων! Μου έχει τύχει να απορροφηθώ τόσο πολύ από βιβλίο, που το ολοκλήρωσα σε δύο μόλις μέρες, παρόλο που αποτελούνταν από πολλές σελίδες. Με γοητεύει αφάνταστα η δυναμική και η δύναμη της λογοτεχνίας να καταργεί τα όρια του τόπου και του χρόνου, ενώ ταυτόχρονα σου δίνει την αίσθηση πως συμβαδίζεις με τους ήρωες του έργου μέσα στην ιστορία τους.

Η μουσική, τέλος, είναι κάτι το αυτονόητο στην καθημερινότητά μου. Δεν μπορώ να διανοηθώ έστω μία μέρα δίχως ήχους, μελωδίες και αρμονία. Ακούω σχεδόν όλα τα είδη της μουσικής με ευχαρίστηση, ενώ ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η παραδοσιακή μουσική κάθε τόπου, λαμπρό παράδειγμα του πολιτισμού του. Η γλώσσα της μουσικής είναι οικουμενική, λειτουργεί ως μία άλλη Lingua Franca. Η λειτουργία της είναι πολυδιάστατη, διασκεδάζει, θεραπεύει, συγκινεί, εκτονώνει, εμπνέει μέσα από μια έκρηξη συναισθημάτων. «Χωρίς μουσική, η ζωή θα ήταν ένα λάθος», σύμφωνα με τον Φ. Νίτσε. Η ίδια μας η ζωή εξάλλου, αν το καλοσκεφτούμε, θα μπορούσε να παραλληλιστεί με μουσικό κομμάτι.

Η μουσική, η λογοτεχνία, το θέατρο και τα ταξίδια είναι, ας μου επιτραπεί, η προσωπική μου Τετρακτύς, κατά την πυθαγόρεια φιλοσοφία, η οποία λειτουργεί καταλυτικά στην προσπάθειά μου για επίτευξη της αρμονίας στην καθημερινότητα, όχι μόνο εξωτερικά, αλλά πολύ περισσότερο εσωτερικά.

Ποιο είναι το επόμενο καλλιτεχνικό σας βήμα;

Υπάρχουν διάφορες ιδέες που επεξεργάζομαι αυτό το διάστημα. Δύο έργα έχουν ολοκληρωθεί και είναι υπό αξιολόγηση, ενώ ένα τρίτο βρίσκεται σε εξέλιξη. Το πλαίσιο στο οποίο θα κινηθώ είναι αυτό του ποιητικού λόγου, ενώ θα επιχειρήσω κι ένα πρώτο βήμα στον χώρο του παραμυθιού και της ιαπωνικής ποίησης.

Στείλτε το δικό σας μήνυμα στους αναγνώστες του blog.

Όπως τα ηλιοτρόπια, να ψάχνετε το φως, ακόμα και κατά τις συννεφιασμένες μέρες. Κι όταν το διάβα αυτού του ανήφορου, που όλοι μας καλούμαστε να ανέβουμε, μοιάζει ασφυκτικό, να θυμάστε πως η τέχνη είναι εκείνη η πνοή, που δίνει τη δύναμη για κάθε επόμενο βήμα.