Βιβλιοπρόταση | Μιχαήλ Λέρμοντοφ | Ένας ήρωας του καιρού μας | Εκδόσεις Σ. Ι. Ζαχαρόπουλος

 

Το μυθιστόρημα του Μ. Λέρμοντοφ “Ένας ήρωας του καιρού μας” είναι ένα από τα αριστουργήματα της ρωσικής και της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Ο ήρωας του, ο Πετσόριν, αγαπάει την περιπέτεια, λατρεύει τη φύση και τις γυναίκες με έναν τρόπο δικό του λεπτό, εξευγενισμένο, βαθιά ανθρώπινο. Κύριο χαρακτηριστικό του είναι η ειρωνεία χωρίς κακία και μίσος, μια ειρωνεία γεμάτη συμπάθεια, τρυφερότητα, ανθρωπιά. Ο Πετσόριν ζει και χαίρεται ανέμελος, αδέσμευτος. Ο Πετσόριν κλαίει και γελάει μαζί και στις επιτυχίες του και στις αποτυχίες του, στην προσπάθεια του να βρει λύση στις απορίες του.

 

Σύντομο βιογραφικό

 

Ο Μιχαήλ Γιούριεβιτς Λέρμοντοφ (15 Οκτωβρίου 1814 - 27 Ιουλίου 1841) ήταν σημαντικός Ρώσος ποιητής, γνωστός και ως «ποιητής του Καυκάσου». Αποτέλεσε την πιο σημαντική παρουσία στη ρωσική ποίηση από τον θάνατο του Αλεξάντρ Πούσκιν μέχρι και τον δικό του, τέσσερα χρόνια αργότερα, στην ηλικία των 26 χρονών. Όπως και ο Πούσκιν, έτσι και ο ίδιος έχασε τη ζωή του σε μια μονομαχία. Σε ένα από τα πιο γνωστά ποιήματά του, που γράφτηκε την Πρωτοχρονιά του 1840, περιέγραψε την ποίησή του σαν «ατσαλένιο στίχο ποτισμένο με πικρία και μίσος». Γιος απόστρατου αξιωματικού, έχασε τους γονείς του σε νεαρή ηλικία και μεγάλωσε με τη γιαγιά του, Αρσένιεβα. Υπήρξε μαθητής σε σχολείο ευγενών και εισήχθη στο Πανεπιστήμιο της Μόσχας, το οποίο εγκατέλειψε για να γραφτεί στη Σχολή Αξιωματικών της Αγίας Πετρούπολης. Το 1834 πήρε το βαθμό του ανθυπιλάρχου και υπηρέτησε στο σύνταγμα των Ουσάρων της φρουράς του Τσάρου. Φιλελεύθερος και πολέμιος της απολυταρχίας, προκάλεσε την αντίδραση των αυλικών κύκλων με το ποίημά του «Ο θάνατος του ποιητή» για τον θάνατο του Πούσκιν σε μονομαχία, και μετατέθηκε στον Καύκασο. Το 1838 επανήλθε στην Πετρούπολη και απέκτησε σημαίνουσα θέση στους συγγραφικούς κύκλους της πρωτεύουσας. Αλλά το 1840 πέρασε από στρατοδικείο γιατί μονομάχησε με τον γιο του Γάλλου πρεσβευτή και στάλθηκε πάλι στον Καύκασο, σε μονάδα μάχης της πρώτης γραμμής. Διακρίθηκε στη μάχη του ποταμού Βαλέρικ και πήρε εύφημο μνεία για το θάρρος και την ετοιμότητά του. Τον Ιούλιο του 1841, στην κωμόπολη Πιατιγκόρσκ όπου είχε πάει για θεραπεία, βρήκε κι αυτός τον θάνατο σε μονομαχία.