Συνέντευξη με τη συγγραφέα Sara Profeta

 

«18 ΗΜΕΡΕΣ ΜΕΤΑ» είναι ο τίτλος του νέου σας μυθιστορήματος από την Άνεμος εκδοτική. Μιλήστε μας γι’ αυτό.

Αυτό είναι το πρώτο μου μυθιστόρημα που έμεινε πολύ καιρό στο συρτάρι. Κάτι η ανασφάλεια, κάτι η ντροπή, δεν τολμούσα να το βγάλω από εκεί. Είναι η ζωή μιας νέας απελευθερωμένης, δυναμικής γυναίκας, που τολμά να διεκδικεί και να κυριεύεται από συναισθήματα. Γιατί και αυτό, θέλει τόλμη. Πετυχαίνει τους στόχους της, αγαπά και αγαπιέται με πάθος, χωρίς να γνωρίζει πως από την πρώτη στιγμή είχε δώσει ραντεβού με τον όλεθρο. Πως ξεπερνάς κάτι που σε μηδενίζει, που σε ρίχνει πιο βαθιά από όπου ήταν το σημείο που ξεκίνησες; Έχοντας φίλους καρδιάς, σταθερά, επιβιώνεις, όμως ζεις πραγματικά; Πόσο σημαντική είναι η αγάπη; Είναι αυτή που κάνει την επιβίωση, ζωή.

 

Γιατί επιλέξατε τον αριθμό 18; Έχει για σας κάποιον συμβολισμό;

Είναι ο αριθμός που αντιστοιχεί στο όνομά μου. Το άθροισμά του δίνει τον αριθμό 9 που από μόνος του εξάπτει γιατί τα πολλαπλάσιά του με οποιονδήποτε αριθμό δίνουν και πάλι μεμονωμένο τον αριθμό 9. Και από όλες τις φιλοσοφικές εκδοχές, είχα προτιμήσει να ασπασθώ μια: Ο κύκλος έχει 360μοίρες, το άθροισμα τους δίνει τον αριθμό 9. Ο κύκλος, είναι η επανάληψη της ευτυχίας όπως είπε ο Κούντερα. Γιατί ευτυχία είναι η επιθυμία της επανάληψης.

Ξεκίνησα ονοματίζοντας το πρώτο κεφάλαιο «18 ημέρες πριν» χωρίς να ξέρω τι θα συμβεί την ημέρα 0. Και κάπως έτσι ξεκινήσαν όλα.

 

Ποια είναι τα χαρακτηριστικά που κάνουν την ηρωίδα σας τόσο ξεχωριστή από τις άλλες;

Είναι ξεχωριστή αλλά και ίδια με πολλές. Σε αυτήν είδα εμένα ή τουλάχιστον ένα μεγάλο κομμάτι μου. Τολμά να ξεχωρίσει -πολλές το κάνουν-, αφήνεται σε μια μεγάλη αγάπη -με όλη την έννοια του «αφήνομαι»-, κρατά σφιχτά στη ζωή της τους ανθρώπους που έχουν σημασία, αντιστέκεται, πολεμάει ακόμα και όταν δεν ξέρει ότι το κάνει. Αγαπάει την ζωή και το δείχνει, γονατίζει και το δείχνει. Δεν ντρέπεται, δεν κρύβεται. Ακόμα και στα χειρότερά της, τολμά για αυτό που πιστεύει πως την συγκροτεί σε μια οντότητα. Αν και είναι μυθοπλασία, αυτές οι γυναίκες υπάρχουν στην πραγματική ζωή. Και αυτά που αφηγούμαι, είναι μέρος της πραγματικής ζωής.

 

Οι γυναίκες αντέχουν στις προκλήσεις της ζωής;

Ω ναι. Με πρώτη και μεγαλύτερη πρόκληση, το να μεγαλώσουν σαν «γυναίκες». Όλοι οι άνθρωποι έχουμε μια δύναμη μέσα μας, αλλά οι γυναίκες νομίζω έχουν μεγαλύτερα αποθέματα, γιατί πρέπει να παλέψουν με όλα τα γνωστά της ζωής, αλλά και με αντιξοότητες που έχουν στόχο αυτό: το ότι είναι γυναίκες. Αν και αυτό το μυθιστόρημα γράφτηκε πριν 10 χρόνια, είναι επίκαιρο όσο ποτέ. Και θα είναι για πολλά, πολλά χρόνια.

 

Το βιβλίο αυτό είναι ένα στοίχημα για σας;

Όσο και αν ντρεπόμουν -δεν είμαι τέτοια πιστέψτε με- ήθελα πολύ να «ζωντανέψει» η ιστορία μου σε ένα τυπογραφείο. Ήθελα να διαβαστεί. Να μου πουν πως ένιωσαν όπως εγώ όταν το έγραφα, πως είχα όντως να πω κάτι, πως πέρασαν καλά, έκλαψαν, γέλασαν. Όσο και αν ντρεπόμουν να βγάλω το όνομά μου μπροστά, ονειρευόμουν την ηθική ανταμοιβή. Ο πρώτος εκδοτικός οίκος δεν μου έδωσε τίποτε άλλο από την χαρά της εκτύπωσης, που ήταν πολύ απατηλή ξέρετε. Ήταν η πρώτη απόπειρα και δεν πήρα ούτε ένα μπράβο, από αυτά που λες και στα γαϊδουράκια όταν βγάζουν την ανηφόρα, πόσο μάλλον υποστήριξη. Ο δεύτερος εκδότης μου, με αγκάλιασε. Είδε σε εμένα κάτι διαφορετικό και το πίστεψε. Αυτό ήταν η πρώτη απολαβή σε ένα ηθικό στοίχημα. Και τον ευχαριστώ.

 

Τι είναι αυτό που σας δυσκόλεψε κατά τη διάρκεια της συγγραφής;

Δεν με δυσκόλεψε ότι δεν είχα ιδέα πως θα εξελιχθεί η επόμενη σελίδα της αφήγησής μου. Έγραφα σαν να μην υπάρχει αύριο… Το ότι δεν γνώριζα τα τεχνικά θέματα της συγγραφής όμως ήταν το μεγαλύτερο θέμα. Διόρθωνα σαν να μην υπάρχει αύριο… Και έσβηνα, σαν το αύριο να είχε ήδη φτάσει. Ήταν εξαιρετικά επίπονο, γιατί πρέπει να έχω διαβάσει το βιβλίο ίσα με χίλιες φορές. Και όσο και αν το αγαπούσα γιατί ήταν δικό μου παιδί, ε κάποια στιγμή είπα «δε μας παρατάς και εσύ ρε Νικήτα…». Στον Άνεμο έμαθα πως να μην με αναθεματίζω…

 

Στείλτε το δικό σας μήνυμα στους αναγνώστες του blog.

Να γελάτε και να αγαπάτε τον εαυτό σας. Οι δυσκολίες είναι κομμάτι της ζωής. Για κάθε μέρα που περνάει, δίνουμε ένα μικρό κομμάτι του εαυτού  μας. Κρατάτε τον γεμάτο λοιπόν, για να έχει αντοχές. Επιδιώξτε το γέλιο για να γίνει πιο όμορφη η ανταλλαγή.

Και ουσιαστικά μην αφήσετε το όνειρο να μείνει στα σύννεφα. Κυνηγήστε το με τόλμη. Μπορείτε να πετάξετε…