Αφιέρωμα στον συγγραφέα Τσινγκίζ Αϊτμάτοβ | Εκδόσεις Σ. Ι. Ζαχαρόπουλος

 

«Τζαμιλιά»

Η ερωτική αυτή νουβέλα του διάσημου σοβιετικού συγγραφέα Τ. Αϊτμάτοβ, χαρακτηρίστηκε από το Λουί Αραγκόν "λογοτεχνικό διαμάντι".

Πρόκειται για την ιστορία της όμορφης, δυναμικής Τζαμιλιά που, αδιαφορώντας για τις παλιές, πατριαρχικές παραδόσεις του τόπου της, ακολουθεί τολμηρά το δρόμο της καρδιάς της, βέβαιη πως κατακτάει την ευτυχία της. Η ηρωίδα συνδυάζει τη νεανική ορμή με την όρεξη για δουλειά, τη γυναικεία ευαισθησία με το ακατάβλητο ερωτικό πάθος.

 

«Πρώιμοι πελαργοί»

Το εθνικό μεγαλείο του λαού, που μάχεται και στα μετώπισθεν του μεγάλου πατριωτικού πολέμου, με πρωτοπόρο τη μαθητική νεολαία, διατρέχει παραστατικά το βιβλίο "Πρώιμοι Πελαργοί", του Καργιζιανού διάσημου συγγραφέα Τσινγκίζ Αϊτμάτοβ.

Ο νεαρός Σουλτανμουράτ, που ζει έντονα τις μνήμες από την ειρηνική ζωή του χωριού με τον πατέρα, πριν να φύγει αυτός για το μέτωπο, αφήνει τα μαθήματα και ηγείται μιας ομάδας μαθητών, όπως ο Ανατάι -αντίζηλος στην αγάπη του για τη Μιρζαγκούλ- ο Ερκινμπέκ κ.ά., για να οργώσουν στο Ακσάι, διακόσια εκτάρια γης.

Ο Αϊτμάτοβ με τη γλαφυρή και μοναδική γραφή του, ζωντανεύει την ασίγαστη πάλη του ανθρώπου με τη φύση και τις αντιξοότητες που προκαλεί ο πόλεμος.

 

«Η μικρή μου λεύκα με το κόκκινο μαντίλι. Το μάτι της γκαμήλας»

 

Πρόκειται για δυο από τα πιο έξοχα διηγήματα του διάσημου κιργιζιανού συγγραφέα, που εντυπωσιάζουν με τη δύναμη της περιγραφής. Με μυθοπλαστική δεινότητα, ο Αϊτμάτοβ αποκαλύπτει την ειλικρίνεια, την ευγένεια, την ανθρωπιά των χαρακτήρων του, που κινούνται ηρωικά στην αμείλικτη τροχιά της μοίρας τους.

Ο έρωτας και το καθήκον απέναντι στην εργασία και στην οικογένεια έρχονται σε αναπόφευκτη σύγκρουση μέσα σ' ένα πολιτισμένο σκηνικό, όπου και θριαμβεύει η λογική του κοινού νου.

 

«Στο κυνήγι της φώκιας»

 

 

Τρεις άντρες απ' τη φυλή των Νιβχ, ξεκινούν απ' τον κόλπο του Παρδαλού Σκύλου, να κυνηγήσουν φώκιες και να δώσουν το "βάφτισμα" στο μικρό Κιρίσκ, που έμελλε από τώρα και για πάντα να γνωριστεί με τη θάλασσα.

Με τη νουβέλα "Στο κυνήγι της φώκιας", ο διάσημος συγγραφέας Τσιν-γκίζ Αϊτμάτοβ, περιγράφει με ζωηρά χρώματα την περιπέτεια των κυνηγών και την αιώνια πάλη του ανθρώπου με τη φύση και το θάνατο. Ο μικρός Κιρίσκ μες απ' την άγρια και φονική θαλασσοταραχή, αναδεικνύεται το σύμβολο του Νέου που θριαμβεύει μες απ' την εξαφάνιση του Παλιού.

 

« Ύστερα απ' το παραμύθι»

 

Με πλαίσιο ένα παραμύθι για την Κερασοφόρα Μάνα Ελαφίνα, που διηγείται ο παππούς στο μικρό ήρωα του βιβλίου, ο Τ. Αϊτμάτοβ, διεισδύει στη φλογερή ψυχή του Κιργιζιανού λαού, απ' τον οποίο κατάγεται και ο ίδιος.

"Ένα μόνο μπορώ να σου πω", λέει. "Αρνήσου εκείνα όλα, μ' όσα δε συμφιλιώθηκε η παιδική σου ψυχή. Αυτού βρίσκεται η παρηγοριά μου. Έζησες σαν αστραπή, που μια μέρα μαζεύτηκε κι έσβησε. Οι αστραπές όμως διασχίζουνε τον ουρανό. Και ο ουρανός είναι αιώνιος. Και σ' αυτό βρίσκεται η παρηγοριά μου. Και στο ότι ακόμα η παιδική συνείδηση στον άνθρωπο υπάρχει σαν τη φύτρα στο σπόρο. Χωρίς τη φύτρα, ο σπόρος δεν αναπτύσσεται. Ό,τι κι αν μας περιμένει στον κόσμο, η αλήθεια θα υπάρχει αιώνια, εφόσον γεννιούνται και πεθαίνουνε άνθρωποι..."

 

Σύντομο βιογραφικό

Ο Τζινγκίζ Αϊτμάτοβ, ήταν λογοτέχνης με καταγωγή από τη Ρωσία και την Κιργιζία.

Το όνομα Τζινγκίζ είναι το ίδιο με εκείνο του Τζένγκις Χαν. Ανήκει στην πρώτη γενιά της διανόησης της Κιργιζίας, που εμφανίστηκε σ' αυτή την ορεινή χώρα μετά την Οκτωβριανή επανάσταση του 1917. Έχει γράψει στα ρώσικα και στα κιργίζικα και ήταν από τους πιο γνωστούς συγγραφείς της χώρας του.

Γεννήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου του 1928 από οικογένεια υπαλλήλων στο Σεκέρ, κοντά στο Ταλάς της Κιργιζίας. Τα παιδικά του χρόνια συνέπεσαν με την περίοδο του ενεργού περάσματος του κιργίζικου λαού στο σοσιαλιστικό τρόπο ζωής. Πρόλαβε όμως και το νομαδικό τρόπο ζωής, όπως οι πρόγονοί του.

Ήταν μαθητής στο σοβιετικό σχολείο του χωριού του. Άρχισε να δουλεύει από πολύ μικρός και στα 14 του ήταν ήδη γραμματέας στο σοβιέτ του χωριού του. Αργότερα έκανε και άλλες δουλειές: φοροεισπράκτορας, φορτωτής, βοηθός μηχανοδηγού και συνέχισε με άλλες δουλειές. Το 1937, ο πατέρας του συνελήφθη στη Μόσχα ως υποστηρικτής του "αστικού εθνικισμού" και εκτελέστηκε από το σταλινικό καθεστώς το 1938.

Το 1946 άρχισε να σπουδάζει στο παράρτημα Ζωικής Παραγωγής του Ινστιτούτου Αγορανομίας της Κιργιζίας στο Φρούνζε (σημ. Μπισκέκ), αλλά αργότερα τα παράτησε για να φοιτήσει στο Ινστιτούτο Λογοτεχνίας Γκόρκι στη Μόσχα, από το 1956 ως το 1958. Τα επόμενα οχτώ χρόνια εργάστηκε στην εφημερίδα Πράβντα. Οι δύο πρώτες δημοσιεύσεις του εμφανίστηκαν το 1952 στα ρωσικά. Το πολύ γνωστό έργο του "Τζαμιλιά" εμφανίστηκε το 1958.

Απεβίωσε στη Νυρεμβέργη της Γερμανίας, στις 10 Ιουνίου του 2008, από πνευμονία.