Βιβλιοπρόταση | Ζόρζε Αμάντο | Οι δρόμοι της πείνας | Εκδόσεις Σ. Ι. Ζαχαρόπουλος

 

Όταν η ληστρική εκμετάλλευση της γης από τους μεγάλους γαιοκτήμονες εξαντλήσει τα χώματα, οι χωριάτες, που μια ολόκληρη ζωή δούλευαν σ' αυτά πλουτίζοντας με τον ιδρώτα τους τ' αφεντικά, δεν έχουν άλλη λύση.

Ανέστιοι, άποροι, απροστάτευτοι, θα πάρουν κοπαδιαστά τους δρόμους για τις μεγάλες πολιτείες του Νότου με την ελπίδα να βρουν στις φάμπρικες το κομμάτι το ψωμί που τους στέρησε η απληστία κάποιων πλουσίων.

Αυτήν ακριβώς την επική πορεία ενός λαού καταγράφει στο μυθιστόρημά του αυτό ο μεγάλος Βραζιλιάνος συγγραφέας Ζόρζε Αμάντο. Και είναι τέτοια η τέχνη και η πνοή του που ο πόνος των ανθρώπων αυτών γίνεται μονομιάς και δικός μας.

 

 

Σύντομο βιογραφικό

O Ζόρζε Αμάντο γεννήθηκε το 1912 σε μια φυτεία κακάου, στο Φεράδας, επαρχία της Μπαΐα, στη Βραζιλία. Έζησε τα παιδικά του χρόνια στις φυτείες και παρακολούθησε από κοντά τον εποικισμό της βραζιλιάνικης γης από καλλιεργητές του κακάο, μιας και ο πατέρας του ήταν ένας απ’ αυτούς. Παρακολούθησε το Γυμνάσιο εσωτερικός σ’ ένα κολέγιο Ιησουιτών, απ’ όπου το έσκασε διασχίζοντας τα παρθένα δάση της Μπαΐα και του Σερζίπ στα δώδεκά του χρόνια. Στα δεκατέσσερά του χρόνια συνεργάστηκε ως δημοσιογράφος με την εφημερίδα Diario de Bahia. Το 1930 γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Ρίο ντε Τζανέιρο, απ’ όπου αποφοίτησε το 1935. Φυλακίστηκε και εξορίστηκε έντεκα φορές. Υπήρξε βουλευτής και μέλος της Εθνοσυνέλευσης της χώρας του. Το θέμα της πάλης των τάξεων κυριαρχεί στα μυθιστορήματά του της δεκαετίας του '30 και του '40, αλλά στη δεκαετία του '50, μετά την παραμονή του στο Παρίσι και τη φιλία του με κορυφές της ευρωπαϊκής τέχνης, αφού είχε τιμηθεί με το βραβείο Λένιν, η πολιτική έμφαση παραχώρησε τη θέση της σε μια πιο ανάλαφρη, πιο μυθιστορηματική προσέγγιση. Τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε 48 γλώσσες και έχουν εκδοθεί σε 54 χώρες, ενώ του έχουν απονεμηθεί οι σημαντικότερες διεθνείς διακρίσεις. Πέθανε το καλοκαίρι του 2001. Επειδή απεχθανόταν τα νεκροταφεία, όπως είχε ζητήσει, η σορός του αποτεφρώθηκε και σκορπίστηκε στη ρίζα ενός δέντρου μάνγκο, που βρισκόταν στην αυλή του σπιτιού του, κάτω από το οποίο συνήθιζε να περνά τα βράδια του.