Οπισθόφυλλο…
Η Λίμπι Νίκολς φτάνει στο Λονδίνο με ραγισμένη καρδιά
και τη ζωή της να έχει γίνει συντρίμμια. Ο πρώτος άνθρωπος που συναντά, ο
ηλικιωμένος Φρανκ, της αφηγείται ένα περιστατικό που συνέβη το 1962, όταν
γνώρισε ένα κορίτσι στο λεωφορείο με τον αριθμό 88, το οποίο είχε όμορφα
κόκκινα μαλλιά, σαν τα μαλλιά της Λίμπι. Είχαν κανονίσει να συναντηθούν στην
Εθνική Πινακοθήκη, όμως εκείνος έχασε το εισιτήριο, πάνω στο οποίο είχε γράψει
το τηλέφωνό της. Από τότε παίρνει το ίδιο λεωφορείο κάθε μέρα με την ελπίδα να
τη βρει. Οι προσπάθειές του ωστόσο είναι άκαρπες.
Συνεπαρμένη από την ιστορία, η Λίμπι αναλαμβάνει δράση
και, με τη βοήθεια ενός αναπάντεχου φίλου, κολλάει αφίσες σε ολόκληρη τη διαδρομή
του λεωφορείου. Αρχίζει να ξεπερνάει την επιφυλακτικότητά της, κάνει καινούριες
φιλίες και αφήνεται σε έναν νέο έρωτα. Όμως, με την άνοια του Φρανκ να
επιδεινώνεται, οι πιθανότητες να βρουν το κορίτσι από το λεωφορείο 88
λιγοστεύουν…
Λίγα λόγια από μένα…
Αυτό το τόσο όμορφο βιβλίο μου κράτησε την καλύτερη
συντροφιά μέσα στο λεωφορείο, μέσα στο μετρό, μέσα στο αεροπλάνο… Για
σελιδοδείκτη είχα φυσικά το εισιτήριό μου… Το οποίο ευτυχώς δεν το έχασα… αλλά
αν το έχανα; Μια μεγάλη και ενδιαφέρουσα περιπέτεια θα ξεκινούσε τότε… όσο
ενδιαφέρον είναι και το συγκεκριμένο βιβλίο με μια ιστορία που περνάει μηνύματα
αισιοδοξίας και δεν θα αφήσει κανέναν ασυγκίνητο. Διαβάστε το! Σας το προτείνω
ανεπιφύλακτα.
«Αν
αναζητάτε λίγη ελπίδα, κάτι που να σας υπενθυμίζει ότι μια τυχαία συνάντηση
μπορεί να αλλάξει τη ζωή σας προς το καλύτερο, αυτό το μυθιστόρημα είναι το
εισιτήριο».
USA Today
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου