«Άννα
Δαλασσηνή»
Γιατί
η Άννα Δαλασσηνή, αυτή η ασκητική, καλογερίστικη μορφή, κι όχι μια άλλη; Γιατί
δεν επιλέγαμε να παρουσιάσουμε μια περισσότερο ρομαντική κι ελκυστική μορφή;
Γιατί όχι μια πριγκήπισσα από το πάνθεον των βυζαντινών πριγκηπισσών που
περιβάλλονται με το μανδύα του μύθου και του θρύλου και προσφέρουν περισσότερα
μυθοπλαστικά στοιχεία για τη δημιουργία ενός γνήσιου ιστορικού μυθιστορήματος;
Αυτό
που κρατάτε στα χέρια σας είναι περισσότερο ιστορία παρά μυθιστόρημα. Η
απάντηση δική σας αφού το διαβάσετε...
«Η
Σιμωνίδα και ο 20ος αιώνας»
Ένα
αέναο ποτάμι ο χρόνος. Σε μια όχθη του στέκεται η Βυζαντινή πριγκίπισσα
Σιμωνίδα, κόρη του Ανδρόνικου Β΄ Παλαιολόγου και βασίλισσα των Σέρβων μετά τον
γάμο της με τον Κράλη Στέφανο τον ΣΤ. Σε μιαν άλλη μια σύγχρονη γυναίκα,
γεννημένη τον 20ό αιώνα και γαλουχημένη σε εντελώς διαφορετικό κοινωνικό και
οικογενειακό περιβάλλον. Ανάμεσα τους κυλούν επτακόσια ολόκληρα χρόνια. Μήπως
εντέλει οι μορφές που καθρεφτίζονται στο διάφανο νερό είναι άλλα είδωλα της
ίδιας ιστορίας;
«Αθηναΐδα
- Ευδοκία και εγώ, η Ευγενία»
Τι
μπορεί να συνδέει την Αθηναΐδα-Ευδοκία, Αθηναία γεννημένη τον 5ο αιώνα μ.Χ.,
κόρη του φιλοσόφου Λεόντιου, που φεύγει για την Κωνσταντινούπολη και γίνεται
Αυτοκράτειρα του Βυζαντίου στο πλευρό του συζύγου της Θεοδοσίου του Β', με την
Ευγενία, γυναίκα της σύγχρονης εποχής, πνεύμα ανήσυχο και ελεύθερο, που
αποφασίζει στα 35 της χρόνια να φύγει για σπουδές στο Παρίσι;
Με
κοινό παρανομαστή ένα γεγονός που προκάλεσε σύγκρουση με το οικογενειακό
περιβάλλον των δύο γυναικών και στάθηκε η αφορμή για ένα νέο ξεκίνημα,
ξετυλίγονται δύο τόσο διαφορετικές αλλά και ίδιες στην ουσία τους ζωές.
«Μια
αβάσταχτη ζωή»
...Αυτό
το μικρό αφήγημα είναι η απαρίθμηση των θλιβερών γεγονότων της ζωής της
Ελισάβετ. Ίσως αναρωτηθείτε γιατί το αποτολμήσαμε. Γι' αλλού ξεκινήσαμε κι
αλλού φτάσαμε. Κάπου μεσοστρατίς αλλάξαμε πορεία, σαν τους κουρσάρους που
θολώνουν τα νερά. Απεμπολήσαμε το αρχικό θέμα. Δεν μπορούσαμε να συνεχίσουμε.
Είχαμε συντριβεί στα βράχια της αναζήτησης κυνηγώντας την ιστορική αλήθεια, που
πάντα μεταμφιέζεται.
Μετά,
ασυνείδητα, για να βοηθήσουμε τόσο τους εαυτούς μας όσο κι αυτούς που τη
γνώρισαν, θέλαμε αμφότεροι να κρατήσουμε ζωντανή τη μνήμη της, όσο όλοι μας
ζούμε, καθώς τους αγαπημένους μας νεκρούς τους ξεχνάμε, κι ας λέει ο ποιητής:
«τους
ζωντανούς τα μάτια σου ας τους θρηνήσουν
Θέλουν,
μα δε βολεί να λησμονήσουν...»
Ξεκινήσαμε
αυτή την περιπλάνηση στους άγνωστους κι απόκοσμους δρόμους μ’ αποκοτιά. Αλλά,
καθώς συνεχίσαμε, βιώναμε μια περίεργη κατάσταση. Μας έπαιξε ένα περίεργο
παιχνίδι η φαντασία, αυτή η διανοητική εκμαυλίστρια και μάγισσα. Κάθε φορά που
ασχολούμασταν με τη ζωή της Ελισάβετ, με το να ξαναθυμόμαστε τα γεγονότα,
νομίζαμε πως είναι ζωντανή. Μνήμη και φαντασία ανακατεύονταν σε ένα αξεδιάλυτο
κι απόκοσμο σύνολο, δημιουργώντας μια καινούργια σύνθεση. Έμοιαζε ζωντανή κι
εμείς αλλοπαρμένοι και αποφασισμένοι να ολοκληρώσουμε ό,τι της υποσχεθήκαμε,
έστω κι αν δεν το γνωρίζει ή δεν μας το ζήτησε. Ίσως αισθανθεί δικαιωμένη.
Σύντομο βιογραφικό
Η
Δώρα Χιλιαδάκη γεννήθηκε, μεγάλωσε και έζησε στην Αθήνα βιώνοντας με οδυνηρό
τρόπο τη μετάλλαξή της στη σύγχρονη μεγαλούπολη. Το ποιήμά της "Η Πόλη
μου" από την ποιητική συλλογή Λίθοι, πλίνθοι και κέραμοι... αρχίζει με το
αγωνιώδες ερώτημα; "Πού είναι το κλεινόν άστυ με το μενεξεδένιο του
βουνό;"
Η
Δώρα Χιλιαδάκη εργάσθηκε στην Εθνική Τράπεζα. Έχει εκδώσει έξι ποιητικές
συλλογές και έξι μυθιστορήματα. Μεταξύ αυτών από τον Εκδοτικό Οίκο Σ.Ι.
Ζαχαρόπουλος κυκλοφόρησαν τα έργα Άννα Δαλασσηνή (2010), Αθηναΐδα-Ευδοκία και
εγώ, η Ευγενία (2014) και Η Σιμωνίδα και ο 20ος αιώνας (2016).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου