ΔΙΑΒΑΣΑ ΚΑΙ ΣΑΣ ΠΡΟΤΕΙΝΩ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΨΑΡΡΑ ΜΕ ΤΙΤΛΟ «ΥΠΟΘΑΛΑΜΟΣ»

 

ΕΙΝΑΙ ο έρωτας επιλογή μας ή είναι μια ψευδαίσθηση η οποία υποκινείται από τον εγκέφαλό μας για να μας ωθήσει στην αναπαραγωγική διαδικασία; Μια πλάνη του σώματος και των ορμονών η πραγματικότητα;

Μικρές ιστορίες με ήρωες που αναζητούν την αλήθεια, βιώνοντας το βάσανο του συναισθήματος.

 

 

Απόσπασμα από το διήγημα Ανθρώπινη Φύση…

 

«Βγήκα από το σκιερό στενό δρομάκι και σταμάτησα ένα ταξί. Εξήγησα στον οδηγό ότι η αδελφή μου λιποθύμησε και τον κατεύθυνα στο σπίτι μου. Σε λίγα λεπτά βρισκόμουν στο υπόγειο του σπιτιού μου. Την άφησα να κείτεται σε μια υγρή και σκοτεινή γωνιά μαζί με τη σκιά μου. Την παρατηρούσα κοιμισμένη και νοτισμένη από τη μούχλα του υπογείου μου. Τη φίλησα με θέρμη μα δεν αντέδρασε. Πόση ηδονή κρυβόταν κάτω από το κόκκινο φουστάνι της… Τα πόδια της μαρτυρούσαν τη φλόγα της νιότης της και του ανεξάντλητου έρωτα που προσφέρει η θηλυκή ύπαρξη. Μύρισα τη γονιμότητα που αναδυόταν από τα κύτταρα του δέρματός της. Θα μείνουμε μαζί στο υπόγειο αυτό για μια αιωνιότητα, να ζήσουμε τη μυσταγωγία των σωμάτων μας, υμνώντας τον θεό έρωτα. Κάτω από τη γη, εκεί όπου τα μυστήρια λαμβάνουν χώρα, μέσα στο ζόφο του πόθου και της λαγνείας θα τη θυσιάσω σαν σφαχτάρι στη έξαψη των ορμονών μου. Δεν χρειάζεται να συμμετέχει, δεν έχει σημασία αν με αγαπάει, δεν με νοιάζει αν συμφωνεί κι αν με αισθάνεται μέσα της. Είναι δική μου!

  Της μιλώ μα δεν απαντά… Τη φωνάζω μα δεν σηκώνεται… Τα χείλη της σφραγίστηκαν με ένα παράπονο, από το επιθανάτιο φιλί ενός παρανοϊκού φιλήδονου θαυμαστή. Δεν ήταν έγκλημα, ήμουν ερωτευμένος μα φυλακίστηκα στον υποθάλαμο και τη σκότωσα…

  Οι χυμοί των αισθήσεων στράγγισαν, η ψευδαίσθηση της αγάπης πέθανε μαζί της όταν έσβησε ο στιγμιαίος πυρετός μου πάνω στο κορμί της. Εκείνη θα υπάρχει για πάντα αμόλυντη στο λιβάδι της αθωότητας κι εγώ θα σαπίσω στο πυκνό σκοτάδι του κελιού που έχτισα μέσα στο μυαλό μου. Είμαι ακόμη ερωτευμένος. Η οπτασία της με καταδίκασε σε αιώνια αγωνία… Χωρίς σωτηρία, δίχως κανένα τέλος για τους αμαρτωλούς της σάρκας.»

 

Λίγα λόγια από μένα…

 

Υπάρχουν πάρα πολλά βιβλία στα βιβλιοπωλεία με διηγήματα. Κάποια, διαβάζοντάς τα, τα ξεχνάς μετά από λίγες ώρες και κάποια διηγήματα σου μιλάνε κατ’ ευθείαν στην καρδιά. Ένα τέτοιο βιβλίο με διηγήματα – που έχουν να πουν πολλά – είναι και της Ελένης Ψαρρά. Για αυτή τη συλλογή διηγημάτων θα σας μιλήσω σήμερα. Ο έρωτας έχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Οι ιστορίες της συγγραφέως βγαίνουν από το βαθύ σκοτάδι στο φως! Στο φως το αληθινό. Το βιβλίο είναι μικρό σε έκταση αλλά με μεγάλη λογοτεχνική αξία. Είναι ένα στολίδι αυτόφωτο σαν αυτά που βλέπουμε στις βιτρίνες των μεγάλων καταστημάτων. Το διαβάζεις ευχάριστα όλες τις ώρες. Δεν έχει χρόνο ούτε τόπο. Οι ιστορίες «μιλούν» από μόνες τους και κερδίζουν τον αναγνώστη από τις πρώτες κιόλας λέξεις. Εδώ θέλω να συμπληρώσω ότι είναι το πρώτο βιβλίο της συγγραφέως που πέφτει στα χέρια μου. Όταν το διάβασα ενθουσιάστηκα. Ήταν τέτοιος ο τρόπος που χειρίζεται τις λέξεις, χρησιμοποιεί τόσο ωραίες εκφράσεις που παραλίγο να ερωτευτώ! Όλοι οι ήρωες του βιβλίου ανυπομονούν να βγουν από τα αδιέξοδά τους. Και όλα τα διηγήματα «φωνάζουν» μηνύματα για τη ζωή και το θάνατο για το σκοτάδι και το φως για την αρχή και το τέλος. Που αρχίζει η αλήθεια και που σταματά το ψέμα; Ποιος βγαίνει νικητής και ποιος ηττημένος; Θέλω να δώσω τα θερμά μου συγχαρητήρια στη συγγραφέα για το άρτιο αποτέλεσμα και να της ευχηθώ ολόψυχα οι ιστορίες της να μιλήσουν στις καρδιές χιλιάδων αναγνωστών όπως μίλησε και στην δικιά μου.    

 

 

 

 

 

Link : https://www.lulu.com/shop/%CE%B5%CE%BB%CE%AD%CE%BD%CE%B7-%CF%88%CE%B1%CF%81%CF%81%CE%AC/%CF%85%CF%80%CE%BF%CE%B8%CE%AC%CE%BB%CE%B1%CE%BC%CE%BF%CF%82/paperback/product-p6y66zr.html?page=1&pageSize=4