ΖΕΣΤΟΣ ΚΑΦΕΣ ΜΕ ΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΜΟΣΧΟΥ

 

Κωνσταντίνα, έχουμε καιρό να τα πούμε. Να σε κεράσω καφεδάκι;

Με μεγάλη μου χαρά! Το καφεδάκι είναι αφορμή για ωραίες συζητήσεις!

 

Τι είναι το «Μέρσι;»

Το «Μέρσι» είναι η νέα περιπέτεια του ντετέκτιβ Στάθη Παντελιά, μια ιστορία με αρκετή δράση και χιούμορ, όπου ο ήρωας καλείται να λύσει την υπόθεση της εξαφάνισης της Μέρσι, συζύγου ενός εκκεντρικού ζωγράφου. Η ιστορία περιπλέκεται σε κάθε νέο κεφάλαιο και όλα αποτελούν μια σπαζοκεφαλιά, με πτώματα που εξαφανίζονται, πρόσωπα που εμφανίζονται εκεί που δεν τα περιμένεις, κινδύνους που ελλοχεύουν μέσα από παράνομα κυκλώματα στον κόσμο της Τέχνης.

 

Ποια είναι τα ελαττώματα και ποια τα προτερήματα του ντετέκτιβ Στάθη Παντελιά;

Υπάρχουν αρκετά θετικά και αρνητικά σε αυτόν τον χαρακτήρα, που όμως προσωπικά θεωρώ ενδιαφέροντα. Είναι ένας ντετέκτιβ μπλαζέ, τολμηρός και απρόβλεπτος, με χιούμορ και αυτοσαρκασμό, έξυπνος, καταφερτζής και τυχερός (μάλιστα κομπάζει γι’ αυτό), με εμμονές όπως η μαστίχα Χίου, ο φυσικός χυμός πορτοκαλιού, η τάξη και η καθαριότητα. Ταυτοχρόνως, είναι ένας άνθρωπος που συγχωρεί αλλά και τιμωρεί ανάλογα με τη δική του ηθική, με ενσυναίσθηση και δίκαια κρίση. Προπάντων δεν φοβάται τίποτα και διακινδυνεύει σε ανύποπτο χρόνο τη ζωή του, ίσως επειδή γνωρίζει ότι η συγγραφέας θα τον σώσει στο τέλος.  

 

Η υπόθεση του βιβλίου σου ακροβατεί ανάμεσα στην αλήθεια και το ψέμα;

Το να ζωγραφίζεις τη ζωή μέσα από ένα βιβλίο, αποτελεί μια λεπτή ισορροπία ανάμεσα στην αλήθεια και στο ψέμα, και ακόμα περισσότερο όταν έχεις να ασχοληθείς με μια αστυνομική ιστορία. Είναι ένα παιχνίδι ανάμεσα στον συγγραφέα και στον αναγνώστη, με ανατροπές που όμως είναι ρεαλιστικές έστω και μέσα από το παράδοξο του θέματος. Άλλωστε και η ίδια η μυθοπλασία ξεκινά από ένα αληθινό γεγονός στην Τέχνη (υπόθεση «Μπελτράκι»), για να καταλήξει σε συσχετισμούς των πράξεων της Μέρσι, με το δυστύχημα στο Λε Μαν το 1955, που στοίχισε τη ζωή τόσων ανθρώπων.

Πώς αισθάνεσαι μετά από τόσα χρόνια;

Αισθάνομαι πως κάτι κατάφερα, όχι κάτι εξαιρετικό, αλλά είναι τουλάχιστον μέσα στις προδιαγραφές που έχω θέσει. Δεν κάνω όνειρα υπερβολικά και δεν τρέφω αυταπάτες για την πορεία του βιβλίου στη χώρα μας, υπάρχουν κάποια λογικά πλαίσια μέσα στα οποία μπορείς να κινηθείς. Για μένα το ζητούμενο είναι η ανθρωπιά και η αποφυγή του χυδαίου στο βιβλίο.  

 

Τα βιβλία σου έχουν την τέλεια συνταγή. Θα τη μοιραστείς με τους αναγνώστες;

Προσωπικά πιστεύω ότι η τέλεια συνταγή είναι να είσαι ο εαυτός σου όταν γράφεις. Να ακούει τη φωνή σου ο αναγνώστης να τον παίρνει μαζί του στο ταξίδι, να ακολουθεί τους ήρωες και τις πράξεις τους, σαν να είναι δικοί του άνθρωποι. Θεωρώ ότι μέσα από την απλότητα, περνούν πολλές έννοιες και αξίες.

 

Κάθε νέο βιβλίο είναι και ένα διαφορετικό ταξίδι;

Ένα νέο βιβλίο θα σε ταξιδέψει σε άλλους χρόνους, άλλους τόπους, άλλους ήρωες. Και μάλιστα ξεκινά πρώτα με διεργασίες του νου, και αυτό είναι το πιο ενδιαφέρον ταξίδι, προτού ακόμα γίνει η εκκίνηση. Μια λέξη, ένας τίτλος, ένας ήχος, μια μυρωδιά, περιέχουν το άγνωστο, το ανείπωτο που πρέπει να πλησιάσεις, να το μάθεις και να το γράψεις, ή να το εξερευνήσεις και να το διαβάσεις ως αναγνώστης.

 

Τι σε ενοχλεί πιο πολύ στον χώρο της συγγραφής;

Κυριαρχεί η εντύπωση πως οι καλλιτέχνες και οι συγγραφείς έχουν χαρακτήρα που δεν συμβαδίζει με το έργο τους και αυτό ισχύει συνήθως. Θα ήθελα λοιπόν αλήθεια και αυθεντικότητα, όχι υπερβολική αυτοπροβολή και επανάληψη, λιγότερη ματαιοδοξία και περισσότερο σεβασμό.  

 

Τι έχεις κερδίσει και τι έχεις χάσει όλα αυτά τα χρόνια;

Έχω κερδίσει τις γνώσεις και τα συναισθήματα που με πλούτυναν γράφοντας, το μοίρασμα της σκέψης μου σε άγνωστους για μένα ανθρώπους, την ικανοποίηση για μια μερική ίσως αποδοχή. Από την άλλη, η δημόσια έκθεση είναι δίκοπο μαχαίρι, κάθε στιγμή μπορεί να δημιουργήσεις αντιδράσεις, άλλοτε καλές και άλλοτε άσχημες. Αυτό λοιπόν που έχω χάσει είναι ο ύπνος μου, η ανεμελιά. Κάθε στιγμή υπάρχουν ιδέες που ζητούν να τις γράψεις. Κάθε στιγμή είναι σημαντική για κάτι που άκουσες ή είδες, και θέλεις να το κάνεις θέμα. 

 

Ποιος είναι ο άσσος στο μανίκι σου;

Αν είχα άσσους στα μανίκια, θα τους είχα χρησιμοποιήσει. Νομίζω ότι είμαι του χαρακτήρα «ό,τι θέλει ας έρθει». Αυτό συμβαίνει όχι επειδή δεν έχω στόχους, αλλά επειδή πιστεύω ότι όταν δεν περιμένεις κάτι, αυτό έρχεται από μόνο του.

 

Ποιο είναι το μότο της ζωής σου;

Να είσαι καλά με τον εαυτό σου. Εάν δεν είσαι, τίποτε δεν είναι ωραίο στη ζωή.

 

Στείλε το δικό σου μήνυμα στους αναγνώστες του blog.

Να μη μείνουμε πίσω, να μην τρέχουμε μπροστά. Αν υπάρχει ένας κόσμος δίχως βιβλία, δίχως θέατρο, δίχως μουσική, δίχως τέχνη, δεν θα ήθελα να τον ζήσω. Δεν μας αξίζει ένας τέτοιος «Θαυμαστός καινούργιος κόσμος».

 

Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για το χρόνο σου!!

Κι εγώ ευχαριστώ, Κωνσταντίνε! Κάθε καλό σε σένα και σε όλους τους ωραίους ανθρώπους που ακολουθούν το  μπλογκ σου!

 

Το νέο βιβλίο της Κωνσταντίνας Μόσχου «Μέρσι» κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία από τις Εκδόσεις BELL