ΞΗΜΕΡΩΜΑΤΑ…

 

Όμορφο ήταν το Σαββατοκύριακο. Παράπονο δεν έχω. Και στο σπίτι έκατσα να ξεκουραστώ και με αγαπημένους φίλους βγήκα για φαγητό και όλα καλά όλα ανθηρά που έλεγε και ο παππούς μου ο Κωνσταντίνος. Το βράδυ όμως ήταν αδύνατον να κοιμηθώ (όχι δεν βαρυστομάχιασα). Το γιατί μη με ρωτάς δεν ξέρω. Τελικά μετά κόπων και βασάνων παραδόθηκα στα χέρια του Μορφέα. Αλλά όχι για πολύ. Είχα εφιάλτη. Όχι ακριβώς εφιάλτη. Ένα κουλό όνειρο είδα που δεν το θυμάμαι για να στο περιγράψω. Πάντως δεν τρόμαξα. Απλώς άνοιξαν τα υπέροχα μάτια μου και αυτό ήταν. Στις 4:00. Ναι, καλά το διάβασες. Στις 4:00 η ώρα ήμουν όρθιος. Ήπια το χάπι για το θυροειδή, έφτιαξα έναν μικρό ελληνικό μερακλίδικο, βγήκα στο μπαλκόνι για τσιγάρο, μου φύγανε όλα τα δόντια από το κρύο και έκατσα στο γραφείο μου. Και κοιτάζω πάλι την ώρα και είναι 5:30. Όχι, δεν θα βγω στους δρόμους για να μοιράσω το γάλα. Όχι, δεν θα γκρινιάξω που δεν κοιμήθηκα καλά και δεν χόρτασα ύπνο. Ναι, θα πω στη ζωή. Ναι, με μεγάλα χαμόγελα για να σπάνε τα άσχημα. Καλημέρα άνθρωποι. Καλή και δημιουργική εβδομάδα να έχουμε. Με αισιοδοξία πάντα και να κλείνουμε πονηρά το μάτι. Καλημέρα!!