ΔΙΑΒΑΣΑ ΚΑΙ ΣΑΣ ΠΡΟΤΕΙΝΩ ΤΟ ΝΕΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΤΗΣ ΜΑΙΡΗΣ ΚΟΝΤΖΟΓΛΟΥ «ΑΠΟ ΗΛΙΟ ΣΕ ΗΛΙΟ» ΤΩΝ ΕΚΔΟΣΕΩΝ ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ

 

ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ…

 

Σέριφος, τέλη 19ου αιώνα. Ο Περσέας Κονόμος σκοτώνεται δουλεύοντας σε μια γαλαρία και ο φιλόδοξος Δρακούλης, δεξί χέρι του Εμίλ Γκρόμαν, αφεντικού των μεταλλείων αλλά και του νησιού, με απειλές, τιμωρίες και βία, απομακρύνει από πάνω τους όλες τις κατηγορίες για ελλιπή μέτρα ασφαλείας.

 

Η χήρα του Κονόμου, φοβούμενη μήπως ο γιος της κάποτε ζητήσει εκδίκηση, δεν θα του αποκαλύψει ποιον θεωρεί υπεύθυνο και έτσι δεν θα μπορέσει να τον αποτρέψει, μεγαλώνοντας, να πιάσει δουλειά στα μεταλλεία.

 

Εκεί, εμπνευσμένος από τον φλογερό επαναστάτη Κώνσταντη Σπέρα, θα προσπαθήσει να αφυπνίσει τους συμπατριώτες και συναδέρφους του να απαιτήσουν επιτέλους τα δικαιώματά τους.

 

Και την ίδια εποχή θα γνωριστεί με το μοναδικό κορίτσι του νησιού που ούτε τα μάτια του δεν θα ’πρεπε να σηκώσει πάνω της.

 

Ένας δυνατός έρωτας, ενάντια σε όλες τις συμβάσεις της κοινωνίας, του τόπου και της εποχής, θα προκύψει στο σιδερένιο νησί.

 

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ…

 

«Εγώ θα μπω τώρα» λέει η τραγανή φωνή. «Φτάνει πια να βάζουμε μόνο τα πόδια στο νερό σαν τις γριές. Από μωρό κολυμπούσα, μου ’μαθε η Γερμανίδα». Ανεβάζει θαρραλέα το φουστάνι, εμφανίζεται το εσώρουχο που φτάνει ως τα γόνατα, ύστερα η σμιλεμένη πλάτη. Κουνάει το κεφάλι πέρα δώθε να λευτερώσει το ρούχο που μάγκωσε, ένας χείμαρρος από κόκκινα μαλλιά ξεχύνεται. Προχωράει αποφασιστικά, μπαίνει ως τη μέση των μηρών, στρέφεται στη φίλη της, έλα. Προλαβαίνει να δει δυο άγουρα ολόλευκα στήθη, προλαβαίνει να ζαλιστεί πριν εκείνη, με μια θεαματική βουτιά, βυθιστεί στο νερό.

 

 

Η ιστορική «ματωμένη απεργία της Σερίφου» μπαίνοντας κάτω από το συγγραφικό μικροσκόπιο της Μαίρης Κόντζογλου γέννησε ένα συγκλονιστικό μυθιστόρημα για έναν μεγάλο αγώνα, έναν έρωτα και τον τόπο που έθρεψε θεούς και ήρωες.

 

 

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΑΠΟ ΜΕΝΑ…

 

Δεν είναι το πρώτο βιβλίο της κυρίας Κόντζογλου που διαβάζω. Δηλώνω φανατικός της αναγνώστης. Όταν διαβάσετε τα βιβλία της θα καταλάβετε γιατί το λέω αυτό. Στο νέο της μυθιστόρημα αποδεικνύει έμπρακτα ότι γράφει ιστορία. Ξέρει πολύ καλά τι ακριβώς γράφει, έχει κάνει ενδελεχή έρευνα και αυτό φαίνεται σε κάθε σελίδα και σε κάθε παράγραφο.   

 

Με τον δικό της ξεχωριστό τρόπο και με την έμπειρη πένα της, η συγγραφέας, μας μεταφέρει σε ένα όμορφο νησί σε μια άλλη εποχή και γινόμαστε μάρτυρες πολλών σημαντικών γεγονότων και καταστάσεων.

 

Αποφεύγει με μεγάλη επιτυχία τις επαναλήψεις, τα περιττά στολίδια και τις φιοριτούρες. Δεν στήνει εύκολες παγίδες και έξυπνα τρικ για να εκβιάσει το συναίσθημα του αναγνώστη.

 

Αυτό που μου άρεσε πιο πολύ απ’ όλα όμως είναι ο τρόπος που συνδέει την μυθολογία με την ιστορία του βιβλίου. Ενός βιβλίου που κατά την ταπεινή μου γνώμη ξεχωρίζει από όλα τα άλλα μυθιστορήματα που κυκλοφορούν όχι μόνο επειδή είναι καλογραμμένο και καλοδουλεμένο αλλά επειδή πραγματικά έχει αυτό το «κάτι» που το κάνει τόσο σημαντικό.    

 

Αξίζει να υπάρχει σε κάθε σπίτι και σε κάθε βιβλιοθήκη. Αξίζει να το διαβάσετε. Περιμένω με αγωνία το δεύτερο μέρος που θα κυκλοφορήσει τον Φεβρουάριο του 2024.