Η ζωή της Ραφαέλας, της κεντρικής ηρωίδας του
βιβλίου, κάνει έναν τεράστιο και άχαρο κύκλο. Χωρίς γωνίες. Χωρίς ευθείες. Λες και
η ιστορία επαναλαμβάνεται. Από τη στιγμή που γεννήθηκε η ίδια η ζωή της έδειξε
το χειρότερο πρόσωπό της. Εκείνη φάνηκε δυνατή και αντιστάθηκε σε όλους τους ανέμους
μου φύσηξαν για να παρασύρουν τα πάντα στο πέρασμά τους. Όλοι κάτι θέλανε από αυτήν.
Εκείνη έκρυβε όλες τις ευαισθησίες της. Ήθελε να είναι ελεύθερη και δυνατή σαν
βράχος. Έζησε όλους τους πολέμους αλλά κατάφερε και βγήκε ζωντανή. Έριξε άδικα
ευθύνες στον εαυτό της και πολλές φορές αναρωτήθηκε για τα λάθη της. Το βιβλίο εκτός
από εξαιρετικό είναι και καλογραμμένο και η ιστορία μαζί με τα γεγονότα «τρέχουν».
Δεν κατάφερα να το αφήσω από τα χέρια μου – ξενύχτησα είναι η αλήθεια – γιατί ήθελα
να μάθω τι γίνεται στη συνέχεια. Οι διάλογοι είναι επίσης ζωντανοί. Θεατρικοί
θα έλεγα. Ναι. «Ο κύκλος της λήθης» θα μπορούσε να γινόταν θεατρικό έργο και
μάλιστα θα παιζόταν με μεγάλη επιτυχία. Αξίζουν στη συγγραφέα πολλά
συγχαρητήρια.
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου