Τι σχέση έχει η Κασσάνδρα, η βασιλοπούλα της Τροίας,
με τις εθνικιστικές οργανώσεις της σημερινής Ελλάδας; Και τι μπορεί να
καταφέρει μια σύγχρονη, σχεδόν – μάντισσα όταν ο (γκέι) πρώην της συλλαμβάνεται
για το φόνο ενός φιλελεύθερου πολιτικού; Μπορεί να «δει» ποιος είναι ο
δολοφόνος ή απλώς φτιάχνει ιστορίες με το μυαλό της; Και, αν είναι έτσι, γιατί
όσο πληθαίνουν οι νεκροί, προοδευτικοί, αλληλέγγυοι ή σχετικοί, τόσο την
κυριεύουν τα «οράματα»; Η Δώρα δεν τα καταλαβαίνει όλα. Μόνον ποιος της κρύβει
λόγια, δηλαδή όλοι. Ο μεγάλος της έρωτας που εμφανίζεται απ’ το πουθενά, ο
δικηγόρος φίλος, ο γιος της… Εντωμεταξύ, οι προδοσίες διαδέχονται τα ψέματα και
οι δολοφονίες γίνονται δύο, τρεις, ή έξι… Το «Κάτι μου κρύβεις» είναι το πρώτο
μυθιστόρημα της τριλογίας της Αθήνας και εξελίσσεται τώρα. Τώρα, που η άβυσσος
μας κοιτάζει κι αυτή.
Στο δεύτερο βιβλίο της τριλογίας με τίτλο «Άκουσέ
με» η Δώρα, με τη μυστήρια ικανότητα να «βλέπει» μέσα στα κεφάλια των ανθρώπων,
δεν θέλει καθόλου να ασχοληθεί με τις δολοφονίες των άστεγων της Αθήνας – αλλά
μπλέκει χωρίς να το καταλάβει, ενώ ξεναγεί στην πόλη μια παρέα γυναικών από τη
Σουηδία. Η μια από τις γυναίκες δεν είναι απλή τουρίστρια, κουβαλάει ένα παλιό,
αβάσταχτο έγκλημα και η Δώρα δεν μπορεί να το αγνοήσει, καθώς φαίνεται να είναι
το πρώτο στη σειρά… Βουτάει με τα μούτρα σε μια «εποχή δολοφόνων» όπου όλοι της
φαίνονται ύποπτοι, και κυρίως ο Άρης, ο νεαρός φίλος της κόρης της. Στην πορεία
θα μαλώσει, θα χάσει τον Έρωτα, θα ερωτευτεί… Και οι δολοφονίες των αστέγων
πολλαπλασιάζονται, ενώ η Δώρα προσπαθεί να βγάλει άκρη με αυτά που συμβαίνουν
αλλά και με όσα της λένε οι άνθρωποι γύρω της. Όλοι της λένε ψέματα και όλοι
της ζητάνε να ακούσει προσεκτικά, να «ακούσει» την αλήθεια πίσω από το ψέμα…
Μια σύγχρονη, γρήγορη αστυνομική ιστορία, που τρέχει
μαζί με την Αθήνα, μαζί με την ομορφιά και την ασχήμια της, με τα ανθρώπινα
τοπία της και τα προβλήματά της. Μια ηρωίδα που ανασαίνει, ερωτεύεται, βλέπει
και ακούει δίπλα μας… Μια συγγραφέας που γράφει στον καιρό της, για τον καιρό της…
Με το «Μη φοβάσαι» κλείνει η τριλογία της Αθήνας. Μη
φοβάσαι το καυτό αθηναϊκό καλοκαίρι, με τον αχνιστό αέρα να αιωρείται πάνω από
την πόλη σαν απειλή. Μη φοβάσαι όταν πετάγεσαι μέσα στη νύχτα μούσκεμα στον
ιδρώτα. Μη φοβάσαι τις σχεδόν – μαντικές σου ικανότητες, τον σέξι Πολωνό σοφέρ,
τους ηλικιωμένους Αμερικανούς που είναι τόσο μα τόσο Αμερικανοί, το λεπτό
σχοινί του απλώματος που γίνεται φονικό όπλο και τυλίγεται σε ανυπεράσπιστους
λαιμούς, τα πονηρά χαλκία, τα αρχαία νομίσματα που αξίζουν το ψέμα τους σε
χρυσάφι, τον Συλλέκτη, τους Δαναούς, τον θάνατο στα Βόρεια Προάστια, τον
σκορπιό που σου ζητά να τον περάσεις απέναντι υποσχόμενος ότι δεν θα σε
κεντρίσει… Η Δώρα, η ξεναγός με την κάτι – παραπάνω – από – διαίσθηση, ακούει
τη φωνή να της επαναλαμβάνει «Μη φοβάσαι», αλλά για να συμβεί αυτό πρέπει να
εμπιστευτεί τον εαυτό της και κανέναν άλλο, έστω και αν αυτή είναι η
δυσκολότερη επιλογή.
Στο βιβλίο που ολοκληρώνει την Τριλογία της Αθήνας,
η συγγραφέας «κλείνει» τους λογαριασμούς της με τη Δώρα, την «κανονική» ξεναγό
με τις σχεδόν – μαντικές ικανότητες, σε κάτι που μπορεί να είναι η τελευταία
ξενάγηση…
Με
τη Μανίνα Ζουμπουλάκη μας δένει μια φιλία χρόνων. Είναι η πρώτη που μου έμαθε
«πώς να γράφω» και όχι μόνο. Εκείνη ήταν που με μύησε στον μαγικό κόσμο της δημιουργικής
γραφής. Της οφείλω πολλά. Της έχω μεγάλη αδυναμία. Είναι η αγαπημένη μου
δασκάλα. Τα βιβλία της τα έχω διαβάσει όλα – κάποια από αυτά και δυο φορές.
Ωστόσο, θα είμαι όσο το δυνατόν πιο αντικειμενικός γίνεται.
Η
Τριλογία της Αθήνας, μας παρουσιάζει τη σύγχρονη Αθήνα του φασισμού και του
ρατσισμού με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Η συγγραφέας, χωρίς περιττές φιοριτούρες
μπαίνει κατευθείαν στο θέμα. Και το θέμα είναι η Αθήνα του σήμερα. Με όλες τις
ομορφιές της και όλες τις ασχήμιες της. Με όλα τα καλά της και τα κακά της. Κάθε
κεφάλαιο ξεκινάει με μια γυναικεία μορφή της Ελληνικής Μυθολογίας και Ιστορίας.
Λογικό, αφού η κεντρική ηρωίδα των βιβλίων είναι ξεναγός και μάλιστα πολύ καλή
στη δουλειά της.
Η
Δώρα, μια νέα γυναίκα, χωρισμένη, με δύο παιδιά, έχει διόραση. Έχει δηλαδή το
χάρισμα να αντιλαμβάνεται πράγματα και γεγονότα χωρίς να τα έχει δει με τα
μάτια της! Δολοφονίες και σκάνδαλα έχουν τον πρώτο ρόλο. Εκείνη, όσο και να
θέλει να τα αποφύγει όλα αυτά, τόσο περισσότερο μπλέκεται.
Εκείνη
είναι το επίκεντρο και όλοι οι υπόλοιποι ήρωες θέλουν κάτι από αυτήν ενώ
ταυτόχρονα αμφισβητούν τις «μαντικές» ικανότητές της. Πρόκειται για αστυνομική
ιστορία, που κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη και διαβάζεται με μια
ανάσα.
Το
προτείνω στους λάτρεις των αστυνομικών μυθιστορημάτων και όχι μόνο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου