Μπέρδεμα η όλη κατάσταση δηλαδή. Κάθε βράδυ όταν ξαπλώνω
διαβάζω. Είκοσι σελίδες, πενήντα, ανάλογα το βιβλίο. Πόσο καλό είναι. Μετά
αρχίζουν τα χασμουρητά. Εκεί, γύρω στις έντεκα παρά. Ο Μορφέας έρχεται κι εγώ
παραδίνομαι στην αγκαλιά του. Βέβαια μαζί και ο φύλακας άγγελός μου πιστός
φρουρός στο προσκεφάλι μου. Το πάρτι ξεκινά μόλις κλείσω τα ματάκια μου.
Κόκκινα όνειρα. Κόκκινα σύννεφα κι εγώ κόκκινο πουλί και να πετώ. Κόκκινη
θάλασσα κι εγώ κόκκινο ψάρι να κολυμπώ. Άσπρα λιβάδια με άσπρα λουλούδια κι εγώ
με ένα λευκό πουκάμισο να περπατώ. Άσπρα σπίτια με άσπρα φώτα μέσα τους να
κατοικώ. Και άντε φίλοι μου να βγάλω άκρη. Ρούχα μαζί που πλύθηκαν κι έχουνε
γίνει ροζ…
Υ.Γ Άγιε μου Βασίλη θέλω για δώρο έναν ονειροκρίτη.
Φωτογραφία Μαρία Γεωργαντά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου