Χριστουγεννιάτικο αφιέρωμα… Βιβλία που διάβασα και αγάπησα πολύ!

 

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΕΤΑΞΑ

Ίχνος στον καθρέφτη

Εκδόσεις Μίνωας

«Βοήθεια! Με άρπαξε ο Γύπας!»

 

Πώς μπορεί να συνδέεται ένα τέτοιο μήνυμα, γραμμένο πρόχειρα πάνω σε έναν καθρέφτη, με τους καταραμένους ποιητές του 19ου αιώνα; Πώς σχετίζεται με τις απαγωγές και τις δολοφονίες έφηβων κοριτσιών ο φέρελπις συγγραφέας με το παράδοξο όνομα Βοΐων Τουρής; Είναι άραγε αυτός ο ίδιος ο «Γύπας» ή μήπως ο διαβόητος καταζητούμενος αντέγραψε την υπόθεση του βιβλίου του προκειμένου να τον εμπλέξει, για κάποιον άγνωστο λόγο, στα εγκλήματά του;

 

Σε αυτά τα ερωτήματα καλούνται να απαντήσουν ο συνταξιούχος αστυνομικός και νυν ιδιωτικός ερευνητής Μάνος Βαρσάμης και η συνεργάτιδά του, η ψυχολόγος Έλσα Γληνού. Πασχίζοντας να ξετυλίξουν το κουβάρι αυτής της τόσο περίπλοκης υπόθεσης, θα βρεθούν αντιμέτωποι με έναν παρανοϊκό και αδίστακτο δολοφόνο που, κρυμμένος καλά στο σκοτάδι, σκορπίζει γύρω του τον τρόμο και τον θάνατο με όπλο του το αψέντι, επισφραγίζοντας τη φρίκη με την ευωδιά των τριαντάφυλλων…

 

ΦΡΑΝΤΖΕΣΚΑ ΜΑΝΓΓΕΛ

Το εκμαγείο

Εκδόσεις Μίνωας

Στην Αθεάτη τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται. Πέτρινες σκάλες οδηγούν στα βάθη των βουνών, ο άνεμος ψιθυρίζει μυστικά, οι άνθρωποι ζουν πίσω από μάσκες. Η Αλθαία θεραπεύει στο μαγαζί με τα βότανα, η Ακριβή καταδυναστεύει μια ολόκληρη οικογένεια και δύο κορίτσια, σαν αντίθετοι πόλοι, έλκουν μίση κι απωθημένα. Ο ερχομός της ξένης γυναίκας στο μικρό ορεινό χωριό, ανώδυνος κι αδιάφορος στην αρχή, εκκινεί μία αλυσίδα γεγονότων που θα ανατρέψουν τα πάντα στις ζωές τους. Η μουσική και η λήθη θα ξεκινήσουν έναν σιωπηλό χορό και θα φέρουν στην επιφάνεια όλες τις κρυφές πληγές τους.

 

Ένα βουβό πιάνο, ένα μοιραίο λάθος, μια γυναίκα, μια οικογένεια στο χείλος του γκρεμού. Κι ένας άγνωστος άντρας, κρυμμένος σε ένα ερειπωμένο σπίτι, να φτιάχνει νυχθημερόν κέρινα αποτυπώματα, παλεύοντας να ανακτήσει το παρελθόν και να απαλλαγεί από τους εφιάλτες του.

 

Όλοι μαζί πλάθουν το Εκμαγείο.

 

Μανίνα Ζουμπουλάκη

ΚΑΚΗ ΝΟΙΚΟΚΥΡΑ, ΜΕΤΡΙΑ ΜΑΓΕΙΡΙΣΣΑ, ΤΟΥΡΙΣΤΡΙΑ ΜΑΝΑ

Εκδόσεις Παπαδόπουλος

Πώς είναι άραγε να χαρακτηρίζεσαι «κακή νοικοκυρά, μέτρια μαγείρισσα, τουρίστρια μάνα», στα πενήντα-φεύγα σου, όταν ακόμα κι αν το θέλεις είναι πολύ αργά για να αλλάξεις εν κινήσει; Όταν η κόρη σου σού τη λέει γιατί είναι στο τέλος της εφηβείας (17), ο γιος σου σού τη λέει γιατί είναι στην αρχή της εφηβείας (14), ο άντρας σου, που σου έχει πει όλα τα παραπάνω σε παρατάει γιατί είσαι όλα τα παραπάνω, κι εσύ που δούλευες σε τσίρκο μέχρι προχθές μένεις σόλο αρκούδα να φέρνεις βόλτα τα παιδιά και τα καθημερινά τους δράματα, το σπίτι και τη λάτρα του, τα πλυντήρια, τα μαγειρέματα, τα κουζινικά και τα εξωκουζινικά, φίλες, φίλους, (ψιλο)δουλειές και το ζοφερό “Club27”, που ασχολείται μόνο με καλλιτέχνες οι οποίοι έφυγαν από τη ζωή νέοι…

 

Ειλικρινά, αν δεν ήμουν η Σόνια, η εν λόγω πενήντα-φεύγα μητέρα των δύο εν λόγω παιδιών, άρτι χωρισμένη, πρώην καλλιτέχνιδα του τσίρκου και νυν ταχυδακτυλουργός, αν δεν είχα μια «ηλίθια» αίσθηση του χιούμορ και φίλες με αντίστοιχη αίσθηση του χιούμορ, δεν έχω ιδέα πώς θα απαντούσα σε αυτές τις ερωτήσεις. Αλλά επειδή είμαι, ευτυχώς, η Σόνια, δηλαδή όλα τα παραπάνω, ίσως καταφέρω να βγάλω άκρη. Ίσως λύσω το μυστήριο του πώς έγινα «κακή νοικοκυρά, μέτρια μαγείρισσα, τουρίστρια μάνα» και ίσως γελάσω λίγο λύνοντάς το. Όσο μπορεί να γελάσει μια γυναίκα που είναι όλα τα παραπάνω και επιπλέον έχει την τάση να ξεχνάει τις πρακτικές υποχρεώσεις της (αλήθεια, μαλακτικό πήρα;)

 

Μυθιστόρημα σε ενεστώτα χρόνο, από τη Μανίνα Ζουμπουλάκη

ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ «ΤΡΕΙΣ ΕΦΤΑ ΕΝΕΝΗΝΤΑ» ΒΗΤΑ ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ

 

Ήταν ένα χαμηλών προσδοκιών πρωινό της 1ης Ιουνίου του έτους Μηδέν.

...Έξω από την εκκλησία του Αγίου Μελετίου αποχαιρετιστήκαμε με τη μάνα μου. Βουβά. Εκείνη πήγαινε στη δουλειά της, ξενοδούλευε τότε, κι εγώ έπαιρνα τον δρόμο για να υπερασπιστώ την αιώνια «απροστάτευτη» πατρίδα. Έναν χρόνο πριν, είχα πάθει ένα σοκ, όταν από μια αμφιμονοσήμαντη οικονομική δυστοκία, αναγκάσθηκα να σταματήσω το απαραίτητο, και τότε, φροντιστήριο για εξετάσεις με στόχο τον Φιλολογικό Κύκλο.

«Θα δώσω εξετάσεις μετά τον στρατό», αναγκάσθηκα και πάλι να σκεφθώ.

Θυμάμαι όμως, το τελευταίο βλέμμα της στη μέση της απόγνωσης. Η άλεκτη αγωνία της, έχει παραμορφώσει και το σώμα της. Γνώριζε ότι λόγω κοινωνικών φρονημάτων θα είχα παραπάνω προβλήματα.

Τι να πεις σε μια γυναίκα που την κυνήγησε άγρια η ζωή και βρισκόταν στην άκρη της γης και ταυτόχρονα στη μέση ενός Ακατανόητου;

Δεν είμαι σίγουρος εάν εμείς είχαμε επιλέξει ή μας έχει επιλέξει η ίδια η σιωπή γι’ αυτόν τον αποχαιρετισμό... Γιατί τα πετρώματα στη γη της σιωπής, είναι σκληρά σαν σίδερο!

Ευτυχώς όμως, γιατί μια σχέση δεν είναι μόνο ανταλλαγή λέξεων, είναι και ανταλλαγή παρουσίας, τα βλέμματα με το περίσσευμά τους...

Ίσως αυτή η «επιλογή» να εξυπηρετούσε την ευαισθησία του χρόνου, σκέφθηκα αργότερα...

Περί μάνας...

 

ΓΙΩΡΓΟΣ Δ. ΒΕΖΥΡΟΓΛΟΥ «ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ» ΒΗΤΑ ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ

 

26/1 Σά. Το πρωί, σηκώθηκα στο Συντακτικό, και ο άτιμος ο Τσάκωνας μου κότσαρε ένα 8άρι! Δεν μπορεί να καταλάβει τους κόπους που καταβάλλω.

 

07/2 Πέ. Χτες, κοιμήθηκα ύπνο μαθηματικό! Όλο αριθμούς έβλεπα στον ύπνο μου και γράμματα. Πλησίαζε εκείνη η καταραμένη ώρα του διαγωνίσματος! Μετά από δύο ώρες πρωινή μελέτη, που η κάθε μία μου φάνηκε χρόνος, πήγα στην αίθουσα των εξετάσεων.

 

26/3 Τε. Σηκωθήκαμε αρκετά αργά, κατά τις 7.30, γιατί ξέραμε πως θα πηγαίναμε εκδρομή. Ετοιμαστήκαμε, και μετά το πρωινό, ήρθε το καΐκι και μας πήγε στη Σπετσοπούλα. Εκεί περάσαμε περίφημα. Κάναμε μπάνιο, πήγαμε επάνω στο βουνό και ύστερα γυρίσαμε κατασκοτωμένοι να κάνουμε μελέτη. Ευτυχώς κοπήκανε τα φώτα και κοιμηθήκαμε.

 

15/3 Σά. Η μέρα σήμερα υπήρξε εντελώς γρουσούζικη. Το πρωί με πήρε ο ύπνος και δεν πήγα για φαγητό. Ύστερα από τη σχετική κατσάδα που δέχτηκα από τον Αναγνωστόπουλο, πήρα το πρωινό μου αργότερα. Στα Αρχαία, ο Τσάκωνας μ’ έβγαλε έξω. Στα Γαλλικά, ο Αβδουλάχ με κατσάδιασε και παρά λίγο να με βγάλει κι αυτός έξω, διότι τον έφερνα λέει σε αμηχανία με τη συμπεριφορά μου.

 

19/10 Τρ. Με καρδιοχτύπι, αντιμετώπισα το πρώτο σκίρτημα που δεν περιγράφεται. Το σκίρτημα του ανθρώπου που βρίσκεται για πρώτη φορά αντίκρυ σ’ εκείνο που επιθυμούσε χρόνια. Σ’ εκείνο που θα είναι ο σκοπός της ζωής του. Η επιστήμη. Εκείνη η σάλα ήταν γεμάτη από φοιτητές, τρεις-τρεις γύρω από το κάθε τραπέζι, πάνω από έναν κατάλευκο άνθρωπο. Πολλοί είχαν προχωρήσει βαθιά σκίζοντας τα εντόσθια, άλλοι περιοριζόντουσαν να δουλεύουνε εντατικά στους μυς...__

ΔΗΜΗΤΡΑ ΤΡΑΚΑ

Η ΑΡΧΟΝΤΙΣΣΑ ΤΗΣ ΛΙΜΝΗΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΞΗ

 

Τη νύχτα που σε εγκατέλειψα, η δική μου ζωή σταμάτησε. Εκείνη τη νύχτα ξεκινούσε η δική σου. Δίπλα σε μια αγκαλιά πιο ασφαλής από τη δική μου. Εσύ δεν θα χρειαζόταν να κρυφτείς από κανέναν και να ντραπείς για τίποτα.

 

Το μόνο που γνωρίζει είναι το όνομά του. Το μοναδικό στοιχείο που έχει είναι η σπασμένη ταυτότητα που φοράει στον λαιμό του, όταν ανοίγει τα μάτια του στο άγνωστο αρχοντικό της Καστοριάς. Τη μνήμη του κατακλύζουν θολές εικόνες από μια ζωή που φάνηκε να χάθηκε στο χρόνο. Και τότε, αποφασίζει να φύγει.

 

Σε μια μικρή γωνιά της Ελλάδας θα γνωρίσει τον έρωτα στα μάτια της Καλυψώς. Μα πώς να χτίσει ένα μέλλον μαζί της; Δεν της αξίζει ένας άνθρωπος χωρίς ταυτότητα.

 

Ο Δαμιανός θα προσπαθήσει να βρει τον δρόμο του στη χώρα των χιλίων λιμνών. Όμως, η μορφή της Καλυψώς θα στοιχειώνει τα όνειρά του και μαζί με αυτήν και η φιγούρα μιας άλλης γυναίκας, τόσο γνωστής και τόσο άγνωστης συνάμα.

 

Ώσπου μια μέρα, το ημερολόγιο της αρχόντισσας θα φωτίσει τις αναμνήσεις τους. Και τότε ο δρόμος του γυρισμού, της λύτρωσης και της θείας δίκης είναι ανοιχτός για όλους. Γιατί πλέον τον λόγο έχει μόνο η αγάπη. Κι εκεί στη λίμνη, η ομίχλη θα δώσει τη θέση της στην αλήθεια που όλοι αναζητούν.

 

Δεν ξέρω ποιες αλήθειες γνωρίζεις για τη ζωή σου και τι μπορεί να θυμάσαι. Στο ημερολόγιο που κρατάς στα χέρια σου, είναι γραμμένες οι ζωές και των δυο μας.

 

ΓΕΡΑΚΙΝΑ ΜΠΟΥΡΙΚΑ

Ο δρόμος της πεταλούδας

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΚΤΟΣ

«"Τρέξε. Πέτα μακριά…" μου ούρλιαζε πλέον το μυαλό μου, κι εγώ το μόνο που έκανα ήταν να τρέχω ξέπνοη όλο και πιο γρήγορα χωρίς σταματημό. Δεν ήξερα πού πήγαινα, σχέδιο δεν υπήρχε στη σκέψη μου, όμως δεν με ένοιαζε όπου κι αν έφτανα. Ακόμη κι αν πέθαινα τελικά».

 

Μάρτιος του ’81. Στον σιδηροδρομικό σταθμό του Ρέντη, ένα εγκαταλειμμένο βαγόνι γίνεται το λίκνο της αναγέννησης της δεκαεξάχρονης Μαρουσώς που, κατατρεγμένη από το αιματοβαμμένο παρελθόν της, βρίσκει καταφύγιο στη σκοτεινή αγκαλιά του. Μια μικρή πάνινη κούκλα, η ΜαΜα, θα γίνει ο μοναδικός μάρτυρας της μεταμόρφωσης της ανήλικης κοπέλας, κυριολεκτικά, σε μια άλλη.

 

Ένας βιασμός, τρεις θάνατοι, ένας ανεκπλήρωτος έρωτας, μια μόνιμη φυγή και μια θετή κόρη που παίρνει τη θέση ενός πραγματικού γιου, συνθέτουν το παζλ της ταραγμένης ζωής ενός κοριτσιού που, ακολουθώντας το πέταγμα μιας πεταλούδας, βαδίζει θαρραλέα μέσα στα σκοτάδια της ψυχής της, ψάχνοντας να βρει τον δικό της δρόμο προς το φως.

 

 

ΣΤΡΑΤΗΣ ΛΗΜΝΙΟΣ

ΑΠΟΨΕ ΣΟΥ ΜΙΛΑΕΙ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΚΤΟΣ

 

Έμμα Καρυωτάκη, Άλκης Καμπανός, Ζωή Δαλακλίδου, Δέσποινα Καραγεωργίου, Γεωργία Καντούνη, Γιώργος Καραμιχαηλίδης, Βασιλική Κόμνου – επτά τραγικές απώλειες νέων ανθρώπων, επτά τραγικές υποθέσεις που συγκλόνισαν την κοινή γνώμη και γνώρισαν μεγάλη δημοσιότητα. Όμως, για το σπίτι τους, για τους δικούς τους ανθρώπους, κανείς τους δεν είναι απλώς μία υπόθεση…

 

Ο δημοσιογράφος Στρατής Λημνιός ξεπερνά το αυστηρό δημοσιογραφικό πλαίσιο και, με ευαισθησία και συγκίνηση, δίνει τον λόγο στους οικείους αυτών των νέων ανθρώπων, που έφυγαν από τη ζωή τόσο νωρίς και τόσο άδικα, να μιλήσουν για τους αγαπημένους τους. Αγάπη και πόνος, νοσταλγία και θυμός, αγαπημένες αναμνήσεις και ανάγκη να απαντηθούν τα άπειρα γιατί… Ένας φόρος τιμής που δεν μπορεί παρά να μας αγγίξει όλους!

 

«Απόψε σου μιλάει το σπίτι σου. Για μένα το σπίτι είναι το σημείο αναφοράς της ζωής μας. Όχι οι τοίχοι, αλλά τα βιώματα, τα ερεθίσματα, οι σκέψεις, τα συναισθήματα, οι εικόνες, τα χρώματα, οι ήχοι και οι μυρωδιές του· οι γονείς μας, τα αδέλφια μας, η οικογένειά μας, τα αθώα μας χρόνια, τα όνειρα και τα καρδιοχτύπια μας. Όταν θέλεις να νιώσεις δυνατά συναισθήματα, πάντα γυρνάς πίσω στο σπίτι σου. Γιατί εκεί ακούς, ακόμη κι όταν ο χρόνος περνά, λόγια που σε έχουν καθορίσει. Εύχομαι σε όλους να μπορούν πάντα ν’ ακούν αυτές τις φωνές...»

                                                                                                                          Στρατής Λημνιός

ΑΓΓΕΛΟΣ Δ. ΓΕΡΟΝΤΑΣ

Η ΜΕΤΑΒΑΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ

ΒΗΤΑ ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ

 

 

Ο τόμος συγκεντρώνει την πεζογραφική διαδρομή μερικών δεκαετιών, πράγμα που αποτελεί πάντοτε ένα ενδιαφέρον ρίσκο για έναν συγγραφέα, καθώς το λογοτεχνικό ωρίμασμα είναι δύσκολο να κρυφτεί, συχνότερα δε, εκθέτει τον γράφοντα. Υπάρχουν ωστόσο περιπτώσεις πιο ευτυχείς, όπως το βιβλίο αυτό, όπου η εξέλιξη και ο πλούτος ανασυνθέτουν στην πορεία τους, αναδρομικά θα έλεγε κανείς, τη μοναδική του υπογραφή.

 

 

ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ ΓΟΝΙΔΑΚΗΣ

ΟΜΙΛΟΥΝΤΕΣ ΝΕΚΡΟΙ

ΒΗΤΑ ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ

O συγγραφέας μέσα από 23 διηγήματα που εκτυλίσσονται στα πλαίσια της λογοτεχνίας του φανταστικού, επιχειρεί να καθηλώσει τον αναγνώστη εμπλέκοντας τον σε παράδοξες ιστορίες. Η πορεία που ακολουθείται είναι μονόδρομος με πολλές εκπλήξεις και απρόοπτα μέχρι την τελική λύτρωση.

Γλαφυρός λόγος, απρόσμενη εξέλιξη και σφικτή δομή χαρακτηρίζουν όλα τα διηγήματα από το πρώτο μέχρι το τελευταίο.

Η ανάγνωση αυτού του βιβλίου σε κάποιους θα θυμίσει άλλες εποχές, σε άλλους την εποχή που ζούμε και άλλους θα τους μεταφέρει σε ένα μακρινό μέλλον.

 

ΓΕΩΡΓΙΑ ΚΛΕΙΔΑΡΙΑ

Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΖΩΗ

ΒΗΤΑ ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ

Το ανά χείρας βιβλίο αποτελεί μια αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο της εμπειρίας του αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου από την πλευρά της ασθενούς, μια οπτική που δεν έχουμε συνηθίσει καθώς δεν ανήκει στη δικαιοδοσία της ιατρικής, αλλά που –ωστόσο—  συμπληρώνει και αναδεικνύει την πολυπλοκότητα, την έκπληξη και την ποικιλομορφία της ανθρώπινης εμπειρίας.

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΝΤΟΥΓΚΑ – ΚΟΤΟΠΟΥΛΟΥ «Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ» ΕΚΔΟΣΕΙΣ Σ. Ι. ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ

 

Ένα οδοιπορικό στα δύσβατα μονοπάτια της ψυχής της Μυρτώς, εκεί όπου καμιά ηλιαχτίδα δεν κατάφερε να εισχωρήσει ή δεν άφησε το πέρασμά της. Ένα ερωτικό πάθος, που καιροφυλακτούσε χρόνια, σαρώνει χωρίς οίκτο μια μεγάλη φιλία και το ανελέητο κυνήγι του παρελθόντος την οδηγεί στην απέναντι όχθη. «...Η Μυρτώ χάθηκε κρυμμένη σ’ ένα σύννεφο, με τα χέρια γεμάτα αστέρια. Κι εκεί, στο βάθος του ορίζοντα, πίσω από τ’ ολόγιομο φεγγάρι βλέπει τα τεράστια μπλε μάτια της Ελένης να την καλωσορίζουν».

 

 

 

ΕΛΕΝΗ ΧΩΡΕΑΝΘΗ «Η ΜΥΣΤΙΚΗ ΖΩΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΣ ΛΟΥ» ΕΚΔΟΣΕΙΣ Σ. Ι. ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ

«...Γεμάτη αυτοπεποίθηση και φτερωτά όνειρα, ετοιμάστηκε να μετακομίσει στην Αθήνα. Μάζεψε τα συντρίμμια της πονεμένης της μυθολογίας και της ύπαρξής της, όλα τα ενθυμήματα από τη ζωή στη «Φωλιά», τα μικροσκοπικά χαρτάκια με τις αδέξια ζωγραφισμένες καρδούλες, το λεύκωμα με τις φωτογραφίες, τα κακότεχνα στιχάκια των φιλενάδων της με τις συγκινητικές, δακρύβρεχτες αφιερώσεις· τα συμπίεσε πακεταρισμένα μέσα σ’ ένα κουτάκι και τα τοποθέτησε στην κούτα με τα βιβλία της. Ελεύθερη, ωραία και μόνη, ανεξάρτητη πια η Λου, με ένα ισχυρό πτυχίο κι ένα χαρτοφύλακα γεμάτο τίτλους σπουδών, αριστεία, μια θέση που θα τη ζήλευαν πολλοί, και πολλά όνειρα στοιβαγμένα στις αποσκευές της, ακολούθησε χαρούμενη το πεπρωμένο της. Μόνο μια μικρή, ασήμαντη λεπτομέρεια δεν ήταν σε θέση τότε να προσέξει: Πως οι μνήμες και το παρελθόν που νόμιζε πως τα άφησε οριστικά όλα πίσω της με το παλιό πανωφόρι κρεμασμένα στην ντουλάπα του δωματίου στο ορφανοτροφείο, και πως τα είχε πια ξεπεράσει, την ακολουθούσαν.

Μέσα στη φούρια του φευγιού, ξεκρέμασε, ίσως, μηχανικά ή από κάποια ενδόμυχη επιθυμία ή σκέψη, και στοίβαξε στις αποσκευές της το παλιό πανωφόρι με το κρυμμένο σακουλάκι των μυστικών και δεν επρόκειτο ποτέ να τα αποχωριστεί. Θα τα κουβαλούσε πάντα μαζί της. Και δεν είχε φανταστεί πως οι μνήμες και τα βιώματα θα έπαιζαν στο μέλλον τόσο σημαντικό, καθοριστικό ρόλο στη ζωή της και, μοιραία, θα επηρέαζαν τη συμπεριφορά της...».

 

ΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑΝΣΙΟΦ «ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΛΑΣ – ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ» ΕΚΔΟΣΕΙΣ Σ. Ι. ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ

 

Σχεδόν πενήντα χρόνια μετά τον θάνατό της, η Μαρία Κάλλας παραμένει η πιο ξακουστή και συναρπαστική από όλες τις ντίβες. Παρ’ όλο που πολλά έχουν γραφτεί για την Κάλλας την πριμαντόνα, την τέλεια μάγισσα στη σκηνή και την τραγική ερωμένη του Αριστοτέλη Ωνάση, αυτή είναι η πρώτη αφήγηση της Μαρίας ως γυναίκας από κάποια που ήταν πολύ κοντά της. Η Στάνσιοφ, για χρόνια φίλη της, μοιράζεται αναμνήσεις της Μαρίας που έδινε αυτοσχέδια κοντσέρτα με επιτυχίες των Μπιτλς και μεξικάνικες μπαλάντες, της Μαρίας που λιμοκτονούσε για να συμμορφωθεί με την εικόνα της διασημότητας αλλά που έψελνε διθυράμβους για ένα πιάτο μακαρόνια. Όταν η Μαρία υπέστη την απώλεια του αγαπημένου της Αριστοτέλη Ωνάση, η Νάντια τη βοήθησε να ξεπεράσει την απογοήτευση και τον θυμό της και να βρει παρηγοριά στις όμορφες ελληνικές παραλίες και σε ξενοδοχεία ανά τον κόσμο. Στις δικές της θερμές αναμνήσεις η Στάνσιοφ προσθέτει τις γνώσεις των φίλων της Μαρίας, των συναδέλφων της, της αδελφής της, που δεν είχε επί μακρόν μιλήσει, ακόμη και των αντιπάλων και εχθρών της. Η εικόνα που αναδύεται διεγείρει την περιέργεια, είναι εξοργιστική, φέρνει σε αμηχανία και είναι απίστευτα γοητευτική.

 

ΣΤΑΘΗΣ ΒΛΑΧΑΚΟΣ

«LUNAR – Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΚΑΣΤΡΑΤΟ»

ΕΚΔΟΣΕΙΣ 24 ΓΡΑΜΜΑΤΑ

 

“ Ένοιωσε να έρχεται η καταιγίδα από την μακρινή Βαρκελώνη και ακόμα πιο πέρα. Από άλλη χώρα, από άλλη πόλη που βρεχόταν και αυτή από θάλασσα, μια θάλασσα υφάλμυρη από τα δάκρυα των παιδιών. Πολλών παιδιών. Ήταν άνοιξη, αλλά όμως τα πέταλα των λουλουδιών έκλεισαν ερμητικά.

Το ίδιο και το κέλυφος των καρπών. Τα πουλιά κρυβόντουσαν στις φυλλωσιές και τα γεράκια ακίνητα στους βράχους.

Μόλις είχε μπει στην πόλη μας, μια ισχνή μορφή, με φθαρμένα ρούχα, σκόνη στα μαλλιά και χάντρες στα μάτια. Σιγοψιθύριζε κάτι δυσνόητες λέξεις. Σίγουρα όχι από τα μέρη μας.

Τότε σταμάτησε να τινάξει την ανατριχίλα και με ένα σφύριγμα ίδιο αηδονιού, άπλωσε τα μπράτσα του, στερέωσε καλά τα πόδια και κοιτώντας απειλητικά στον ουρανό, τραγούδησε το Άβε Μαρία. Σε δευτερόλεπτα σωριάστηκε στο έδαφος.

Κανείς δεν έτρεξε να δει τι του συνέβη. Φοβόντουσαν το κακό ότι μπαίνει στην πόλη τους. Εκτός του Ροβίρα που του σκούπισε τα σάλια από το στόμα και τα χαλίκια από τα χείλη, με ένα ολόδροσο λευκό μεταξωτό μαντήλι. Τον αναγνώρισε αμέσως. Ο λαβωμένος θεός

 

ΘΕΜΙΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ

«ΤΟ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ»

ΕΚΔΟΣΕΙΣ 24 ΓΡΑΜΜΑΤΑ

 

Η Αντιγόνη Λαζάρου γεννήθηκε στην Αθήνα του μεσοπολέμου, από γονείς Μικρασιάτες πρόσφυγες, που εγκαταστάθηκαν στην Αθήνα την εποχή που η ρημαγμένη ελληνική οικονομία είχε αρχίσει να ανακάμπτει εξαιτίας της άνθισης του εμπορίου και της εμφάνισης της αθηναϊκής μικροαστικής τάξης.

Η Αντιγόνη θυμάται τον πατέρα της Γιάννη και τις βόλτες που κάνανε μαζί στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας, ενώ το σαλόνι του σπιτιού τους ήταν πάντα ένα κέντρο διερχομένων, σε μια εποχή που οι πολιτικές ζυμώσεις υπήρξαν τόσο έντονες, ώστε ο απόηχός τους έφτιαξε το πολιτικό πρόσημο όλων των κατοπινών δεκαετιών.

Η Αντιγόνη ακούει τα πάντα, γίνεται σιωπηλός παρατηρητής και συμμέτοχος των συζητήσεων που λαμβάνουν χώρα στον πυρήνα του σπιτιού τους, το σαλόνι του διαμερίσματός τους. Ακούει για το Λε Κορμπυζιέ και τον Ερνέστο Τσίλλερ και μαθαίνει για την αρχιτεκτονική κτιρίων του αστικού ιστού, ακούει για το Μπάγκειον όπου συχνάζουν οι γονείς της μαζί με την πνευματική ιντελιγκέντσια της εποχής, της γνωστής ως «χαμένης γενιάς του ‘30», ακούει για πρώτη φορά μετά τα χρόνια της κατοχής για το ΕΑΜ και τις αριστερές πολιτικές παρατάξεις.

Εκεί απέναντι από το σπίτι τους, υπάρχει μια βουβή παρουσία…

είναι το διαμέρισμα απέναντι…

Η Αντιγόνη Λαζάρου, ζει όλα τα χρόνια της ζωής της στο πατρικό της διαμέρισμα επί της οδού Γερανίου. Μέσα από τη ζωή της θέλει να αφήσει ένα σημάδι της ύπαρξής της, μια ιστορία, θέλει όσοι διαβαίνουν μετά από χρόνια την οδό όπου βρισκόταν το σπίτι της, ό,τι μορφή και να έχει πάρει η μελλοντική Αθήνα, να ρίχνουν μια

ματιά προς τα πάνω, εκεί που κάποτε έζησε όλη τη ζωή της.

 

ΑΝΝΑ ΔΑΜΙΑΝΙΔΗ «ΔΥΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑ ΚΑΙ ΜΙΣΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ» ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ

 

Αθήνα, αρχές της δεκαετίας του 1970. Τελειώνοντας το σχολείο, τέσσερις φίλες καλούνται να αποφασίσουν για τη ζωή τους σε μια εποχή που στην Ελλάδα η Χούντα ελέγχει κάθε δομή εξουσίας, αλλά και την καθημερινότητα των πολιτών, ενώ από τη Δύση φτάνουν μηνύματα μιας δεκαετίας ανατρεπτικής, όπου οι νέοι διεκδικούν «φαντασία στην εξουσία». Τέσσερις φίλες ολότελα διαφορετικές μεταξύ τους: η καλή μαθήτρια, που όμως κατά βάθος θα ήθελε να είναι κάτι άλλο, η κακή μαθήτρια, που θα μπορούσε να είναι και καλύτερη. Αλλά και η πιο σοβαρή, που θα μπορούσε τελικά να κάνει τη μεγαλύτερη γκάφα, και η φοβισμένη, που θα αποτολμήσει το μεγάλο βήμα. Όλες έχουν μπροστά τους τον μεγάλο στόχο, την επιτυχία στις εξετάσεις του φθινοπώρου. Το μυαλό τους όμως βρίσκεται αλλού, στα βάσανα του έρωτα και στο πώς θα προστατεύσουν τις ζωές τους από το οικογενειακό και κοινωνικό τους περιβάλλον, αλλά και από το καθεστώς.

Και όλα αυτά τα γεγονότα, τα μικρά και τα μεγάλα, καθόρισαν εκείνη την περίφημη γενιά του Πολυτεχνείου –πριν από το Πολυτεχνείο– και ίσως καθορίζουν ακόμη, υποδόρια και σιωπηλά, και τις νεότερες.

 

 

ΣΟΝΙΑ ΠΑΡΝΕΛ

Μια ασήμαντη γυναίκα

Εκδόσεις Μίνωας

 

Το 1942 η Γκεστάπο μετέδωσε μια επείγουσα ανακοίνωση: «Είναι η πιο επικίνδυνη κατάσκοπος των Συμμάχων. Πρέπει να τη βρούμε και να την εξολοθρεύσουμε».

 

Ο στόχος τους ήταν η Βιρτζίνια Χολ, μια νεαρή γυναίκα από τη Βαλτιμόρη που κατάφερε να προσχωρήσει στην κατασκοπευτική οργάνωση γνωστή με το προσωνύμιο «Ministry of Ungentlemanly Warfare» του Ουίνστον Τσόρτσιλ. Η Χολ έγινε η πρώτη κατάσκοπος των συμμαχικών δυνάμεων που βοήθησε να ανάψει η φλόγα της γαλλικής αντίστασης, φέρνοντας επανάσταση στον τρόπο που διεξάγονταν έως τότε οι μυστικές πολεμικές επιχειρήσεις.

 

Ακόμα κι όταν το πρόσωπό της φιγουράριζε σε αφίσες ως καταζητούμενη, ακόμα κι όταν την επικήρυξαν, η Χολ αρνήθηκε να υπακούσει στις επίμονες εντολές των ανωτέρων της με σκοπό τη διαφυγή της. Ήταν αφοσιωμένη στον αγώνα και είχε πάντα την ακλόνητη πεποίθηση ότι έπρεπε να σώσει πολλές ζωές ακόμη και να απελευθερώσει ολόκληρα κομμάτια της Γαλλίας από τους ναζί.

 

 

ΕΛΕΝΑ ΚΟΡΔΕΛΛΑ

Οι Μύστες

Εκδόσεις Μίνωας

 

«Πόσες φορές ισχυριστήκατε ότι κάποιος δράστης ήθελε κρέμασμα; Πόσες φορές εκφράσατε την άποψη ότι η θανατική ποινή θα έπρεπε να υπάρχει ακόμη στην Ελλάδα για ορισμένα εγκλήματα; Και πόσες φορές φωνάξατε ότι τα ισόβια πρέπει να είναι πραγματικά ισόβια;»

Μέσα από τη μάσκα που κάλυπτε όλο του το πρόσωπο, χαμογέλασε στραβά. «Για να δούμε, ποια θα είναι η αντίδρασή σας τώρα που θα κληθείτε να αποφασίσετε;»

 

Οι Μύστες, μια οργάνωση που υπηρετεί τον μαθηματικά ορισμένο κανόνα της Χρυσής Τομής, έχει αναδυθεί από την αφάνεια για να αποδώσει τιμωρία ανάλογη του εγκλήματος. Όρια δεν υπάρχουν γι’ αυτή. Ούτε νόμοι και κανόνες. Τα μέλη της οργάνωσης υπακούν μόνο σε όσους επιλέγουν να θέσουν οι ίδιοι στον εαυτό τους.

 

Ο Δημήτρης Χατζηλαδάς, σε συνεργασία με την ΕΥΠ, θα κληθεί να διεισδύσει στην οργάνωση με σκοπό να την εξαρθρώσει.

 

Κόντρα σε όλες τις προβλέψεις, τα στοιχεία αλλά και την ίδια την κοινωνία που, ως επί το πλείστον, υποστηρίζει τη δράση των Μυστών, οι συνεργαζόμενες αρχές, Ελλάδας και εξωτερικού, πρέπει να κάνουν το καθήκον τους.

 

Υπάρχουν, όμως, και κάποια παιχνίδια που δεν έχουν νικητές…

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΜΑΡΓΙΩΡΗΣ

ΟΜΟΡΦΗ ΠΟΛΗ

ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΚΚΙΝΗ ΠΟΡΤΑ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΙΝΩΑΣ

 

Πίσω από την κόκκινη πόρτα βρίσκεται ο κόσμος του κυρίου Αδαμόπουλου, το δικό του υποφωτισμένο άβατο

όπου το παρελθόν είναι κυρίαρχο και οικείο.

 

Έξω στον δρόμο τα πάντα –αυτοκίνητα, κόσμος, υποχρεωτικές συναναστροφές– είναι θορυβώδη και ενοχλητικά.

 

Οι άλλοι πιστεύουν πως η πόλη τους είναι όμορφη, γεμάτη ζωή και ενέργεια.

 

Στην Όμορφη Πόλη ο κύριος Αδαμόπουλος είναι μόνος και αυτή η κατάσταση είναι ιδανική. Στην εργασία του, όμως, ο κύριος Αδαμόπουλος είναι παραγκωνισμένος.

 

Και αυτή είναι μια κατάσταση για την οποία μπορεί και να σκότωνε για να την αλλάξει…

 

Ποιος είναι πραγματικά ο κύριος Αδαμόπουλος;

 

Ακολουθώντας ένα ιδιότυπο και πρωτότυπο μοτίβο, ο Βαγγέλης Μαργιωρής διεισδύει στον ψυχικό κόσμο ενός ταραγμένου μυαλού και οδηγεί την ανάγνωση σε μονοπάτια απροσπέλαστα και σκοτεινά.

 

Δημήτρης Τσουκνιδής

Η ψυχίατρος με την έκτη αίσθηση

Εκδόσεις Αρμός

Ζήσε πριν πεθάνεις δεύτερη φορά

 

Αστυνομικό Μυθιστόρημα

Στις 14 Φεβρουαρίου, ημέρα των ερωτευμένων, η αστυνομία βρίσκει τη γνωστή ηθοποιό Στέλλα Γιαμπουρά δολοφονημένη με 14 μαχαιριές! Ο σκηνοθέτης σύντροφός της, Φοίβος Ρεντούμης, ανακρίνεται ως ο κύριος ύποπτος, αλλά το μόνο που ψελλίζει είναι: «ΝΕΦΕΛΗ ΣΤΑΗ», δηλαδή το όνομα της ψυχιάτρου του. Θα καταφέρει η ιδιοφυής Στάη να ανακαλύψει τον δολοφόνο της Γιαμπουρά ή θα καταδικαστεί και η ίδια μαζί με τον ψυχικά ασταθή Ρεντούμη; Ηθοποιοί, σκηνοθέτες, δημοσιογράφοι και πολιτικοί εμπλέκονται σ’ ένα θρίλερ που αποκαλύπτει τη σκοτεινή πλευρά πίσω από όσα μας κρύβουν τα λαμπερά φώτα του θεάτρου και της τηλεόρασης. Κυριολεκτικά κάθε λεπτό γίνεται και μια καινούργια αποκάλυψη που φανερώνει πως όλοι είναι ένοχοι, αλλά μόνο ένας ο πραγματικός δολοφόνος. ΟΜΩΣ ΠΟΙΟΣ;

 

 

Ποια είναι η «Ψυχίατρος με την Έκτη Αίσθηση»;

 

Είναι η Νεφέλη Στάη, η κεντρική ηρωίδα του ομώνυμου αστυνομικού μυθιστορήματος του Δημήτρη Τσουκνιδή, το οποίο μόλις κυκλοφόρησε. Πρόκειται για το αστυνομικό μυθιστόρημα που διάβασε πρώτος ο πολυγραφότερος Έλληνας σεναριογράφος και θεατρικός συγγραφέας των τελευταίων 35 ετών - ο Μιχάλης Ρέππας  - ο οποίος και το προλογίζει.   

 

«Ευτυχώς η νέα γενιά δεν πάσχει από τα δικά μας σύνδρομα. Αντιμετωπίζει την απόλαυση πολύ πιο απενοχοποιημένα. Μέλος αυτής της γενιάς είναι και ο Δημήτρης Τσουκνιδής. Αφού σπούδασε Φιλοσοφία και έκλεισε δυο σημαντικούς κύκλους ζωής υπηρετώντας πρώτα την εκπαίδευση και μετά την ψυχοθεραπεία, αποφάσισε να μπει στον χώρο της μυθοπλασίας. Σε ποιον τομέα της; Στο αστυνομικό μυθιστόρημα. […]

Μπήκε στο στίβο του σασπένς με στόχο να μας διασκεδάσει με γρίφους. Και ο γρίφος, ο καλός γρίφος, είναι πάντα μια παραπλάνηση, μια εξαπάτηση, μια αποπλάνηση θα έλεγα. Σε τυλίγει στη μέθη της αφήγησης για την αφήγηση. […] Και στη μέθη της απόλαυσης, του να βυθίζεσαι στην ίδια σου την αφήγηση, πολλές φορές λέγονται πολύ μεγαλύτερες αλήθειες για την κοινωνία μας από αυτές που μας παρουσιάζει με τόσο στόμφο η λεγόμενη “σοβαρή” λογοτεχνία.»

Τι είδε όμως ο Μιχάλης Ρέππας και μίλησε για σασπένς, καλούς γρίφους, παραπλάνηση, μέθη της αφήγησης και μεγάλες αλήθειες της κοινωνίας μας;

Την απάντηση μπορεί να σας την δώσει μόνο η Νεφέλη Στάη, μέσα από τις σελίδες του αστυνομικού μυθιστορήματος «Η Ψυχίατρος με την Έκτη Αίσθηση»!

 

 

Ζήσης Παπαθανασίου

Σεξ: Κάνε μου λάικ!...

Η σεξουαλικότητα στα χρόνια της ψυχρής οικειότητας

Εκδόσεις Athenian Science Publisher

 

 

Μια επανάσταση συντελείται στις αντιλήψεις των ανθρώπων αλλά και των ειδικών στο χώρο της σεξουαλικότητας, στις ημέρες της ψηφιακής διασύνδεσης που διανύουμε και στον απόηχο της πουριτανικής ηθικής και των συντηρητικών αντιλήψεων του εικοστού αιώνα. Το σώμα χειραφετείται ως σύμβολο μιας νέας εποχής που αναθεωρεί τα πάντα γύρω από την αναπαραγωγή και τον έρωτα και αναζητεί τη σεξουαλική του ταυτότητα συνάπτοντας σχέσεις με υπόβαθρο τον ψυχισμό του. Τα πάντα ρευστά και περίπλοκα στις πολυεπίπεδες κοινωνικές αλλαγές της σύγχρονης σεξουαλικότητας. Ο διάχυτος ναρκισσισμός, η εμπορευματοποίηση του σεξ, η παραπληροφόρηση μέσα από την ανεξέλεγκτη αρθρογραφία, το πάγωμα του συναισθήματος υπέρ της απόλαυσης, η αδυναμία ξεκάθαρων θέσεων, η έλλειψη συναισθηματικής κάλυψης, δυσκολεύουν αφάνταστα τη λειτουργία του σεξ. Η Σεξολογία, μια επιστήμη έντονα πολυσυλλεκτική, επιχειρεί να αποκρυπτογραφήσει τις ανθρώπινες περιπέτειες με στόχο την ενθάρρυνση των ατόμων για σεξουαλική και συναισθηματική ευημερία. Σ’ αυτό το βιβλίο χαρτογραφούνται απόψεις και προβληματισμοί αξιοποιώντας τις εμπειρίες που αποκτήθηκαν σε κάθε επίπεδο (κοινωνικό, επιστημονικό, διαγνωστικό, αιτιολογικό, θεραπευτικό) και που θα μπορούσαν να λειτουργήσουν με έναν ολιστικό τρόπο στην αναζήτηση της σεξουαλικής υγείας.

 

Ελένη Γαληνού

Δώδεκα ημέρες θύελλας

Εκδόσεις διόπτρα

 

Σε μια δεξίωση η Μελίνα συναντά τον Έκτορα, τον νεανικό της έρωτα.

Αρχικά απορεί που δεν την αναγνωρίζει, όταν όμως με ένα σημείωμα την καλεί να βρεθούν την επομένη κρυφά, αναστατώνεται, διστάζει, είναι παντρεμένη.

Η περιέργεια τελικά νικά και στο ραντεβού ο Έκτορας της αποκαλύπτει κάτι αναπάντεχο: ένας άγνωστος τον έχει προσλάβει για να την παρασύρει σε μια παράνομη σχέση, πιθανόν για να διαλύσει τον γάμο της.

 

Τα γεγονότα που ακολουθούν τους αιφνιδιάζουν και τους σπρώχνουν σ’ ένα παράξενο παιχνίδι.

Προσπαθούν να ξεσκεπάσουν τον άγνωστο που κινεί τα νήματα απ’ το παρασκήνιο.

Όσο όμως ψάχνουν, τόσο τα πράγματα μπερδεύονται περισσότερο.

Μέχρι που ένα βίαιο γεγονός ανατρέπει τα πάντα.

Σοκαρισμένοι αντιλαμβάνονται πως η παγίδα που τους έχουν στήσει είναι πολύ πιο επικίν-δυνη απ’ όσο πίστευαν.

Και ο παλιός τους έρωτας αρχίζει να ξυπνά, όμως πλέον γνωρίζουν πως αν τον αφήσουν να αναζωπυρωθεί, θα τους καταστρέψει.

Συγχρόνως, ένα παιδί δίνει μάχη στην εντατική και ένα άλλο προσπαθεί να…

Ένα ακόμα ένοχο μυστικό ζητάει να αποκαλυφθεί.

 

Ένας έρωτας επιστρέφει απ’ το παρελθόν σαν παγίδα.

Μια παγίδα που μπορεί να νικήσει μόνο ο έρωτας.

 

ΔΗΜΗΤΡΑ ΙΩΑΝΝΟΥ

ΝΑ ΞΕΜΠΕΡΔΕΥΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΙΝΟΟ!

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ

ΜΑΙΡΗ: ΜΕ ΕΧΟΥΝ ΑΠΟΚΑΛΕΣΕΙ ΤΗΝ ΠΙΟ ΒΑΡΕΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ!

ΦΑΝΗ: ΚΑΠΟΙΟΙ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΠΩΣ ΕΙΜΑΙ ΑΝΟΗΤΗ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΤΑ ΑΣΤΕΙΑ ΤΟΥΣ.

ΝΑΝΤΙΑ: ΟΛΟΙ ΜΟΥ ΤΑΖΟΥΝ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΜΕ ΤΑ ΑΣΤΡΑ ΑΛΛΑ ΠΟΤΕ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΚΑΝΕ ΤΟΝ ΚΟΠΟ ΝΑ ΑΣΧΟΛΗΘΕΙ ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΜΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ.

 

Τρεις εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους γυναίκες ενώνουν τις δυνάμεις τους απέναντι στον διάσημο τηλεπαρουσιαστή του UNIX TV Αντίνοο Ιωσηφίδη. Μαζί τους η Ρωξάνη, μια μυστηριώδης γυναίκα καθηλωμένη σε αναπηρικό καροτσάκι, και ο γνωστός αστρολόγος Κένταυρος Πηλιάδης, που ενορχηστρώνουν καταστάσεις και κινούν παρασκηνιακά τα νήματα.

Τι κοινό έχουν οι πέντε αυτοί άνθρωποι ενάντια στον αλαζονικό παρουσιαστή; Και γιατί επιθυμούν διακαώς να ξεμπερδεύουν με τον Αντίνοο;

 

Ένα βιβλίο γεμάτο ίντριγκες, ανατροπές και κρυμμένα μυστικά, που θα σας κάνει να γελάσετε, να καρδιοχτυπήσετε, να συγκινηθείτε! Ένας ύμνος στη φιλία, στην αγάπη και στις δεύτερες ευκαιρίες!

 

ΠΕΝΥ ΠΑΠΑΔΑΚΗ

ΠΟΛΥΞΕΝΗ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ

 

Η Πολυξένη άνοιξε τον φάκελο που κρατούσε στα χέρια της. Ένα εξώφυλλο περιοδικού πρόβαλε μπροστά στα μάτια της και της έκοψε την ανάσα. Ήταν η κοπέλα που την επισκεπτόταν στα όνειρά της. Η ομοιότητά τους ήταν συγκλονιστική!

Αυτή είναι η μητέρα σου.

Τα καλλιγραφικά γράμματα της γιαγιάς της έκαναν τις συστάσεις.

Σε ένα άλλο εξώφυλλο χαμογελούσε παιχνιδιάρικα και πίσω της ήταν ένας άντρας· κάποιος είχε κυκλώσει τη μορφή του.

Αυτός είναι ο πατέρας σου, διάβασε και αναρωτήθηκε γιατί δεν υπήρχε ούτε μια φωτογραφία του στο σπίτι όπου έμενε με την Ασημίνα. Ήταν ένας ωραίος άντρας, ένας άντρας που είχε το ερωτευμένο βλέμμα του καρφωμένο στη μάνα της.

Τουλάχιστον γεννήθηκα από έρωτα, σκέφτηκε κι ευχήθηκε, αν κάποτε αποκτούσε ένα παιδί, να ήταν από έρωτα.

Μια λευκή κόλα χαρτί, που από τα χρόνια είχε ελαφρώς κιτρινίσει στις άκρες, ήταν διπλωμένη στα δύο. Την άνοιξε σχεδόν ευλαβικά για να μην τη σκίσει και διάβασε μία και μόνο λέξη: ΣΥΓΓΝΩΜΗ.

Αυτή τη λέξη και μια απάντηση στο «γιατί», που της έτρωγε χρόνια την ψυχή, περίμενε η Πολυξένη από την Ασημίνα. Μα η συγγνώμη απαιτεί γενναιότητα και οι απαντήσεις αλήθεια, κι αυτή η γυναίκα δεν είχε καμία σχέση μ’ αυτές τις αξίες. Καταχράστηκε καθετί δικό της –την ταυτότητά της, τα γνήσια έγγραφά της, την περιουσία της– κάνοντάς τη να νιώθει πως δεν ανήκει πουθενά· πως είναι… Πολύ-ξένη.

 

Θα έρθει άραγε η λύτρωση; Και αν ναι, για ποια από τις δύο;