Στο
οπισθόφυλλο γράφει…
«Πόσες φορές ισχυριστήκατε ότι κάποιος δράστης ήθελε
κρέμασμα; Πόσες φορές εκφράσατε την άποψη ότι η θανατική ποινή θα έπρεπε να
υπάρχει ακόμη στην Ελλάδα για ορισμένα εγκλήματα; Και πόσες φορές φωνάξατε ότι
τα ισόβια πρέπει να είναι πραγματικά ισόβια;»
Μέσα από τη μάσκα που κάλυπτε όλο του το πρόσωπο,
χαμογέλασε στραβά. «Για να δούμε, ποια θα είναι η αντίδρασή σας τώρα που θα
κληθείτε να αποφασίσετε;»
Οι Μύστες, μια οργάνωση που υπηρετεί τον μαθηματικά
ορισμένο κανόνα της Χρυσής Τομής, έχει αναδυθεί από την αφάνεια για να αποδώσει
τιμωρία ανάλογη του εγκλήματος. Όρια δεν υπάρχουν γι’ αυτή. Ούτε νόμοι και
κανόνες. Τα μέλη της οργάνωσης υπακούν μόνο σε όσους επιλέγουν να θέσουν οι
ίδιοι στον εαυτό τους.
Ο Δημήτρης Χατζηλαδάς, σε συνεργασία με την ΕΥΠ, θα κληθεί
να διεισδύσει στην οργάνωση με σκοπό να την εξαρθρώσει.
Κόντρα σε όλες τις προβλέψεις, τα στοιχεία αλλά και
την ίδια την κοινωνία που, ως επί το πλείστον, υποστηρίζει τη δράση των Μυστών,
οι συνεργαζόμενες αρχές, Ελλάδας και εξωτερικού, πρέπει να κάνουν το καθήκον
τους.
Υπάρχουν, όμως, και κάποια παιχνίδια που δεν έχουν
νικητές…
Λίγα
λόγια από μένα…
"Πού μπορούν να οδηγήσουν οι ανεπαρκείς νόμοι
όταν υποκειμενικά και αντικειμενικά η
τιμωρία μοιάζει να είναι μικρή σε σχέση με το έγκλημα; Τι συμβαίνει όταν ο
άνθρωπος παίρνει το νόμο στα χέρια του γιατί απελπίζεται από την τυφλότητα της
δικαιοσύνης; Κι όταν γίνεσαι τιμωρός πέρα από τις Αρχές, πού μπορείς να
οδηγηθείς με την εξουσία που αποκτάς; Κι όταν αυτή η εξουσία με τη δύναμη της
σε καθιστά ηθικά ασύδοτο; Τι κοινό μπορούν να έχουν τα μαθηματικά με τις
εγκληματικές ενέργειες; Ποιος είναι ο κανόνας της χρυσής τομής και μέχρι ποια
δαιδαλώδη μονοπάτια μπορεί να φτάσει ο διαστροφικός ανθρώπινος νους; "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου