ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΦΟΙΒΟ ΚΑΡΑΚΙΤΣΟ

 

Το νέο σας βιβλίο έχει τίτλο ΄΄Αναζητώντας έναν άλλο κόσμο΄΄. Μιλήστε μας γι’ αυτό.

Το ενδιαφέρον μου εστιάζονταν πάντα γύρω από την συμπεριφορά του ανθρώπου και γύρω από τους ανεξακρίβωτους θα έλεγα σκοπούς της ύπαρξής μας. Όλοι έχουμε μια γενικότερη οπτική και συλλογιστική επάνω στα πράγματα αλλά ακόμα στις στιγμές της βαθιάς διανόησης δεν έχει υπάρξει μια ουσιαστική και τελική απάντηση - όποιο νοητικό ξετύλιγμα και να ακολουθήσουμε - του τι πραγματικά αναζητάει ο άνθρωπος στη ζωή του και ποιος είναι ο πραγματικός σκοπός της ύπαρξης του. Το δικό μου ενδιαφέρον λοιπόν υπήρξε πάντα αυτό. Το βιβλίο μου ‘Αναζητώντας έναν άλλο κόσμο΄ ακόμα και από τον τίτλο του δείχνει πως ουσιαστικά βρισκόμαστε σε μια αναζήτηση ενός άλλου κόσμου, μιας άλλης διάστασης για την ύπαρξη μας και αυτό γιατί οι άνθρωποι ζούμε υπνωτισμένοι κάτω από την αναπάντεχη ορμή μας για τη δύναμη, και βέβαια κάτω τους υπνωτισμούς που μας επιβάλει η σημερινή ζωή ξεκινώντας από την εκπαίδευση που δεχόμαστε από την μικρή μας ηλικία, μέχρι όλα αυτά που σήμερα θεωρούμε κανονική ζωή, με τα άγχη, τα βάρη, τις λύπες, τα πένθη κτλ. αλλά και με την τρομακτική καταπίεση της παραγωγής και της οικονομίας που καθορίζουν την οικονομική μας ύπαρξη, καταστάσεις που λειτουργούν στο τέλος ως πολλαπλές επιστρώσεις που μας υπνωτίζουν βαριά. Και αυτό που συμβαίνει είναι πως στο τέλος ξεχνάμε ποιοι πραγματικά είμαστε, ξεχνάμε ποιος είναι ο λόγος για τον οποίο έχουμε έρθει σε αυτή τη ζωή, και βέβαια ξεχνάμε να είμαστε καλοί, να αγαπάμε και να χαιρόμαστε κάθε στιγμή της ζωής μας.

Ποια είναι τα κυριότερα πάθη των ανθρώπων;

Αρχικά θα ήθελα να αποενοχοποιήσω τα πάθη γιατί πολλοί νομίζουμε πως πρόκειται για κάτι κακό. Τα πάθη είναι το χρώμα της ζωής μας, είναι ο αέρας στα πανιά μας, είναι αυτά που δίνουν ομορφιά και νόημα στην ύπαρξη μας αρκεί να τα ελέγχουμε και όχι να μας ελέγχουν. Το ζήτημα είναι αυτό, να γίνουμε εμείς κύριοι και όχι υπηρέτες.

Μελετώντας κάνεις τον άνθρωπο λοιπόν μπορεί να εντοπίσει  πολλά και διάφορα πάθη, σαρκικά, ψυχικά, πνευματικά, κατοχής, κτήσης, υπεροχής και άλλα, αυτό που στέκεται στο τέλος του δρόμου όμως, ο τελικός στόχος και σκοπός, η τελική απόβλεψη όλων των ενεργειών μας - τουλάχιστον αυτών που έχουν να κάνουν με την οντική μας ύπαρξη και όχι με την καθημερινή μας λειτουργία - είναι πάντα η δύναμη.

Το ζήτημα είναι πως όλη αυτή η ενέργεια για τη δύναμη έφτασε να γίνει κυρίαρχη και μάλιστα πλέον σε τέτοιο βαθμό που μετέτρεψε το θέλω να είμαι και πράττω από την κανονική πορεία της φυσικής μας ύπαρξης - με το να επιλέγει δηλαδή κάνεις θέσεις για τη φυσική του επιβίωση - δίνοντας του τη μορφή του μεγαλείου της δύναμης ενός εγώ που πλέον ζει μόνιμα στην αναγνώριση και στις καλές γνώμες των άλλων. Τώρα αυτό δημιουργεί έναν δικό το ασυνείδητο πυρήνα που φτάνει να παίρνει όλη την ενέργεια του είναι μας προς το μέρος του και εκεί είναι που πλέον οι θελήσεις μας δεσμεύονται. Νομίζουμε πως τα θέλω μας είναι ελεύθερα και πως είναι δικά μας όμως δεν είναι καθόλου.

Το ζήτημα είναι πως όλη αυτή η ορμή μας για την δύναμη δεν είναι στο τέλος τίποτα περισσότερο από μία παρέκκλιση, από μία παρανόηση, από μια βαριά παρεξήγηση θα έλεγα. Ουσιαστικά ο Θεός Δημιουργός έβαλε μέσα μας το όργανο της δύναμης, αυτή την υπέροχη συσκευή της αναζήτησης της δύναμης, όχι για τους σκοπούς που νομίζουμε, για να κερδίζουμε σε βαθμό καταλληλότητας, για να είμαστε ανώτεροι, για να έχουμε δύναμη, για να κερδίζουμε τις καλές γνώμες, για να είμαστε ο ένας καλύτερος από τον άλλον κτλ. αλλά για να έχουμε την ορμή και να αναζητάμε διαρκώς την αθανασία μας, να αναζητάμε τη δυνατότητα που έχουμε σαν όντα να ενωθούμε με την ανείπωτη ενέργεια. Αυτή όμως είναι μία πολύ δύσκολη κατανόηση που χρειάζεται πολύ προσωπική εργασία για να την πλησιάσει κανείς.

Σας κούρασε η έρευνα που κάνατε για να γράψετε το βιβλίο;

Η μελέτη του ανθρώπου, της συμπεριφοράς του και των σκοπών του - ξεκινώντας πρώτα από την δική μου προσωπική αυτοπαρατήρηση - αλλά και όλων των μυστηρίων που μας περιβάλλουν, είναι μία διαδικασία ζωής. Δεν έχει αρχή μέση τέλος, δεν έχει πρόγραμμα, δεν έχει ωράριο. Έχει μόνο ομορφιά και νέες ανακαλύψεις οι οποίες σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να πει κανείς πως του τραβάνε ενέργεια παρά μόνο του δίνουν.

Είναι αλήθεια ότι οι δυσκολίες που συναντάμε μπροστά μας μάς κάνουν πιο δυνατούς;

Όχι πάντα, δεν συμβαίνει σε όλους τους ανθρώπους. Το ζήτημα είναι μέσα από τις δυσκολίες ή καλύτερα θα πω μέσα από τις ευκαιρίες που μας δίνει ζωή να αυξάνεται ο βαθμός της συνείδησης μας. Μόνο τότε μπορεί πραγματικά κανείς να κερδίσει. Μόνο μέσα από την αναβάθμιση της συνείδησης του και μέσα από την βαθύτερη προσέγγιση του εαυτού του. Να μπαίνεις μέσα στη στιγμή, να έχεις επίγνωση, να τη ζεις συνειδητά και να μην κάνεις τίποτε μηχανικά. Οι δυσκολίες είναι προκλήσεις τις οποίες όμως πρέπει κανείς να τις εκμεταλλεύεται, να μαθαίνει από αυτές και να επεκτείνει τα όρια του για να γίνεται αυτό που εσείς λέτε πιο δυνατός. Αλλά στην ουσία του να γίνεται ένας άνθρωπος που γνωρίζει λιγότερο κι αισθάνεται περισσότερο. Η γνώση από μόνη της σε αυτή την κατάσταση που περιγράφω δεν έχει ιδιαίτερη αξία. 

Υπήρξε κάποια περίοδος στη ζωής σας που είπατε «Τα παρατάω»;

Μα πως θα μπορούσα να πω κάτι τέτοιο. Αυτό θα σήμαινε πως γνωρίζω κάθε φορά τι θα συμβεί παρακάτω. Η ζωή μας είναι μία διαδρομή, ένα υπέροχο ταξίδι, το οποίο είμαστε υποχρεωμένοι να ακολουθήσουμε χωρίς να γνωρίζουμε ακριβώς ποιοι θα είναι οι σταθμοί, ποιες θα είναι οι αφίξεις και ποιες οι αναχωρήσεις. Πρέπει μόνο να απολαμβάνουμε την διαδρομή, ή τουλάχιστον να προσπαθούμε κάθε φορά να την κάνουμε όσο πιο ευχάριστη γίνεται. Και να δεχόμαστε κάθε τι που μας συμβαίνει ακριβώς όπως είναι, πάντα με αγάπη και κατανόηση. Πώς να παρατήσω κάτι λοιπόν όταν δε γνωρίζω που ακριβώς πηγαίνω. Δεν μου έχει συμβεί λοιπόν να πω πως τα παρατάω, τουλάχιστον ποτέ όσο είμαι συνειδητός. 

Ποιο είναι το «κλειδί» της ευτυχίας;

Αν δώσω μία συγκεκριμένη απάντηση σε αυτή την ερώτηση το μόνο που θα κάνω είναι να σας υπνωτίσω. Κάτι το οποίο λέω συνεχώς πως πρέπει να αποφεύγουμε, να υπνωτιζόμαστε. Και αυτό γιατί θα σας οδηγήσω σε συγκεκριμένες κοινές λογικές σκέψεις, σε ένα συνηθισμένο νοητικό ξετύλιγμα του τύπου το κλειδί της ευτυχίας είναι αυτό, είναι το ένα, είναι το άλλο κτλ. Δεν νομίζω πως υπάρχει συγκεκριμένη απάντηση γι’ αυτό. Το σημαντικότερο είναι να βαθαίνει κάνεις μέσα στον εαυτό του, και να προσπαθεί να συναντήσει και να ξαναθυμηθεί τον εαυτό του - ο σύγχρονος άνθρωπος έχει ξεχάσει ποιος πραγματικά είναι -, να απορρίπτει όλες τις δότες γνώσεις και να προσπαθεί να συναντήσει την αλήθεια και την ευτυχία μέσα του. Όλες οι απαντήσεις που ζητάμε βρίσκονται από πριν εκεί. Και να αγαπάει βέβαια. Αν μπορούσα να δώσω μόνο μια συμβουλή για την ευτυχία θα ήταν αυτή. Ο άνθρωπος πρέπει πρώτα να αγαπάει.

Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να περάσετε μέσα από το βιβλίο σας;

Ότι έχουμε τη δυνατότητα να είμαστε αθάνατοι. Έχουμε τη δυνατότητα σαν όντα να προκαλούμε την Θεία ύπαρξή μας και να γινόμαστε αθάνατοι. Είναι μια δοσμένη δυνατότητα από τον δημιουργό μας αυτή την οποία και πρέπει να αξιοποιήσουμε. Δεν εννοώ βέβαια φυσικά αθάνατοι. Η σημαντικότερη αποκάλυψη που γίνεται στο βιβλίο μου είναι αυτή, ο άνθρωπος είναι ένα ον αιώνιο απλά δεν το γνωρίζει.

Ο Θεός μας έχει δώσει όλη αυτή την ορμή που συζητήσαμε πιο πάνω για την δύναμη όχι για να προχωράμε προς τα έξω και να κάνουμε όλες αυτές τις εγωιστικές παραγωγές του εαυτού μας που ανέφερα πριν - να λέμε πως είμαστε οι καλύτεροι να κερδίζουμε δύναμη, υπεροχή, να μας χειροκροτάνε κτλ. - αλλά το αντίθετο για να προχωράμε προς τα μέσα βαθιά στην εμπειρία του εαυτού μας και να φτάνουμε εκεί που πλέον το Εγώ και ο Χρόνος σταματάνε.

Η Αθανασία βέβαια θέλω να πω εδώ δεν είναι για όλους.

Τελικά ποιος είναι ο σκοπός της ζωής μας;

Η βασική μας προδιαγραφή είναι να είμαστε καλοί, να αγαπάμε, και να χαιρόμαστε κάθε στιγμή της ζωής μας.

 

Σας ευχαριστώ πολύ για τον πολύτιμο χρόνο σας!