ΟΤΑΝ Η ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕ ΤΗΝ ΠΑΠΑΡΟΥΝΑ του ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΙΩΑΚΕΙΜΙΔΗ

 

-       Σιγά! Θα με πατήσεις! φώναξε η Μαργαρίτα

-       Δεν το κάνω επίτηδες ξέρεις! Ο άνεμος φταίει. Κι έπειτα τι θα πάθεις; της απάντησε η Παπαρούνα

-       Θα γίνω κατακόκκινη σαν το αίμα και εμένα το κόκκινο δεν μου πηγαίνει καθόλου είναι τρε μπανάλ! απάντησε με τόνο ειρωνικό η Μαργαρίτα

-       Ας γελάσω τρείς! Χα χα χα! Φυσικά και το κόκκινο είναι πολύ πιο όμορφο από το άσπρο. Επειδή ζηλεύεις γι’ αυτό το λες! Φώναξε θυμωμένη η παπαρούνα.

-       Νομίζεις ότι ζηλεύω! Κοίτα με! Είμαι κίτρινη στο κέντρο και τριγύρω μου απλώνονται τα λευκά πέταλά μου. Δεν έφτιαξε η φύση πιο όμορφο λουλούδι από μένα! Απάντησε η μαργαρίτα με τον ίδιο τόνο.

-       Σταμάτα! Δεν σε αντέχω άλλο! Θα πεθάνω από τα γέλια! Πιστεύεις ότι εσύ είσαι το πιο όμορφο λουλούδι που έπλασε η μητέρα φύση; Και τότε εγώ τι είμαι; Τη ρώτησε η παπαρούνα.

-       Μια απλή και κόκκινη παπαρούνα. Είπε η μαργαρίτα

-       Ε, μάλλον δεν βλέπεις καλά. Δεν είμαι ούτε απλή ούτε κόκκινη. Είπε η παπαρούνα.

-       Πες μας τώρα ότι έχω και αχρωματοψία! Γέλασε η μαργαρίτα

-       Είμαι κατακόκκινη και κάθε άνοιξη όταν ανθίζω εμένα προτιμούν οι άνθρωποι. Είπε η παπαρούνα

-       Νομίζω τα παραλές. Μήπως καβάλησες κανένα καλάμι και δεν το έχεις πάρει είδηση; Ύψωσε τον τόνο της φωνής της η μαργαρίτα.

-       Αυτό ακριβώς θα ρώταγα κι εγώ εσένα! Μήπως εσύ; Πρόσεχε γιατί όταν το καλάμι σπάσει τότε ο πόνος γίνεται διπλός. Είπε η παπαρούνα

-       Ως εδώ! είπε η μαργαρίτα

-       Κι εγώ αυτό ακριβώς θα σου έλεγα τώρα. Είπε η παπαρούνα

-       Σου ζητώ συγνώμη. Είπε η μαργαρίτα.

-       Όχι, εγώ σου ζητώ συγνώμη. (παπαρούνα)

-       Όχι, εγώ! (μαργαρίτα)

-       Καλά, μην τσακωθούμε τώρα και γι’ αυτό. (παπαρούνα)

-       Όχι, εντάξει. Όλα καλά. (μαργαρίτα)

-       Μου θύμωσες; (παπαρούνα)

-       Όχι, εσύ; (μαργαρίτα)

-       Ούτε κι εγώ σου θύμωσα… (παπαρούνα)

-       Ξέρεις κάτι; (μαργαρίτα)  

-       Τι; (παπαρούνα)

-       Είμαστε και οι δυο μοναδικές στο είδος μας. (μαργαρίτα)

-       Αυτό ξαναπέστο. (παπαρούνα)

-       Εσύ είσαι κατακόκκινη σαν τη φωτιά! (μαργαρίτα)

-       Κι εσύ λάμπεις σαν τον ήλιο! (παπαρούνα)

-       Άρα; Είμαστε και οι δυο πολύ όμορφες και στο ίδιο χώμα ριζωμένες. (μαργαρίτα)

-       Έτσι ακριβώς! (παπαρούνα)

-       Φίλες; (μαργαρίτα)

-       Φίλες! (παπαρούνα)