ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ/ΣΤΙΧΟΥΡΓΟ ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΑΔΑΚΗ

 

«ΖΑΧΑΡΟΖΥΜΩΜΕΝΗ» είναι ο τίτλος του νέου σας βιβλίου. Μιλήστε μας γι’ αυτό.

Πρόκειται για ένα παραμύθι για μικρούς και μεγάλους, εικονογραφημένο άψογα από την εικαστικό Ελένη Καμπουράκη και... στολισμένο με τις μαντινάδες της μαντιναδολόγου αδελφής μου Ερασμίας Πεδιαδιτάκη. Ένα παραμύθι ψυχής θα έλεγα αφού εστιάζει στον εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου κι όχι στο... περιτύλιγμα όσο όμορφο και περίτεχνο κι αν είναι αυτό. Αν προσπαθούσαμε να γνωρίσουμε περισσότερο τις ψυχές των ανθρώπων και να ξεφύγουμε από το δέλεαρ μιας ωραίας εμφάνισης, ο κόσμος ίσως και να ήταν καλύτερος. Στο βιβλίο υπάρχει βέβαια και το μυστήριο και το μεταφυσικό που χαρακτηρίζει κάθε παραμύθι και νομίζω πως δένει τα γεγονότα σαν ένας συνδετικός κρίκος που ενώνει την πραγματικότητας με τη φαντασίας. Άπτεται φυσικά της Κρητικής παράδοσης, αφού τα σκαλοπάτια που οδηγούν στην εξέλιξη της ιστορίας μας είναι οι μαντινάδες της Ερασμίας. Εξάλλου, ο κεντρικός μας ήρωας είναι ο Κρητικός λυράρης Κωνσταντής.  

Ποια είναι η δύναμη της ψυχής;

Υπάρχει πιο σημαντική κινητήριος δύναμη στον άνθρωπο από το σθένος της ψυχής του; Νομίζω όχι. Το... μπορώ, το σύμπαν αλλάζει... λέω σε κάποιο τραγούδι μου και το εννοώ. Να το ζεις, να το λες, το μπορώ που αλλάζει ζωές... λέω σε κάποιο άλλο και το πιστεύω ακράδαντα. Όσο κι αν προσπαθήσεις, αν δεν σηκώσεις ανάστημα και δεν κολυμπήσεις κόντρα στο κύμα μιας δύσκολης κατάστασης, δεν θα μπορέσεις να ανταπεξέλθεις. Οι δυνατοί τα βγάζουν πέρα τις περισσότερες φορές σα να’ ναι υπεράνθρωποι, κι ούτε κι οι ίδιοι δεν πιστεύουν πως τα κατάφεραν όταν ξεπεράσουν επιτέλους κάποιο σκόπελο στη ζωή τους που θεωρούν αξεπέραστο ή λύσουν κάποιο Γόρδιο δεσμό που θεωρούν άλυτο.  Όσο αδύναμο και νά’ ναι το σώμα, αν το φορτίσει η ψυχή με τη δύναμή της γίνονται θαύματα. 

Τι είναι αυτό που κάνει τους πρωταγωνιστές της ιστορίας σας ξεχωριστούς;

Οι ήδη ξεχωριστές προσωπικότητές τους.

Ο Κωνσταντής και η προσήλωσή του του στην απέραντη και αιώνια αγάπη που νιώθει για τη Λυγερή. Η πανέμορφη ψυχή του που βγαίνει στα μάτια του σαν φως και κάνει τους άλλους να παραβλέπουν την σχεδόν αδιάφορη εμφάνισή του.

Η Λυγερή, που ενώ ορκίζεται στην ομορφιά του κορμιού και περιμένει το ψηλό και επιβλητικό αρχοντόπουλο, αλλάζει δραματικά όταν ο άσχημος Κωνσταντής συμπαραστέκεται στην πίκρα της με αυτοθυσία. Αναγνωρίζει την όμορφη ψυχή του και η καρδιά της του παραδίνεται.

Η Πανδώρα, η νεράιδα του ποταμού, η σκληρή και άστοργη που όμως δελεάζεται από τη λύρα του Κωνσταντή και θέλει διακαώς να τον πάρει μαζί της στον βυθό του ποταμού. Κι αυτή ακόμα όμως δεν μένει ασυγκίνητη από τη δύναμη της αγάπης που ξεδιπλώνεται μπρος στα μάτια της και την κάνει να παραιτηθεί απ’ τους σκοπούς της.

Ο Αστέρας, ο φίλος του Κωνσταντή με τον δυναμισμό του και την πεποίθησή του πως θα ταυτιστεί κάποια μέρα με το όνειρό του να γίνει ένας μεγάλος μουσουργός.

Το αρχοντόπουλο, που με την άψογη εμφάνισή του παρασύρει τη Λυγερή και την κάνει να τον ακολουθεί τυφλά δίχως να ψάχνει ποιος είναι κι από που κρατάει η σκούφια του. Νομίζω πως όλοι οι ήρωές μας ξεχωρίζουν με τις έντονες προσωπικότητές τους.  

Πως τα καταφέρατε και «παντρέψατε» τον πεζό λόγο με μαντινάδες;

Αυτό το καταφέραμε μαζί με την αδελφή μου Ερασμία Πεδιαδιτάκη. Πρώτα ήρθαν οι μαντινάδες της κι ύστερα το κείμενό μου, που το έγραψα για να ταιριάζει απόλυτα στον λυρισμό τους. Αν λες πως... παντρεύτηκαν αυτά τα δυό και το εισπράττεις έτσι, χαίρομαι πολύ. Αυτό ακριβώς επιδιώκαμε και οι δύο. Η ιστορία μας να... μιλάει όχι μόνο με το κείμενο αλλά και με τη μουσικότητα της κάθε μαντινάδας που βάλαμε στο στόμα, στη λύρα και στο λαούτο των ηρώων μας.

Ποια ήταν η πηγή έμπνευσης;

Οι μαντινάδες της Ερασμίας και η ιδέα που είχε για ένα παραμύθι που θα τις συμπεριελάμβανε και θα τις... πάντρευε με το κείμενό του η Αναστασία Κορινθίου που τότε εργαζόταν στον εκδοτικό οίκο Υδροπλάνο.

Έχετε γράψει αμέτρητα τραγούδια. Ξεχωρίζετε κάποια από αυτά;

Ο Θεός με αξίωσε να γράψω πολλά τραγούδια και τον ευγνομωνώ γι’ αυτό. Και νιώθω ακόμα πιο τυχερή γιατί πάνω από εκατό απ’ αυτά μελοποιήθηκαν από αξιόλογους συνθέτες και ερμηνεύτηκαν από σπουδαίους και καταξιωμένους ερμηνευτές. Το καθένα έχει τον χαρακτήρα του και την ιστορία του που συνδέονται άρρηκτα με την ψυχή μου. Άρα, όλα τα αγαπώ πολύ! Μπορεί και να ξεχωρίζω μερικά που τους έχω αδυναμία. Ας πούμε, συγκινούμαι βαθύτατα από το «Τσ’ αγάπης και του έρωτα- Ερωτόκριτος και Αρετούσα» που τη μελωδία του έχει γράψει ο Γιάννης Νικολάου και ερμηνεύουν ο Μιχάλης Κουνάλης και η Εμμανουέλα Χιωτάκη, ίσως επειδή κάθε φορά που το ακούω επιστρέφω νοερά στην πατρίδα μου την όμορφη Κρήτη, ίσως και γιατί το θεωρρώ ύμνο στον αιώνιο έρωτα. Έτσι αισθανόμουν όταν έγραφα τους στίχους του. Πως υμνώ τον αιώνιο έρωτα. Επίσης, έχω αδυναμία στο «Δρόμοι στο φως» που τη μελωδία του έγραψε ο Παναγιώτης Στεργίου και ερμηνεύει μοναδικά ο Βασίλης Λέκκας, ίσως επειδή αυτό το συγκεκριμένο τραγούδι άπτεται της ψυχής μου και φωνάζει μ’ όλη τη δύναμή του πως... δεν υπάρχουν στη γη φυλακές να κλειδώνουν ψυχές.  

Τι θα θέλατε να σας φέρει το 2023;

Υγεία και πολλή πολλή αγάπη! Όλα τ’ άλλα πραγματώνονται με θέληση και δύναμη που πηγάζουν απ’ τα πρώτα που ανέφερα.

Ένα μήνυμα για τους αναγνώστες του blog.

Όταν πέφτουν μία να σηκώνονται δέκα. Να ζουν την κάθε μέρα τους σα να’ ναι η τελευταία. Να εστιάζουν στα μικρά, απλά καθημερινά βιώματά τους που όμως είναι τόσο σημαντικά. Να χαμογελούν πλατιά και να χαίρονται κάθε στιγμή γιατί... μιά σταλιά είν’ η ζωή και δεν αξίζει λυπημένος να τη ζήσεις, όπως υποστηρίζει και η αγαπημένη μου μάγισσα της αγοράς Ακριβή στο βιβλίο μου «Κλειστό λόγω αγάπης».

Σας ευχαριστώ πολύ για τον πολύτιμο χρόνο σας.

Εγώ σ’ ευχαριστώ Κωνσταντίνε μου για τις ωραίες ερωτήσεις σου και το πλατύ χαμόγελό σου, που βγάζει στο μπαλκόνι των ματιών σου την ομορφιά της ψυχής σου και τη χαίρομαι κάθε φορά που σε συναντώ.