ΝΑΙ, οκ, το εμπεδώσαμε
αξιαγάπητε καιρέ. Ο χειμώνας πήρε δρόμο (και καλά). Μικρό μου πόνυ ήρθε η
άνοιξη ξανά; Κάπου εδώ μπαίνει και ένα μεγάλο ερωτηματικό μαζί με μια αγκαλιά
απορίες. Ήρθε η άνοιξη; Θα μας κάνει την τιμή να έρθει; Ποιος ξέρει; Εγώ πάντως
όχι!
Έξω βρέχει του σκοτωμού που
λέει και η μανούλα μου. Γκρίζος ουρανός, γκρίζα και τα σύννεφα, γκρίζα σπίτια
γκρι και η διάθεσή μου. Ούτε άσπρη – ούτε μαύρη. Αλλά γκρι. Και – πιστέψτε με -
δεν είναι το αγαπημένο μου χρώμα. Και συνεχίζει να βρέχει. Και δεν μιλάμε για
ένα εκνευριστικό και μονότονο ψιλόβροχο που πέφτει ίσα ίσα για να τα κάνει όλα
λίμπα, αλλά για ένα ολόκληρο νοικοκυριό: καρέκλες, τραπέζια (μαζί με τα σεμέν)
και ότι υπάρχει σε έπιπλο.
Αύριο είναι Σάββατο. Ο μήνας
αύριο έχει δύο και εγώ το απόγευμα έχω την πρώτη παρουσίαση του πρώτου μου
βιβλίου για παιδιά. Αξιαγάπητε καιρέ κανόνισε την πορεία σου γιατί δεν θα τα
πάμε καθόλου καλά.
Αυτά για την ώρα. Να ευχηθώ
μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου καλό μήνα με υγεία και αγάπη και πολλά πολλά
χαμόγελα!
Κλικ Μαρία Γεωργαντά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου