ΔΩΔΕΚΑ ΚΙ ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΤΗΛΕΦΩΝΗΜΑΑΑΑΑ

Δηλαδή συγγνώμη. Ποιος τρελός θα με πάρει τέτοια ώρα τηλέφωνο και να μου πει τι ακριβώς; Ξέρεις Κωνσταντίνε μου, ξέχασα τη συνταγή για το μουσακά; Εγώ προσωπικά δεν ξέρω να φτιάχνω μουσακά. Ούτε καν ομελέτα. Προσωπικά κάθε βράδυ, τέτοια ώρα διαβάζω για να νυστάξω για να με πάρει ο ύπνος. Αν ποτέ με πάρει ο ύπνος. Γιατί ο Ιούνιος τελειώνει και ακόμα τους ανεμιστήρες τους έχουμε κρυμμένους στο πατάρι; Και ο λόγος; Άγνωστος φίλες και φίλοι. Και ζεσταίνομαι που λέτε. Όχι απλώς ζεσταίνομαι. Καίγομαι ολόκληρος. Αλλά δεν μπορώ να γδυθώ γιατί γράφω. Να εδώ. Τώρα γράφω. Το απόγευμα πήγα με τους γονείς μου για καφέ στον Κορυδαλλό. Απ’ έξω πάντα. Μετά πήγα στους φίλους μου στο ΚΑΣΕΤΟΦΩΝΟ για μπύρες. Κρύες μπύρες. Και μεζέδες. Πήγα και τα βιβλία μου στην Τζένη που έχει το κασετόφωνο και πολύ χάρηκε. Αυτό μου αρέσει πολύ. Να δίνω χαρά στους ανθρώπους. Και την Δευτέρα είναι η συναυλία στο Κηποθέατρο Νίκαιας. Εκεί θα τραγουδήσουμε. Παλιά αγαπημένα τραγούδια. Θα έρθει κόσμος να μας ακούσει. Και έχω τρακ. Επειδή ξέχασα να τραγουδώ μπροστά σε κόσμο. Επειδή ξέχασα ότι η ώρα είναι δώδεκα τα μεσάνυχτα. Και ούτε ένα τηλεφώνημα. Κοίτα καημό!!!