Τρίτη 11 Ιουνίου 2019

ΤΙΣ ΝΥΧΤΕΣ ΔΕΝ ΒΓΑΙΝΩ ΣΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ




Γιατί φοβάμαι μη βάλω τις φωνές και τους ξυπνήσω όλους. Φοβάμαι μη με πιάσει τρέλα και πηδήξω και βρεθώ στο ισόγειο με σπασμένα κόκαλα. Φοβάμαι το φεγγάρι που όταν γίνεται κόκκινο με ξεσηκώνει. Φοβάμαι τα αστέρια που είναι τόσα πολλά και εμένα με τρώει η μοναξιά. Φοβάμαι τη σκιά μου που είναι τεράστια όπως κι εγώ. Φοβάμαι τον θόρυβο της πόλης που ποτέ δεν κοιμάται. Φοβάμαι τον εχθρό που δεν υπάρχει αλλά μια δαιμονισμένη φωνή μέσα μου λέει πως υπάρχει. Φοβάμαι μην πάθω κανένα κακό. Όχι εγώ αλλά η οικογένειά μου. Φοβάμαι όλα αυτά που γίνονται τις νύχτες που δεν τα ξέρει η μέρα. Φοβάμαι εμένα. Τα πάντα φοβάμαι. Ακόμα και την καυτή ανάσα μου. Το βλέμμα μου φοβάμαι. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου