Εσύ που κρατάς στα χέρια σου τούτο το γραπτό, άκουσες
ποτέ για τα «μωρά της σοφίτας»; Σου πέρασε από το μυαλό πόσες ψυχές δεν είδαν
ποτέ το φως του ήλιου ενώ έτρεχαν να το ανταμώσουν γλιστρώντας από τα σπλάχνα
της μάνας τους; Ανίδεος είσαι, αναγνώστη, για τα μικρά και μεγάλα δράματα μιας
κοινωνίας που έκρυβε, όπως η γάτα τις ακαθαρσίες της, ολισθήματα, αμαρτίες
ακόμα και ακολασίες, όπου μπορούσε. Σε υπόγεια, σε σοφίτες ακόμα και κάτω από
το χώμα…
Βρέθηκαν πολλά τέτοια μωρά, μετά από χρόνια, όταν ήρθε
η ώρα τα παλιά αρχοντικά να μετατραπούν σε πολυκατοικίες. Η ατμόσφαιρα φαίνεται
ευνοούσε ώστε να μετατραπούν σε μικροσκοπικές μούμιες που σόκαραν όσους τα
ανακάλυψαν. Τα μωρά της σοφίτας…
Εγώ δε βρίσκομαι ανάμεσά τους όμως… Είμαι ένα μωρό της
σοφίτας αλλά εγώ έζησα. Και μεγάλωσα…. Για να γράψω την ιστορία μου…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου