ΜΕΔΟΥΣΑ θεατρικό των Κωνσταντίνου Παλίλη και Μαρίας Σ. Αποστολάτου Εκδόσεις iWrite

 

Στο οπισθόφυλλο γράφει…

 

Η Αλίκη είναι ένα κορίτσι που µπαίνει στην εφηβεία και ο πατριός της αρχίζει σταδιακά να την προσεγγίζει σεξουαλικά, ώσπου τη βιάζει κατ’ εξακολούθηση. Εκείνη, δεν λέει σε κανέναν τι της συµβαίνει και προσπαθεί να βρει λύσεις για να ξεφύγει. Καταλήγει ότι ο µόνος τρόπος για να τον σταµατήσει, είναι να σπουδάσει σε επαρχιακή πόλη και ν’ αποµακρυνθεί απ’ τον πατριό-βιαστή της. Παράλληλα, αποφασίζει ότι, αφού δεν µπορεί να τιµωρήσει εκείνον για τις πράξεις του, θα εκδικηθεί άντρες που, ενώ έχουν τα πάντα (γυναίκα, οικογένεια, δουλειά, χρήµατα), ψάχνουν την επιβεβαίωση µια νεαρής γυναίκας. Ορµώµενη απ’ τον µύθο της Μέδουσας που πέτρωνε τους άντρες, η Αλίκη αποφασίζει να τους «πετρώνει», παίρνοντάς τους τη σταθερότητα που δίνει στον άντρα αυτοπεποίθηση και εξουσία πάνω στις γυναίκες. Καταφέρνει να φύγει και να πραγµατοποιήσει το σχέδιό της, όµως ο πατριός της την ακολουθεί και συνεχίζει να την κακοποιεί. Ο ρόλος της ως Μέδουσα τη µετατρέπει από θύµα σε θύτη και η νέα της ζωή, µε αποκορύφωµα τον έρωτα, την κάνουν να συνειδητοποιήσει ότι δεν θέλει πλέον να εκδικηθεί, αλλά να ζήσει όπως κάθε άλλη κοπέλα. Ένα θεατρικό έργο που θίγει την σεξουαλική κακοποίηση και την έμφυλη βία.

 

Η άποψή μου…

 

Είχα την τύχη και είδα την παράσταση στον Τεχνοχώρο «Φάμπρικα» στον Κεραμεικό. Αν με ρωτούσαν τι μου άρεσε πιο πολύ – το κείμενο ή η παράσταση θα απαντούσα με ειλικρίνεια ότι στο σύνολό του ήταν μια άρτια και καλοδουλεμένη παράσταση με μια πρωταγωνίστρια που «κένταγε» επί σκηνής και ένα σύγχρονο θεατρικό κείμενο που μας αφορά όλους. Η «Μέδουσα» δεν είναι ακόμα ένα κείμενο για την σεξουαλική κακοποίηση κατά των γυναικών. Είναι η αλήθεια. Είναι όλα αυτά που συμβαίνουν εκεί έξω. Είναι όλα αυτά που βλέπουμε καθημερινά στις ειδήσεις. Θέλω να δώσω τα συγχαρητήριά μου και στους δυο συγγραφείς οι οποίοι ένωσαν τις πένες τους και δημιούργησαν αυτό που λέμε τη σκληρή πραγματικότητα. Αλήθεια και μόνο αλήθεια που καλό θα ήταν να την αντιμετωπίζουμε κατάματα και όχι να γυρνάμε την πλάτη σε αυτήν.