Συνέντευξη με τη συγγραφέα Μαρία Βουζουνεράκη

 

«Η οργή του χρόνου» είναι ο τίτλος του νέου σας μυθιστορήματος. Μιλήστε μας γι’ αυτό.

Αρχικά σας ευχαριστώ από καρδιάς για την ευκαιρία που μου δίνετε να μιλήσω για το μυθιστόρημα μου. Ο τίτλος θα μπορούσε να θεωρηθεί παραπλανητικός αφού ο καθένας θα μπορούσε να ερμηνεύσει διαφορετικά το περιεχόμενο του βιβλίου, βάσει αυτού. Ουσιαστικά όμως περιγράφει αυτό ακριβώς που δηλώνει, πως δηλαδή οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε στην καθημερινότητα μας, μπορούν ανάλογα με το χειρισμό μας να καθορίσουν την πορεία μας μέσα στο χρόνο!

Αν και η ιστορία ξεκινά και εκτυλίσσεται κατά την περίοδο της πρόσφατης πανδημίας που βίωσε και βιώνει ακόμα η ανθρωπότητα, το μυθιστόρημα  έχει σαν στόχο του να αναδείξει μέσα από τον παραλληλισμό αυτής με κάποια από τα παλαιότερα δεινά που έλαβαν χώρα στο παρελθόν, την αξία της στιγμής στις ζωές των ανθρώπων, ανεξάρτητα από το πότε αυτά πραγματοποιήθηκαν.

 

Πόσο εύκολο είναι να γράψετε ένα βιβλίο εμπνευσμένο από πραγματικά γεγονότα;

Θα έλεγα πως δεν είναι εύκολο μα ούτε και δύσκολο και αυτό γιατί τα πραγματικά γεγονότα συνήθως βοηθούν στην εξέλιξη και στην πλοκή λειτουργώντας ως πυξίδα. Ωστόσο, θα πρέπει να σκύψεις πάνω τους με σεβασμό, αρχικά για τους ανθρώπους που σου τα εμπιστεύτηκαν και σε δεύτερο χρόνο πρέπει να προσπαθήσεις να τα περιγράψεις χωρίς να αλλοιώνεται το ίδιο το περιστατικό προσέχοντας πάντα τη συναισθηματική αξία που έχει για εκείνον που το βίωσε.

 

Η πανδημία μας έφερε πιο κοντά ή έγινε το ακριβώς αντίθετο;

Στην αρχή, τότε που βασικό της χαρακτηριστικό ήταν μόνο ο φόβος για το άγνωστο, φάνηκε πως οι άνθρωποι ήρθαν πιο κοντά αφού κοινός τους στόχος ήταν η επιβίωση. Όσο περνούσε ο καιρός, ήρθαν στην επιφάνεια ένα σωρό αντικρουόμενα συναισθήματα που οδήγησαν δυστυχώς στο διχασμό και στην μεταξύ τους απομάκρυνση! Αυτό, αν και έχει πάρει διαφορετικές διαστάσεις κυριαρχεί έως και σήμερα κάνοντας τις μεταξύ μας σχέσεις απάνθρωπες. Μπορεί να φαίνεται πως έχουμε αφήσει πολλά από τα άσχημα πίσω, αλλά έχουμε αλλάξει ουσιαστικά και αμετάκλητα. Άλλωστε, αυτό είναι και το φυσικό μεταξύ άλλων αποτέλεσμα μιας πανδημίας που φτάνει στο τέλος της σιγά σιγά και συνέβαινε από πάντα αν μελετήσεις προσεκτικά τις πηγές σχετικά με τις πανδημίες που έπληξαν την ανθρωπότητα.

Ποια είναι η δική σας σχέση με το χρόνο;

Ακόμα τρέχω να τον προλάβω! Μπορεί να έχω διανύσει μισό και λίγο παραπάνω αιώνα ζωής, μα είμαι βέβαιη πλέον πως μπορώ να τον αντιμετωπίσω μόνο σε κάποια σημεία. Ίσως, καταφέρω, το έχω σαν στόχο καιρό τώρα, να τον κάνω να δουλέψει για μένα. Αυτό ελπίζω τουλάχιστον κάθε πρωί που με ευλογεί να ζήσω μια καινούργια μέρα.

Είναι αλήθεια ότι ο χρόνος επουλώνει τις πληγές;

Φαντάζομαι πως πρέπει να απαντήσω προσωπικά σε αυτή την ερώτηση. Όχι, δεν πιστεύω πως ο χρόνος επουλώνει τις πληγές, αντίθετα τις κάνει βαθύτερες. Το μόνο που θα μπορούσες να ονομάσεις θετικό σε αυτή την περίπτωση είναι πως, κάθε μία από αυτές είναι και ένα λιθαράκι του εγώ σου από τη μία και από την άλλη πως με τον καιρό μαθαίνεις να μην πονάς σε κάθε τους θύμηση.

Τι είναι αυτό που δένει τους ήρωες και τι τους απομακρύνει;

Τους δένει ο φόβος για το άγνωστο άσχετα από τον τρόπο αντιμετώπισης του καθενός και τους απομακρύνει η ίδια η ζωή που προχωρά όπως θα έπρεπε να κάνει, χωρίς να τους υπολογίζει!

Αφορά σε ένα πολυπρόσωπο μυθιστόρημα με τους ήρωες να διαδραματίζουν διαφορετικό και καθοριστικό ρόλο καθώς εξελίσσεται. Αν και εύκολα διακρίνονται οι κεντρικοί θα λέγαμε ήρωες, έχετε ξεχωρίσει κάποιον και γιατί;

Έχω ερωτηθεί ξανά και πάντα απαντώ με χαρά σε αυτή την ερώτηση γιατί δεν μπορώ να κρύψω την αδυναμία μου στον Αριστοκράτη. Είναι εκείνος που ταιριάζει περισσότερο στην ψυχοσύνθεση μου θα έλεγα. Ο χαρακτήρας και η στάση του προβάλλουν όλα εκείνα που θα έπρεπε να έχουμε ως άνθρωποι, την υπεράσπιση των αξιών που χάνονται μέρα με την ημέρα και την ανάληψη της ευθύνης έναντι στις γενιές που ακολουθούν!

 

Τι ρόλο παίζει η ευτυχία στην ιστορία σας;

Όπως και στην πραγματική ζωή, ορίζεται διαφορετικά για τον καθένα από τους ήρωες του βιβλίου. Θα μπορούσαμε λοιπόν να πούμε πως λειτουργεί ως απώτερος σκοπός, αλλά ουσιαστικά επιτυγχάνεται μόνο μέσα από την κατανόηση και αποδοχή όσων καλούνται να αντιμετωπίσουν.

Ποια είναι η πηγή έμπνευσης σας;

Για το εν λόγω μυθιστόρημα αφορμή στάθηκε η παρατήρηση σχετικά με τη συμπεριφορά των ανθρώπων κάτω από συνθήκες πίεσης και η δική μου συναισθηματική φόρτιση τη συγκεκριμένη περίοδο. Η ιδέα ωστόσο της αναφοράς σε παλαιότερες πανδημίες ανήκει σε έναν πολύ κοντινό μου πρόσωπο.

Σε γενικότερο πλαίσιο, μου αρέσει να μεταφέρω στο χαρτί σκέψεις και συναισθήματα που απορρέουν από οτιδήποτε ζει και κινείται δίπλα μου, αρκεί να προκαλέσει την προσοχή μου.

Αντιμετωπίσατε δυσκολίες κατά τη διάρκεια της συγγραφής του βιβλίου σας;

Εννοείται πως ναι! Χρειάστηκε να προσπαθήσω αρκετά στο να μην αποτυπώσω προσωπικά συναισθήματα και παράλληλα να μην υπερβάλω   αναφορικά με τις πηγές αφού δεν ήθελα το βιβλίο να έχει ιστορικό χαρακτήρα, αλλά να τις χρησιμοποιήσω ως σημείο αναφοράς και μόνο.

 

Τι θα συμβουλεύατε έναν νέο συγγραφέα;

Να μεταφέρει αυτό ακριβώς που αισθάνεται, με το δικό του μοναδικό τρόπο, χωρίς να σταθεί σε τεχνικές συγγραφής κλπ. Υπάρχουν άνθρωποι για αυτή ακριβώς τη δουλειά στους εκδοτικούς οίκους και εκτός. Και για να μην παρεξηγηθώ, δεν αναφέρομαι σε ένα δυσνόητο χειρόγραφο, αλλά στην αυθεντικότητα της ιστορίας μας, χωρίς να υπάρχουν στο μυαλό μας δεύτερες σκέψεις που αφορούν στις πωλήσεις για παράδειγμα!

Γιατί οι αναγνώστες να διαβάσουν το βιβλίο σας;

Ειλικρινά; θα ήθελα να ακούσω την άποψη ενός αναγνώστη ως απάντηση στην ερώτηση σας.

Σίγουρα όμως όχι να διαβάσει ένα ακόμα μυθιστόρημα που κυκλοφόρησε κατά τη διάρκεια της πανδημίας, γιατί δεν είναι αυτό.

Γράφετε αυτήν την  περίοδο; Πότε να περιμένουμε το επόμενο βιβλίο σας;

Προσπαθώ να το κάνω αν και πιστεύω πως έχω ακόμα αρκετό δρόμο μπροστά μου. Ως εκ τούτου, δεν μπορώ να το προσδιορίσω χρονικά. Εύχομαι και ελπίζω όμως, πως θα έχει ολοκληρωθεί πριν το τέλος της επόμενης χρονιάς.