Και καλά θα μου πεις (και δίκιο θα’ χεις) έπρεπε να
πάς στην Αίγινα για να απολαύσεις το παγωτό σου; Οι φωτογραφίες είναι από την
Αίγινα. Πηγαίνω κάθε χρόνο με τη μανούλα μου. Με εμπνέει αυτό το μέρος.
Ο πύραυλος σοκολάτα (OVER της
Δέλτα) αξία ανεκτίμητη και σκέτη απόλαυση στο νησί. Πρωί μπήκαμε στο καράβι και
σε μια ώρα ήμασταν εκεί.
Πήγαμε στον Άγιο Νεκτάριο και προσκυνήσαμε και μετά
κατεβήκαμε στο λιμάνι. Ο καιρός καυτός. Ο ήλιος είχε ανέβει κατακόρυφα και η
θερμοκρασία ταυτόχρονα ανέβαινε κι αυτή.
Κάπου κάτσαμε και τσιμπήσαμε και μετά βόλτα. Βρήκαμε
έναν φούρνο που πουλούσε παγωτό δικής τους παραγωγής αλλά όχι σε χωνάκι. Έπρεπε
να πάρω μισό κιλό (παγωτό). Δεν είναι λίγο υπερβολή;
Συνεχίσαμε τη βόλτα μας μέχρι που βρίσκουμε το
περίπτερο με το μαγικό ψυγείο. Με σίγουρες κινήσεις το ανοίγω και τον παίρνω
στα χέρια μου. Πληρώνουμε και αφού ξετυλίγω το χαρτί αρχίζει το show.
Όλα τα φλας και οι προβολείς πάνω μου. Δηλαδή πάνω
στον πύραυλο. Κάτσαμε σε ένα παγκάκι, σε μια σκιά. Ο σοκολατένιος πύραυλος να
με παρακαλάει να κάνω πιο γρήγορα.
Έλιωνε για μένα. Ούτε ζέστη υπολόγιζα ούτε τίποτα. Είχα
γίνει εντελώς μούσκεμα από τον ιδρώτα, αλλά εγώ στον Παράδεισο με τον πύραυλό
μου.
Μέχρι που τελείωσε. Αυτό ήταν. Τόσο κράτησε η σχέση μας.
Μια σοκολατένια ανάμνηση έμεινε μόνο. Και μια γλυκιά πολύ γλυκιά γεύση στο
στόμα.
Μετά από δυο ώρες ήμασταν πάλι στο πατρικό μου. Εγώ
και η μανούλα μου. Και κάποιες φωτογραφίες…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου