Βιβλιοπροτάσεις από τις Εκδόσεις Σ. Ι. Ζαχαρόπουλος

 

«Ιστορίες» Συγγραφέας: Μπέρτολτ Μπρεχτ

 

Οι “Ιστορίες” ανήκουν σ’ ένα μεγαλύτερο κύκλο διηγημάτων, διατηρώντας τη δική τους καινούργια, πρωτογενή ενότητα. Αυτά τα “χρονικά” σε πρόζα και στίχους είναι “συνταγές” και διδασκαλίες ενός ποιητή που δε γράφει για τον εαυτό του αλλά κυρίως για τους άλλους, χρησιμοποιώντας τη διαλεκτική μέθοδο.

 

Όλοι σχεδόν οι χαρακτήρες που παρελαύνουν στις “Ιστορίες” είναι ακοινώνητοι· κάνουν την επανάστασή τους συνειδητά ή ασυνείδητα, προσπαθούν ν’ ανοίξουν δρόμο. Ο Μπρεχτ για μια ακόμα φορά, χρησιμοποιώντας τη μορφή της αφήγησης κυρίως, μεταφέρει την ηθική και πολιτική του κοσμοθεωρία, αυτή που τον παρακίνησε να “στήσει το σπιτικό του” στην Ανατολική Γερμανία. Παρ’ όλα αυτά, το έργο ενός αληθινού συγγραφέα ξεπερνάει τη στράτευση του σε μια συγκεκριμένη πολιτική κατεύθυνση που μπορεί να οδηγήσει στην παγίδα του κονφορμισμού και στην κάστα των “ολίγων”. Οι Ιστορίες του, είναι φανερό, ότι ανήκουν κυρίως στο λαό.

 

Σύντομο βιογραφικό

 

Ο Μπέρτολτ Μπρεχτ γεννήθηκε το 1898 στο Άουγκσμπουργκ της Βαυαρίας. Σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου. Στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο επιστρατεύτηκε ως νοσοκόμος και άρχισε να γράφει τα πρώτα του ποιήματα και θεατρικά έργα. Μετά την άνοδο του ναζισμού, αυτοεξορίστηκε από τη Γερμανία μέχρι το 1948. Έζησε στην Ελβετία, στη Δανία, στη Σουηδία, στη Φινλανδία και στις ΗΠΑ, όπου δέχτηκε έντονες διώξεις από το μακαρθικό καθεστώς. Πέθανε το 1956 στο Ανατολικό Βερολίνο.

 

Το έργο του, που καθιερώθηκε παγκόσμια, παραμένει επίκαιρο ως τις μέρες μας. Στα σημαντικότερα έργα του συγκαταλέγονται τα θεατρικά “Ο κύκλος με την κιμωλία”, “Η όπερα της πεντάρας”, “Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν”, “Η Μάνα Κουράγιο και τα παιδιά της” και πολλές ποιητικές συλλογές.

 

«Ο καθηγητής» Συγγραφέας: Σαρλότ Μπροντέ

 

 

 

Ο νεαρός Γουίλλιαμ Κρίμγουωρθ, θέλοντας να χαράξει ο ίδιος το δρόμο της ζωής του, αρνιέται τις προσφορές των δύο Λόρδων θείων του και καταφεύγει στο μεγαλύτερο αδελφό του Έντουαρντ, ο οποίος είναι ένας επιτυχημένος έμπορος.

 

Όμως οι προσπάθειες του να σταδιοδρομήσει και ο ίδιος στο εμπόριο αποτυχαίνουν και, καθώς είναι απόφοιτος του φημισμένου κολεγίου του Ήτον, βρίσκει δουλειά σαν καθηγητής Αγγλικών σ’ ένα σχολείο του Βελγίου.

 

Εκεί ερωτεύεται την κόρη της διευθύντριας του γειτονικού παρθεναγωγείου, η οποία δείχνει στην αρχή να ανταποκρίνεται στο αίσθημα του, αλλά στη συνέχεια τον εγκαταλείπει και παντρεύεται τον μεσόκοπο αλλά πλούσιο διευθυντή του κολεγίου.

 

Ο νεαρός Γουίλιαμ πληγωμένος και ταπεινωμένος παραιτείται από τη θέση του και προσπαθεί να επιβιώσει δίνοντας μαθήματα Αγγλικής, ενώ ταυτόχρονα βρίσκει παρηγοριά στη συντροφιά που του προσφέρει η νεαρή δασκαλίτσα Φράνσις, την οποία τελικά παντρεύεται και δημιουργεί μαζί της μια ευτυχισμένη οικογένεια.

Σύντομο βιογραφικό

 

Η Σαρλότ Μπροντέ γεννήθηκε το 1816 και ήταν το τρίτο από τα έξι παιδιά του Ιρλανδού κληρικού Πάτρικ Μπροντέ και της Μαρία Μπράνγουελ. Μετά τον θάνατο της μητέρας της, την ανατροφή των κοριτσιών ανέλαβε η θεία τους. Το 1824 στάλθηκε μαζί με τις αδελφές της σε εκκλησιαστικό σχολείο. Οι κακές συνθήκες του σχολείου επιβάρυναν την υγεία της, ενώ προκάλεσαν τον θάνατο από φυματίωση των δύο μεγαλύτερων αδελφών της.

 

Η Σαρλότ συνέχισε την εκπαίδευσή της και έγινε δασκάλα, ενώ από το 1839 ως το 1841 εργάστηκε ως οικονόμος σε αρκετές οικογένειες. Το 1842 μαζί με την αδελφή της Έμιλι εργάστηκαν σε οικοτροφείο στις Βρυξέλλες. Το 1854 παντρεύτηκε τον εφημέριο Άρθουρ Μπελ Νίκολς. Πέθανε την επόμενη χρονιά κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης της.

 

Έγραψε συνολικά τέσσερα μυθιστορήματα. Το Τζέην Έυρ, που εκδόθηκε το 1847, αποτελεί το δημοφιλέστερο και πιο πετυχημένο έργο της

«Κουαρτέτο» Συγγραφέας: Σόμερσετ Μωμ

 

Το “Κουαρτέτο” του Γ. Σόμερσετ Μωμ (1874-1965) γράφτηκε το 1948, σε μορφή σεναρίου, για τον κινηματογράφο, μα δεν κυκλοφόρησε σε βιβλίο παρά στα 1950, με αρκετές ουσιώδεις μεταβολές στα τέσσερα αυτοτελή διηγήματά του. Ανήκει στα τελευταία έργα του συγγραφέα. Οι ήρωες των ιστοριών του “Κουαρτέτου” είναι χαρακτήρες άκαμπτοι, προσηλωμένοι στους δικούς τους κώδικες και με ριζωμένα βαθιά μέσα τους συγκεκριμένα πρότυπα συμπεριφοράς, που τους οδηγούν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στον παραλογισμό. Το χαρακτηριστικό ειρωνικό ύφος του Μωμ, η διεισδυτική ματιά του στην ανθρώπινη ψυχολογία, η ικανότητά του στη δημιουργία υποβλητικής ατμόσφαιρας, καθώς και το ανυπέρβλητο συγγραφικό ταλέντο του -θεωρείται ένας από τους πιο δημοφιλείς συγγραφείς της εποχής του και ο πιο καλοπληρωμένος, όπως λέγεται, της δεκαετίας του 1930- με το οποίο κάθε διήγημα στήνεται χωρίς να προϊδεάζει τον αναγνώστη για την κατάληξή του, δημιουργούν κι εδώ, με απόλυτη λεκτική οικονομία, εκφραστικά αποτελέσματα από τα πια σπάνια του 20ού αιώνα.

 

Σύντομο βιογραφικό

 

Ο Γουίλιαμ Σώμερσετ Μωμ (1874-1965), Άγγλος συγγραφέας από τους δημοφιλέστερους και πιο καλοπληρωμένους της δεκαετίας του 1930, γνώρισε μεγάλη επιτυχία με τα θεατρικά του έργα και έγινε πασίγνωστος για τα διηγήματά του. Γεννήθηκε στο Παρίσι. Έχασε τους γονείς του σε ηλικία δέκα ετών και μεγάλωσε με έναν συναισθηματικά απόμακρο θείο. Η εμπορική επιτυχία της πρώτης του νουβέλας “Η Λίζα του Λάμπεθ”, που εκδόθηκε το 1897, τον ώθησε να ασχοληθεί αποκλειστικά με τη συγγραφή.

 

Κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο υπηρέτησε στον Ερυθρό Σταυρό και αργότερα στη Βρετανική Μυστική Υπηρεσία Πληροφοριών. Ταξίδεψε πολύ, μεταξύ άλλων στην Ινδία και στη Νοτιοανατολική Ασία. Τα ταξίδια του εμπλούτισαν τα διηγήματά του και τα μυθιστορήματά του, αλλά και τα καθαρά ταξιδιωτικά του έργα.

 

Από τα μυθιστορήματα, τα σημαντικότερα είναι η “Ανθρώπινη δουλεία” (1945), το “Φεγγάρι και οι έξι πένες” (1919) και η “Κόψη του ξυραφιού” (1945). Από τα διηγήματά του ξεχωρίζουν αυτά που αναφέρονται στη ζωή των Δυτικών, κυρίως Βρετανών, αποικιοκρατών στην Άπω Ανατολή. Η “Βροχή”, τα “Χνάρια στη ζούγκλα”, ο “Απομακρυσμένος σταθμός”, από τα καλύτερα του είδους τους, εκφράζουν το συναισθηματικό φορτίο των ηρώων τους εξαιτίας της απομόνωσής τους.

 

Ο Μωμ έγραψε σε μια περίοδο κατά την οποία η μοντερνιστική γραφή του William Faulkner, του Thomas Mann, του James Joyce και της Virginia Woolf κέρδιζε συνεχώς έδαφος και υποστηρικτές. Για αυτόν το λόγο τού ασκήθηκε κριτική για το απλό πεζογραφικό του ύφος. Ωστόσο, η μεγάλη απήχηση του έργου του τον καθιστά χαρισματικό και, κατά τούς Times, τον “μοναδικό συγγραφέα της γενιάς του που χάρισε καταξίωση και λάμψη στην αγγλική λογοτεχνία”. Πέθανε στη Νίκαια της Νότιας Γαλλίας το 1965.

 

«Η κόψη του ξυραφιού» Συγγραφέας: Σόμερσετ Μωμ

 

 

 

«Το να πατήσει κανείς στην κόψη του ξυραφιού είναι τόσο δύσκολο όσο και να διασχίσει το μονοπάτι που οδηγεί στη Σωτηρία», αναφέρουν οι Ουπανισάδες, η κορωνίδα της ινδουιστικής φιλοσοφίας, εμπνέοντας τον Γ. Σόμερσετ Μωμ (1874-1965) στη συγγραφή του παρόντος βιβλίου, που θεωρείται ένα λογοτεχνικό διαμάντι του 20ού αιώνα.

 

Η Ισαβέλλα κι ο Λάρυ, φαινομενικά πλασμένοι ο ένας για τον άλλον, αντιπροσωπεύουν στην πραγματικότητα δύο διαφορετικούς κόσμους. Εκείνη μεγαλοαστή και ματαιόδοξη, θέλει να ζήσει μια ζωή συμβατική, συμβατή με το κοινωνικό περιβάλλον που συναναστρέφεται. Μεγαλοαστός κι εκείνος, αλλά ελεύθερο κι ανεξάρτητο πνεύμα, νιώθει μέσα του τη φλόγα της αναζήτησης απαντήσεων για το νόημα της ύπαρξης. Την εποχή της μεγάλης αμερικανικής βιομηχανικής επανάστασης, όπου η υλιστική ευημερία είναι αυτοσκοπός και τρελός όποιος την αρνείται, τι χώρος υπάρχει για εκείνον που επιδιώκει την πνευματική; Και ποιος είναι άραγε ο πραγματικά ευτυχισμένος;

 

Με φόντο το ειδύλλιο των δύο νέων και των επιλογών τους, ο συγγραφέας θέτει τον αναγνώστη ενώπιον της δικής του στάσης ζωής και των προσωπικών του αξιών κι επιλογών.