Βιβλιοπροτάσεις | Πίο Μπαρόχα | Εκδόσεις Σ. Ι. Ζαχαρόπουλος

 

Η αναζήτηση

Ο φημισμένος Ισπανός συγγραφέας Πιο Μπαρόχα είναι ελάχιστα γνωστός στην Ελλάδα. Στην πατρίδα του όμως θεωρείται ένας από τους πιο προικισμένους λογοτέχνες της γενιάς του 1898, τα έργα του έχουν κυκλοφορήσει σε αλλεπάλληλες εκδόσεις, και έχουν μεταφραστεί σε πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες.

 

Η “Αναζήτηση” είναι το πρώτο μυθιστόρημα της τριλογίας του “Η πάλη για τη ζωή”. Κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στα 1904 και συγκλόνισε για τον ωμό και ρεαλιστικό τρόπο με τον οποίο ο Μπαρόχα περιγράφει την εξαθλιωμένη ζωή, τα κουρελιασμένα όνειρα και τη μαύρη μοίρα των ρακένδυτων και ταπεινών ανθρώπων της ισπανικής πρωτεύουσας που ζούσαν μακριά από τους ανθρώπους και τον ήλιο.

 

Από τις σελίδες της “Αναζήτησης” περνάει μια μακριά λιτανεία ανθρώπων που κουβαλάνε πάνω τους όλα τα χαρακτηριστικά στοιχεία ενός κόσμου που δεν υπάρχει πια και δημιουργείται όλη εκείνη η υποβλητική ατμόσφαιρα που συγκλονίζει την ψυχή του αναγνώστη.

Κακό χορτάρι

 

Το “Κακό χορτάρι” είναι το δεύτερο μέρος της τριλογίας του Μπαρόχα “Η πάλη για τη ζωή”. Κι εδώ περιγράφονται οι ίδιοι ανθρώπινοι τύποι κι επίσης οι ίδιες στάσεις για τη ζωή που πρωτοβρίσκουμε στην “Αναζήτηση”.

 

Και στο βιβλίο αυτό κυριαρχεί η περίπλοκη δράση που χαρακτηρίζει τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα. Ο κατεργάρης, ο αλήτης, ο μικροκλέφτης “παλεύουν” για να επιζήσουν όπως μπορούν. Οι γυναίκες της ζωής τους είναι αντάξιες συντρόφισσές τους.

 

Όπως στην “Αναζήτηση”, έτσι και στο “Κακό χορτάρι”, ο συγγραφέας σπάει την εικόνα μια στενά παραδοσιακής και κάπως επιτηδευμένης Μαδρίτης της οποίας τα χαρακτηριστικά ήταν η κωμωδιούλα, το κωμικό παιχνιδάκι και η θαρθουέλα, και δίνει μια άλλη άμεση εικόνα για τον τρόπο ζωής των ταπεινών ανθρώπων οι οποίοι έσερναν την αθλιότητά τους χωρίς να πληροφορείται τίποτα γι’ αυτή η καλοβολεμένη κοινωνία.

 

 

 

 

Σύντομο βιογραφικό

 

Ο Πίο Μπαρόχα Νέσι γεννήθηκε το 1872 στο Σαν Σεμπαστιάν και πέθανε στη Μαδρίτη το 1957. Άρχισε να σπουδάζει ιατρική στη Βαλένθια και πήρε το πτυχίο του το 1893 στη Μαδρίτη. Η τακτική και μονότονη ζωή του γιατρού δεν ικανοποίησε τον ανήσυχο χαρακτήρα του, γι’ αυτό και εγκατέλειψε την ιατρική και μετά από πολλές επαγγελματικές δοκιμές κατέληξε δημοσιογράφος, συνεργαζόμενος σε πολυάριθμες εφημερίδες και περιοδικά, μεταξύ των οποίων τα «Ελ Παΐς», «Ελ Ιμπαρθιάλ», «Ηλέκτρα» κλπ. Στα 1935 εκλέχτηκε μέλος της Ισπανικής Βασιλικής Ακαδημίας. Τα μυθιστορήματά του μπορούν να χωριστούν σε τρεις ομάδες: στις τριλογίες, στα ιστορικά και στα ανεξάρτητα. Έχει γράψει επίσης διηγήματα, δοκίμια και απομνημονεύματα. Ο ίδιος θεωρούσε τον εαυτό του πιο πολύ χρονογράφο παρά λόγιο. Είναι πικρός, απαισιόδοξος, χιουμορίστας και πολύ καλός παρατηρητής. Οι περιγραφές του είναι σύντομες, λιτές, διεισδυτικές και ακριβείς. Το στιλ του είναι σαφές, κοφτό και δυναμικό και είναι αυτό που του χάρισε μια εξέχουσα θέση στη λεγόμενη γενιά του ’98.