Αφιέρωμα | Αντρέ Ζιντ | Εκδόσεις Σ. Ι. Ζαχαρόπουλος

 

 «Η στενή πύλη»  

Το βιβλίο αυτό είναι το αποκορύφωμα της αδελφικής αγάπης. Ο συγγραφέας με μια απαράμιλλη δεξιοτεχνία μας περιγράφει τη θυσία στο βωμό του έρωτα και του καθήκοντος. Τα συναισθήματα που κυριαρχούν στο μυθιστόρημα αυτό αποτελούν την πεμπτουσία του ανθρώπινου πόνου, που οδηγεί μέχρι το θάνατο. Μέσα από μια συναρπαστική διαδοχή ψυχικών καταστάσεων η ηρωίδα φτάνει στην υπέρτατη βαθμίδα της τελειότητας, όπου κυρίαρχο ρόλο παίζει η πίστη και η εγκαρτέρηση και γίνεται σύμβολο μιας ολοκληρωμένης προσωπικότητας με φιλοσοφικό και μεταφυσικό υπόβαθρο.

 

«Κορυντόν»

 

Οι τέσσερις διάλογοι του “Κορυντόν” δεν αποτελούν ούτε εξομολόγηση, ούτε λίβελο, ούτε επιθεώρηση των σεξουαλικών παρεκκλίσεων, αλλά μια προσπάθεια διύλισης του ευαίσθητου ζητήματος του ουρανισμού - δηλαδή της παιδεραστίας. Στηριζόμενος στον Μονταίν, τον Πασκάλ, τον Σπινόζα και άλλους πολλούς, ο Ζιντ υπογραμμίζει τον παιδευτικό χαρακτήρα της παιδεραστίας, χωρίς όμως ποτέ να αρθρώνει την απολογία της.

«Οι γήινες τροφές, οι καινούριες τροφές»

Οι “Γήινες τροφές”, έργο νεανικό του Αντρέ Ζιντ, ολοκληρώθηκε το 1895 και εκδόθηκε δυο χρόνια αργότερα, αποτελεί δε ένα από τα γοητευτικότερα βιβλία του νομπελίστα συγγραφέα. Δεν πρόκειται ακριβώς για μυθιστόρημα παρά για ένα πεζό ποίημα, μια υβριδική μορφή που περιλαμβάνει ποιητικές φόρμες, αυτοβιογραφικά στοιχεία, ταξιδιωτικές εντυπώσεις.

 

Όσο για τη θεματική του, αποτελεί έναν αληθινό ύμνο στη ζωή και τη φύση, το ξύπνημα των αισθήσεων, την επιθυμία και τον έρωτα σε όλες τους τις εκφάνσεις και εκφράσεις.

 

Ο Αντρέ Ζιντ, φρενήρης, ενθουσιώδης, αισθησιακός, λυρικός, καλεί τον αναγνώστη να εξασκήσει την ευαισθησία του, να οξύνει τις αισθήσεις του, να ενωθεί με τη φύση και να οδηγηθεί προς τον έρωτα απελευθερωμένος από ηθικές ή θρησκευτικές αναστολές και απαγορεύσεις.

 

«Σχολείο γυναικών»

Στο “Σχολείο Γυναικών” ο Αντρέ Ζιντ με την απαράμιλλη δεξιοτεχνία που τον διακρίνει και τη βαθιά ψυχολογική του διείσδυση, περιγράφει τη γυναικεία ψυχοσύνθεση και παρουσιάζει τον πραγματικό καθρέφτη της ψυχής κάθε γυναίκας και της πάλης της ανάμεσα στο καθήκον και στις παρορμήσεις της καρδιάς της.

 

Στο βιβλίο αυτό ο συγγραφέας γίνεται ο δάσκαλος και καθοδηγητής κάθε ευαίσθητης γυναίκας που θυσιάζεται τελικά για την ευτυχία των γύρω της.

 

«Τα υπόγεια του Βατικανού»

Στο σατιρικό αυτό μυθιστόρημα “πολιτικού” χαρακτήρα, ο Αντρέ Ζιντ αναφέρεται σε μια στάσιμη κοινωνία που προσπαθεί να επιβιώσει ανάμεσα στις απολιθωμένες αρχές της και τις ανούσιες διαμάχες μεταξύ των ευσεβών και μη μελών της.

 

Ο κεντρικός του ήρωας, ο Λαφκάδιο, προϊόν της αντίθεσης, δεν επηρεάζεται και δεν κατευθύνεται από κανέναν κι από τίποτα άλλο εκτός από τις τυφλές επιταγές του ένστικτου της αυτοσυντήρησης. Αρνιέται να στρατολογηθεί στους νόμους των “επιτήδειων” και δεν παραλείπει να επισημάνει, με την καταλυτική παρουσία του, την “εξωτερικότητά” του, σ’ ένα παιχνίδι που τον ενοχλεί χωρίς να παύει να του είναι αδιάφορο...

Σύντομο βιογραφικό

 

Ο Αντρέ Ζιντ γεννήθηκε στο Παρίσι στις 22 Νοεμβρίου 1869, στην οδό ντε Μεντισίς 19, από πατέρα προτεστάντη, καταγόμενο από την περιοχή των Σεβέν, καθηγητή του ρωμαϊκού δικαίου, κι από μητέρα καθολική με ρίζες στη Νορμανδία. Το 1891 εκδίδει το πρώτο βιβλίο του, με τίτλο “Μεταθανάτιο έργο”. Τα κυριότερα έργα του είναι: “Γήινες τροφές” (1897), “Η στενή πύλη” (1909), “Ο ανηθικολόγος” (1902), “Η ποιμενική συμφωνία” (1919), “Τα υπόγεια του Βατικανού” (1914), “Οι κιβδηλοποιοί” (1925), “Κορυντόν” (1924), “Ημερολόγιο” (1939). Το 1947 ο Αντρέ Ζιντ έλαβε το βραβείο Νόμπελ. Πέθανε το βράδυ της 19ης Φεβρουαρίου 1951 στο διαμέρισμά του της οδού Βανό, στο Παρίσι.