Αφιέρωμα | Όσκαρ Γουάιλντ | Εκδόσεις Σ. Ι. Ζαχαρόπουλος

 

«Το φάντασμα του Κάντερβιλ» 

Ο κύριος Χέραμ Ότις, Αμερικανός πρεσβευτής στην Αγγλία, δεν πιστεύει πως υπάρχουν φαντάσματα. Στην Αμερική όλα αγοράζονται με το χρήμα· ακόμα και τα οικογενειακά φαντάσματα... Χαμογελά ειρωνικά στο λόρδο, που τον προειδοποιεί, πως στον πύργο κυκλοφορεί το φάντασμα κάποιου παλιού πυργοδεσπότη, που πέθανε μύστη ριώδικα πριν από τριακόσια χρόνια· και αγοράζει τον πύργο των Κάντερβιλ μαζί με το φάντασμα... Και μένει εκεί με την οικογένεια του. Όταν όμως μια μέρα φάνηκαν κηλίδες από αίμα στο πάτωμα... Κι όταν μια νύχτα ακούστηκαν βήματα και σύρσιμο από βαριές αλυσίδες στους διαδρόμους, η ζωή στον πύργο έγινε τόσο δύσκολη, που και το ίδιο το φάντασμα χώθηκε κατατρομαγμένο στο δωμάτιο του!

"Δυστυχισμένο φάντασμα!" Έκαμε η μικρή Βιργινία, η κόρη του κυρίου Ότις, μόλις το αντίκρισε σ' αυτή τη θλιβερή θέση. Τα τρυφερά της λόγια, οι προσευχές κι η αγάπη της έκαμαν το θαύμα τους. Ο κολασμένος πρόγονος αναπαύτηκε επιτέλους σ' έναν τάφο στο κοιμητήρι· κι η οικογένεια Ότις βρήκε την ησυχία και τον ύπνο της...

Ανατριχιαστικά διασκεδαστική η περιπέτεια του φαντάσματος, όπως τη διηγείται ο θαυμάσιος ποιητής Όσκαρ Γουάιλντ και την εικονογραφεί με χιούμορ, φαντασία και λαμπερά χρώματα η Λίσμπεθ Τσβέργκερ, μετατρέποντας το τραγικό σε αστείο και κωμικό.

«Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ»

«... στον Ντόριαν Γκρέυ η αναζήτηση "νέων εντυπώσεων" και "εξαίσιων παθών" μετατοπίζεται από τη σφαίρα της τέχνης στη σφαίρα της ίδιας της ζωής και μάλιστα τόσο αποφασιστικά, ώστε η τέχνη να παίζει δευτερεύοντα ρόλο...

"Το Πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ" αντιπροσωπεύει μια φάση στην προσπάθεια του σύγχρονου ανθρώπου να δημιουργήσει έναν τρόπο ζωής που να βασίζεται καθαρά στην υποκειμενική εμπειρία. Αυτό είναι που συνδέει τον Ντόριαν με τον Φάουστ και τον Τσάιλντ Χάρολντ προς τα πίσω και με τη λογοτεχνία της Χαμένης Γενιάς της δεκαετίας του ’20 και τους Μπητ του ’50 προς τα μπρος».

 

«De profundis»

Κοντά έναν αιώνα από τότε που γράφτηκε, το "De profundis" παραμένει ένα από τα πιο συναρπαστικά αυτοβιογραφικά έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας και ταυτόχρονα το πιο αληθινό και ανθρώπινο βιβλίο του Όσκαρ Γουάιλντ. Πικρός, σαρκαστικός, πονεμένος, πέφτοντας ξάφνου από τα φτερά της δόξας στα ανήλιαγα κελιά της φυλακής του Ράιντιγκ, ο ποιητής της Σαλώμης και του Ντόριαν Γκρέυ απευθύνει στο νεκρό ερωμένο του Άλφρεντ Ντάγκλας ένα αμείλικτο "κατηγορώ", που στρέφεται ουσιαστικά ενάντια στην πουριτανική ηθική της βικτοριανής Αγγλίας.

 

«Το φάντασμα του Κάντερβιλ και άλλα διηγήματα»

Η γοητευτική φαντασία του Όσκαρ Γουάιλντ στο "Φάντασμα του Κάντερβιλ" δημιουργεί τον αποσπασματικό μύθο της τυραγνισμένης ζωής μέσα από τις "αφελείς" περιπέτειες ενός φαντάσματος.

Με τη γνωστή δεξιοτεχνία του ο Γουάιλντ, σε όλα τα διηγήματα αυτού του βιβλίου, προσφεύγει στη φιλοσοφική αναζήτηση της ουσίας της ζωής και του θανάτου, αναδεικνύοντας τελικά την υπέρτατη δύναμη της αγάπης.

 

Σύντομο βιογραφικό

 

Ο Όσκαρ Φίνγκαλ Ο' Φλάερτυ Ουίλς Ουάιλντ γεννήθηκε στο Δουβλίνο το 1854. Σπούδασε στο Trinity College του Δουβλίνου, κι αμέσως έπειτα στην Οξφόρδη. Η πρώτη του ποιητική συλλογή κυκλοφόρησε το 1881. Αργότερα, μετά το γάμο του με την Κόνστανς Λόυντ (1884), δημοσίευσε μια σειρά από παιδικά παραμύθια. "Το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέυ" είδε το φως της δημοσιότητας το 1891, αλλά η πρώτη μεγάλη επιτυχία για τον Ουάιλντ έμελλε να προέλθει από το θέατρο, με τη "Βεντάλια της Λαίδης Γουίντερμηρ" (1892). Ακολούθησαν άλλα τρία θεατρικά έργα: "Μια γυναίκα χωρίς σημασία", "Ο ιδανικός σύζυγος" και "Η σημασία του να είσαι τίμιος", ενώ το τέταρτο, "Η Σαλώμη", απαγορεύτηκε στην Αγγλία και δημοσιεύτηκε στη Γαλλία το 1893. Το 1895 καταδικάστηκε σε δύο χρόνια καταναγκαστικά έργα με την κατηγορία της ομοφυλοφιλίας. Από τη θητεία του στη φυλακή γεννήθηκαν τα δύο αριστουργήματά του, "Η μπαλάντα της φυλακής του Ρήντιγκ" και το "De Profundis". Μετά την αποφυλάκισή του το 1897, εγκαταστάθηκε οριστικά στο Παρίσι, ως το θάνατό του το 1900.