Θυμάσαι πότε τραγούδησες μπροστά σε κοινό; Ποιο
τραγούδι είχες ερμηνεύσει;
Είναι από τις στιγμές που στο πέρασμα του χρόνου
μπορεί να μοιάζουν ότι τις έζησε κάποιος άλλος αλλά σίγουρα δεν ξεχνιούνται.
Είχα την πρώτη μου κιθάρα 21 μέρες στα χέρια μου, ήμουν 11 χρόνων και
τραγούδησα μαζί της στο νησί , σε μια πλατεία του χωριού μου-Γλώσσα
Σκοπέλου-με την ορμή της μικρής ηλικίας
και σαφώς άγνοια κινδύνου. Το πρώτο
τραγούδι ήταν ο Αρχηγός του Μάνου Λοΐζου και του Λευτέρη Παπαδόπουλου.
Πως αισθάνθηκες την πρώτη φορά που άκουσες τραγούδια
σου στο ραδιόφωνο;
Λογικά θα ήταν μια ωραία εμπειρία αν εννοείτε ως
ερμηνεύτρια. Διότι η αλήθεια είναι ότι δεν θυμάμαι την πρώτη φορά . Ως
δημιουργός τραγουδιού όμως θυμάμαι καλά, πως την πρώτη φορά που άκουσα δικό μου
τραγούδι στο ραδιόφωνο, οδηγούσα κάπου στο Χαλάνδρι…και έπρεπε να σταματήσω
στην άκρη του δρόμου να διαχειριστώ την συγκίνηση. Ήταν σαν το πρώτο μοίρασμα
μιας προσωπικής ιστορίας, το ένιωσα να φεύγει πια από μένα και να αποκτά δική
του ερμηνεία . Όπως όταν βγάζεις το παιδί σου πρώτη φορά να γνωρίσει τον κόσμο.
Για ποια συνεργασία σου είσαι περήφανη;
Κάθε άνθρωπος που βρέθηκα στον δρόμο του ή βρέθηκε
στον δικό μου στο πλαίσιο μιας συνεργασίας ήταν σημαντικός γιατί όλες έγιναν με
γνώση και σιγουριά. Ακόμα κι όταν ακολούθησα το ένστικτο. Γι αυτό και όλες τις
θυμάμαι με ομορφιά και περηφάνια. Αν θα έπρεπε κάπου να σταθώ θα ήταν στον
Γιάννη Σπανό όταν ερμήνευσα το «Σ´αναζητώ» και γνώρισα αυτόν τον ξεχωριστό
δημιουργό και άνθρωπο.
Από το τραγούδι στην ποίηση. Πως προέκυψε αυτό;
Γλυκά, απρόσμενα μα και αναμενόμενα βάση των όσων διαδραματίζονταν
στη ζωή μου . Μια προσπάθεια να βάλω τα πράγματα στη σωστή τους σειρά. Όπως
προκύπτουν όλα εκείνα που σου φωνάζουν,
σχεδόν απαιτούν, να τα εκφράσεις. Πάντα τραγούδια έγραφα μα έτσι κι αλλιώς
υπάρχει μια εξ αίματος συγγένεια στα δυο αυτά δημιουργήματα. Σε όλη αυτή τη
διαδικασία συνειδητοποιώ πως τα τραγούδια μου έχουν μια ποιητική προσέγγιση
καθώς και τα ποιήματά μου μια μουσική υπόκρουση.
«Κοντά στο τέλος και μετά» & «Πέτρα αιώνια» είναι
οι τίτλοι των ποιητικών σου συλλογών που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις 24
γράμματα. Ποιες οι ομοιότητες και ποιες οι διαφορές;
Ομοιότητες ; Ο έρωτας στο χρόνο. Η αντοχή στο χρόνο. Η
συνείδηση στο χρόνο. Η υπόκλιση στο χρόνο. Η αγάπη άχρονη. Όπως και η θάλασσα.
Διαφορές; Όλες οι παραπάνω ομοιότητες, μιας κι ο χρόνος αναιρεί την ίδια του
την ύπαρξη. Ένα είναι το σίγουρο. Το ένα βιβλίο είναι η φυσική συνέχεια του
άλλου.
Τι σε εμπνέει πιο πολύ;
Η έμπνευση δεν μπορεί να οριστεί ή να τοποθετηθεί σε
συγκεκριμένο τόπο και χρόνο. Όλα μπορεί να με εμπνέουν και την ίδια ώρα να με
αφήνουν αδιάφορη. Είναι οι συνθήκες που τροφοδοτούν αυτή τη διαδικασία. Όπου κι
αν βρίσκομαι λοιπόν, οποιαδήποτε στιγμή, αρκεί μια μικρή ή μεγάλη αιτία που
τροφοδοτεί το μυαλό με εικόνες, μνήμες, αισθήσεις, συναισθήματα. Εκείνη τη
στιγμή τη σημαντική πρέπει να την ακούς, να την ακολουθείς και να τη μετουσιώνεις.
Υπάρχει πιθανότητα να ασχοληθείς με το μυθιστόρημα;
Το πρώτο μου βιβλίο εκδόθηκε λίγο πριν την πρώτη
ποιητική συλλογή. Μια νουβέλα είναι, «Η Βασίλισσα και η Αλένια», μια αληθινή
ιστορία, από τις εκδόσεις «Υδροπλάνο», που συνοδεύεται κι από ένα τραγούδι «Το
τραγούδι της Αλένιας» που έγραψα και ερμηνεύω . Αυτό που μέχρι τώρα συμβαίνει,
μου δίδαξε να είμαι ανοιχτή στα ερεθίσματα ακόμα και να τα προκαλώ. Αφήνομαι σε
κάθε αντίδραση που μπορεί να έχουν μέσα μου και τα αποτυπώνω. Αν κάποια στιγμή οδηγηθώ σε μυθιστόρημα
πιστεύω πως θα το τολμήσω.
Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;
Σχεδιάζω βραχυπρόθεσμα. Έως και κάθε κοντινό αύριο. Ξέρετε…αυτό που γελάει ο θεός…αποφεύγω
λοιπόν να του δίνω τροφή. Χαμογελώ όταν σκέφτομαι το μέλλον επειδή δεν το ξέρω
κι ελπίζω η γνωριμία μας να έχει ενδιαφέρον. Αυτό που ξέρω είναι πως θέλω να
συνεχίσω να τραγουδώ με την ψυχή ολόκληρη, να μπορώ να γράφω τραγούδια, γράφω
ήδη τα ποιήματα της επόμενης συλλογής, κυκλοφορεί άμεσα καινούργιο μου τραγούδι
και ετοιμάζω τις μουσικές παραστάσεις του χειμώνα.
Πότε θα σε απολαύσουμε ζωντανά;
Στις 21 Οκτώβρη ξεκινώ τις φετινές εμφανίσεις, στη
μουσική σκηνή Caja de musica. Ελάτε να τραγουδήσουμε τα δικά μας ελληνικά
τραγούδια, ξορκίζοντας όσα καθημερινά μας εξουθενώνουν..
Ποιο είναι το μήνυμα που θέλεις να στείλεις στους
αναγνώστες του blog;
Η ζωή είναι απρόβλεπτη. όπως κι εμείς . Όσα συμβαίνουν
γύρω μας μας χρειάζονται, ας έχουμε ανοιχτά χέρια, για να πάει πιο πέρα αυτός ο
κόσμος χρειάζεται νοιάξιμο, συμμετοχή και καλοσύνη.
Κατερίνα σ’ ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου. Πάντα
επιτυχίες σου εύχομαι.
Ευχαριστώ εγώ για την όμορφη συζήτηση και τη
φιλοξενία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου