ΑΦΙΕΡΩΜΑ | ΧΡΗΣΤΟΣ Ν. ΦΙΦΗΣ | ΕΚΔΟΣΕΙΣ Σ. Ι. ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ

 

«Κομμάτια ζωής: Διηγήματα»

 

 

«...Πάνω όμως από όλες τις αναζητήσεις σ’ ανατολή και δύση, στους δρόμους της Αθήνας ή στους δρόμους της Βενετίας και τον Ιππόδρομο της Πόλης όπου ευρίσκεται “φυλακισμένος” σε κιγκλίδωμα ο Τρίποδας των Πλαταιών, η σκέψη του ποιητή γυρνάει πάντα στα αιώνια θέματα του νόστου και της παλιννόστησης, μα πάνω απ’ όλα στη διαπίστωση ότι ο Ελληνισμός της Αυστραλίας έχει πλέον αποκτήσει ρίζες και το ριζικό του είναι να μείνει εκεί και να γράψει ιστορία όπως έγραψε επί αιώνες σε άλλα σημεία της υφηλίου, από την Κολχίδα ως τις Συρακούσες και την Αλεξάνδρεια, τη Ρωσία και τη Ρουμανία και πιο πρόσφατα τη Νέα Υόρκη, το Σικάγο, το Τορόντο και το Μοντρεάλ...»

Άρης Μιχόπουλος, Hellenic College, Boston, Diasporic Literature Spot

«...θυμόταν την παλιά τους πορεία προς το Ξυλόκαστρο. Αισθανόταν ότι δεν θα τον ξανάβλεπε. Πόσο γρήγορα πέρασαν τα πράσινα χρόνια! Θυμόταν το Θέρμο και το Ξυλόκαστρο. Θυμόταν και την Κοσκινά, το πράσινο χωριό, με τα νερά, τα κεράσια, τα καλαμπόκια, το δάσος με τα έλατα, τις κουμαριές, τις μανιτάρες, τα κράνια. Στα μάτια του περνούσαν και άλλες εικόνες των παιδικών του χρόνων, τα Χριστούγεννα του 1945, οι δάσκαλοι που δεν έμεναν να συνεχίσουν ολόκληρη τη χρονιά, οι νεροποντές, οι λάμψεις των αστραπών, τα αστραπόβροντα, τα κατεβασμένα ρέματα στις επιστροφές από το σχολείο στον Δρυμώνα:

Με πόνο ο νους και νοσταλγός σ’ ένα χωριό στου λόγγου το θαλερό τ’ ακρόδασο σαν μάνα σκέψη πάει στο αίμα μέσα κυλάει η ζωή φθινοπωριάτη βόγγου μέλι το πρώιμο κούμαρο, αργά ο καπνός στα χάη...»

 

«Ελληνοαυστραλιανά διηγήματα»

 

 

Τα "Ελληνοαυστραλιανά διηγήματα" είναι ιστορίες που αναφέρονται σε ελληνικές εμπειρίες από την Ελλάδα, την Κύπρο και την Ελληνική Διασπορά της Αυστραλίας. Αναδύονται τραγικές και χαρούμενες στιγμές, η διαφορετικότητα και το χάσμα των γεννεών, αδιέξοδα, αποτυχίες, προοπτικιές.

 

«Από τους καθ' ημάς αντίποδες Όψεις της ιστορίας της ελληνοαυστραλιανής παροικίας»

 

 

 

Η μεγάλη και οργανωμένη παροικία των Ελλήνων στην Αυστραλία, με τις Κοινότητες, τις εκκλησίες, τα σχολεία, τους οργανισμούς και τις αδελφότητες, έχει τις ρίζες της ήδη στον 19ο αιώνα. Οι οικονομικές δυσχέρειες, οι πολιτικές διώξεις και άλλοι παράγοντες έκαναν χιλιάδες Έλληνες και Ελληνίδες να μεταναστεύσουν στην Αυστραλία με την ελπίδα μιας καλύτερης ζωής. Στο ανά χείρας βιβλίο επιχειρείται, με σαφή, περιεκτικό και αντικειμενικό τρόπο, η καταγραφή αυτής της μακράς και πολύπλευρης ιστορίας, ενώ εξηγούνται οι κοινωνικές και πολιτικο-οικονομικές συνθήκες εντός των οποίων συντελέστηκαν τα γεγονότα. Βεβαίως, επισημαίνεται η πολιτιστική προσφορά του Ελληνισμού των Καθ' ημάς Αντιπόδων, χωρίς όμως να αποφεύγονται και ορισμένα ενοχλητικά ερωτήματα που αφορούν άμεσα τους ίδιους τους Ελληνοαυστραλούς: "Πώς και πού ζούμε;", "Ποιοι είμαστε;", "Τι έχει απογίνει από τους σκοπούς και τα οράματα των πρωτοπόρων;" "Ποια είναι η κατεύθυνσή μας;"

Ξεναγός μας σε αυτό το ταξίδι είναι ο Χρήστος Φίφης, ο οποίος γνωρίζει καλά την ιστορία της Αυστραλίας και της Ελληνοαυστραλιανής παροικίας, καθώς τη σπούδασε και τη δίδαξε σε πανεπιστημιακά ιδρύματα της Αυστραλίας για 30 χρόνια. Η παρούσα μονογραφία του είναι αναμφίβολα πολύτιμη για όλους εκείνους που ασχολούνται με ζητήματα της Ελληνικής Διασποράς.

 

 

«Η πρώτη ελληνική κοινότητα της Αυστραλίας Ιστορία της ελληνικής ορθόδοξης κοινότητας Μελβούρνης και Βικτόριας 1897-2018»

 

 

Ένας προσεκτικός παρατηρητής διαπιστώνει ότι αναφαίνονται δύο όψεις της Κοινότητας: η εξιδανικευμένη Κοινότητα και η κυνική και δυσάρεστη πλευρά της. Ωστόσο, οι ακραίες καταστάσεις δεν κυριαρχούν πάντοτε. Περισσότερο απ' ό,τι στο παρελθόν, η Κοινότητα, για να αντεπεξέλθει στις προκλήσεις του 21ου αιώνα, θα χρειαστεί να προσαρμοστεί στις νέες πραγματικότητες, να εκσυγχρονίσει το καταστατικό και τις πρακτικές της, και να ξεπεράσει την ως έναν βαθμό αισθητή αδιαφορία των Αυστραλογεννημένων γενεών. Όπως υπενθύμισε στη συνέντευξή του κάποιος παλαιός κοινοτικός (βλ. Κεφ. 9): "Οι Ελληνοαυστραλοί θα πρέπει ν' αποφασίσουν στο κρίσιμο ερώτημα για το μέλλον: "...Τι υπάρχει στην ελληνικότητά μας που θέλουμε να διατηρήσουμε και ίσως να αναπτύξουμε;""

"Η τριλογία του Χρήστου Φίφη είναι αποτέλεσμα μιας ενδοσκοπικής στροφής εκ μέρους όλων μας. Η οντολογική πυξίδα του είναι η ασίγαστη αγωνία του να κατανοήσει το μεταναστευτικό μας "Εμείς", όχι όμως μουσειακά. Για τον συγγραφέα, ακόμη και το παρελθόν μας είναι ζωή που πρέπει να κατανοηθεί στην ιστορική και υπαρξιακή της πολυπλοκότητα. Γι' αυτό, άλλωστε, ο ιστορικός είναι και ποιητής".

Δρ Γιώργος Βασιακόπουλος (La Trobe University) για τα βιβλία του Χρήστου Φίφη: "Πού είναι το μέρος για ένα χωριό"; (2011), "Από τους καθ' ημάς αντίποδες" (2015) και "Ελληνοαυστραλιανές αναφορές", (2016).

 

«Το σπίτι της Βασίλως»

 

 

Το έργο Το σπίτι της Βασίλως παρουσιάζει όψεις του διαχρονικού δράματος της μετανάστευσης από την Ελλάδα. Διαφαίνονται οι αναγκαστικοί συμβιβασμοί της πρώτης γενιάς, οι προσαρμογές της δεύτερης, οι αναπόφευκτες απομακρύνσεις της τρίτης. Και η Ελληνίδα μάνα της πρώτης γενιάς που είναι η βασίλισσα του σπιτιού της - σύμβολου. Που θέλει μέσω αυτού να ζει και μετά τον θάνατό της.

«Η τριλογία του Χρήστου Φίφη είναι αποτέλεσμα μιας ενδοσκοπικής στροφής εκ μέρους όλων μας. Η οντολογική πυξίδα του είναι η ασίγαστη αγωνία του να κατανοήσει το μεταναστευτικό μας «Εμείς», όχι όμως μουσειακά. Για τον συγγραφέα, ακόμη και το παρελθόν μας είναι ζωή που πρέπει να κατανοηθεί στην ιστορική και υπαρξιακή της πολυπλοκότητα. Γι’ αυτό, άλλωστε, ο ιστορικός είναι και ποιητής».

– Δρ Γιώργος Βασιλακόπουλος (LaTrobe University) για τα βιβλία του Χρήστου Φίφη: Πού είναι το Μέρος για ένα Χωριό (2011), Από τους καθ’ ημάς Αντίποδες (2015) και Ελληνοαυστραλιανές Αναφορές, (2016).

 

Σύντομο βιογραφικό

Ο Χρήστος Φίφης υπήρξε μέλος του ιδρυτικού προσωπικού του Προγράμματος Διερμηνέων και Μεταφραστών που δημιουργήθηκε στο RMIT της Μελβούρνης το 1975 όπου δίδαξε ως Λέκτορας Νέων Ελληνικών από το 1975 ως το 1981. To 1982 ο κλάδος Διερμηνέων και Μεταφραστών μεταφέρθηκε στο VICTORIA COLLEGE της Μελβούρνης στο οποίο δίδαξε επίσης ως το 1986. Το 1987 διορίστηκε Επίκουρος Καθηγητής Νέων Ελληνικών και πρώτος Διευθυντής του Προγράμματος στο Πανεπιστήμιο La Trobe. Τον Ιανουάριο του 2005 αφυπηρέτησε από την ενεργό διδασκαλία και τώρα εξακολουθεί να είναι Honorary Research Associate του Πανεπιστημίου La Trobe.

Έχει επιμεληθεί τη συγκέντρωση και έκδοση των ποιημάτων του Νίκου Νινολάκη, "Αργοναύτης του Νότου", Αθήνα, 1986. Το 2009 έχει επίσης επιμεληθεί σε συνεργασία με τη Δρ Μαρία Ηροδότου και το Δρ Θανάση Σπηλιά και το περιοδικό "Παρουσία "της Αθήνας, ένα ειδικό αφιέρωμα για τον Ελληνισμό της Αυστραλίας, με μια σύντομη Ανθολογία Ελληνικής Ποίησης στην Αυστραλία. Επίσης έχει δημοσιεύσει άρθρα σε διάφορα επιστημονικά περιοδικά, τόμους πρακτικών συνεδρίων και κεφάλαια σε άλλους συλλογικούς τόμους για το έργο του Γιώργου Σεφέρη, του Γιάννη Ρίτσου, της Ζωής Καρέλλη, του Γιώργου Βαφόπουλου, του Θανάση Παπαθανασόπουλου, του Δημήτρη Τσαλουμά, του Αριστείδη Παραδείση, για το έργο άλλων ελληνοαυστραλών συγγραφέων και την Ελληνοαυστραλιανή λογοτεχνία, για θέματα της Ελληνομάθειας στην Αυστραλία και ζητήματα της Ελληνοαυστραλιανής παροικίας. Κατά καιρούς έχει συνεργαστεί με διάφορες εφημερίδες. Από το 2009 είναι ταχτικός συνεργάτης του "Παροικιακού Βήματος" της Νότιας Αυστραλίας. Επίσης από το 2004 επιμελείται την εβδομαδιαία ελληνική εκπομπή "Συνάντηση" του πολυπολιτισμικού ραδιοσταθμού 3ΖΖΖ της Μελβούρνης.