Tête-à-Tête με τη συγγραφέα Νατάσα Ιντζόγλου

 

●      «Φόνος στην Ταράτσα» είναι ο τίτλος του νέου σας αστυνομικού μυθιστορήματος που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μίνωας. Τι πραγματεύεται;

Ένα φαινομενικό αθώο πάρτυ στην ταράτσα μετατρέπεται σε σκηνικό εγκλήματος, όταν μια καλεσμένη δηλητηριάζεται. Ο καθένας από τους επτά καλεσμένους είναι ύποπτος, με τη λεπτή γραμμή ανάμεσα στο πάθος και την εμμονή, την αλήθεια και το ψέμα, να θολώνει επικίνδυνα. Η ντετέκτιβ Ανδριάνα Νικάκη και ο βοηθός της Ερμής Κέζης καλούνται να λύσουν την υπόθεση που ο υπεύθυνος υπαστυνόμος υποστηρίζει ότι είναι αυτοκτονία- κάτι που η μητέρα του θύματος αρνείται πεισματικά να δεχτεί. Ποιος έχει δίκιο και, κυρίως, ποιος κρύβεται από πίσω;

●      Πόσο καιρό σας πήρε να το ολοκληρώσετε;

Συνολικά έξι χρόνια. Ένα μεγάλο κομμάτι από αυτά είχε να κάνει με το ότι ήθελα πρώτα να εκπαιδευτώ σχετικά με τα σύγχρονα εργαλεία που έχουμε στη διάθεσή μας για την επίλυση ενός εγκλήματος: παρακολούθησα για τρία χρόνια μαθήματα Εγκληματολογίας, Ανακριτικής, Ιατροδικαστικής της καταπληκτικής καθηγήτριας Έλενας Μπολονάση όπως και Δημιουργικής Γραφής και Αστυνομικού Μυθιστορήματος της εξαιρετικής συγγραφέας Αντιγόνης Πόμμερ.

Φυσικά, η ζωή είχε και τα δικά της “plot twists”. Εκείνη την περίοδο ως διευθύντρια πωλήσεων Ευρώπης και Ασίας στη Google ταξίδευα συνεχώς· αργότερα μετακομίσαμε με τον σύντροφό μου από το Δουβλίνο στην Αθήνα, μετά από οκτώ χρόνια ζωής σε διάφορες πόλεις του εξωτερικού. Ήταν μια περίοδος αλλαγών και προσαρμογών — και το βιβλίο μεγάλωνε μαζί μου, βήμα βήμα.   

●      Τι ήταν αυτό που σας δυσκόλεψε;

Πιθανότατα το να βρω τη σωστή ισορροπία ανάμεσα στους διαλόγους και την αφήγηση. Ήθελα το βιβλίο να είναι ζωντανό και άμεσο, με πολλούς ζωηρούς διαλόγους και ρυθμό που να “τρέχει”, αποφεύγοντας τις μακροσκελείς περιγραφές που κουράζουν.

Ταυτόχρονα, όμως, έπρεπε να είμαι πολύ προσεκτική ώστε —ενώ επικεντρωνόμουν στον διάλογο και στη δράση— το βιβλίο να μη μοιάζει με σενάριο ή θεατρικό έργο. Χρειαζόταν να διατηρηθεί η ατμόσφαιρα και να ακουστούν οι εσωτερικές φωνές των χαρακτήρων, χωρίς όμως να προδοθεί η λύση (παίζουμε δίκαια!).

●      Ποιος ήρωας από την παρέα κρύβεται καλύτερα;

No spoilers :)

(Αν και μπορώ να πω ότι όλοι έχουν κάτι να κρύψουν!)

●      Που σταματά η αλήθεια και που ξεκινά το ψέμα; Τελικά τα φαινόμενα απατούν στο βιβλίο σας;

Αυτό είναι που πρέπει να ανακαλύψουν οι αναγνώστες και οι αναγνώστριες! Ουσιαστικά, τους προσκαλώ σε ένα παιχνίδι, όπου όλα τα στοιχεία βρίσκονται εκεί (παίζουμε τίμια!) - και αν τα ενώσουν σωστά, θα φτάσουν με μαθηματική ακρίβεια στη λύση του μυστηρίου.

Στην πορεία, όμως, θα γνωρίσουν τους χαρακτήρες σε βάθος, θα βουτήξουν στον κόσμο τους, θα δουν τις σχέσεις τους και -ελπίζω- θα κάνουν το βιβλίο δικό τους, μέσα από τις δικές τους εμπειρίες και αναγνώσεις. Αν το βιβλίο καταφέρει να τους ταξιδέψει σε έναν άλλο κόσμο και να τους κάνει να περάσουν όμορφα, τότε για μένα έχει πετύχει τον σκοπό του.

●      Ας κλείσουμε με μια φράση κλειδί από το βιβλίο.

Από την τελευταία σελίδα: “Ένιωσε σαν παιδί που το τσάκωσαν ενώ κρυφοκοιτούσε στα τρίσβαθα της ψυχής της”

Σας ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας. Καλοτάξιδο εύχομαι και να φτάσει ψηλά!!