ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ - ΟΛΑ ΟΣΑ ΘΥΜΑΜΑΙ - ΜΙΚΡΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ

 

Φυσάει πολύ δυνατά σήμερα κι ας είναι οι αχτίδες του ήλιου διάσπαρτες απ’ άκρη σ’ άκρη. Οι πευκοβελόνες από τα δέντρα γέμισαν τον τόπο και στρώσανε στην αυλή ένα περίτεχνο χαλί. Ο αέρας μαστιγώνει το πρόσωπό μου,  παρόλα αυτά αισθάνομαι μια ανακούφιση μπορώ να πω. Εδώ στην εξοχή, έχω ηρεμήσει. Ακούω τα τζιτζίκια που τραγουδούν και τον παφλασμό των κυμάτων. Τα παιδιά παίζουνε και γελούν. Το σπίτι της κόρης μου είναι δίπλα στη θάλασσα. Σ΄ αυτή την απέραντη, αγριεμένη, γαλάζια θάλασσα που καθόλου δεν μου χαλάει τη ψυχική μου ηρεμία… την αγαπώ είναι το βάλσαμό μου. Τη βλέπω από την βεράντα του σπιτιού. Βλέπω και τους γλάρους που πετούν. Ο ήλιος άρχοντας και βασιλιάς προσπαθεί να ηγηθεί του καιρού για να μας κρατήσει συντροφιά. Η τέλεια μέρα.

Τα μεγάλα πεύκα ευωδιάζουν, τα ανθισμένα τριαντάφυλλα επίσης. Οι ανθισμένες βουκαμβίλιες συμπληρώνουν το όλο σκηνικό σαν πίνακας ζωγραφικής. Ένα θαυμάσιο έργο τέχνης που όλα δένουν αρμονικά μεταξύ τους. Κάθομαι αναπαυτικά και εισπνέω με όλη μου τη δύναμη τον καθαρό αέρα. Το οξυγόνο που τόσο πολύ έχω ανάγκη.

Η Ηλέκτρα, η σκυλίτσα της οικογένειας, έχει ξαπλώσει δίπλα μου και παρατηρεί την κάθε μου κίνηση. Θυμάμαι, χρόνια πριν, στο σπίτι μας στο Πέραμα που είχαμε κι εμείς μια σκυλίτσα, αλλά δεν άντεξε να ζήσει πολλά χρόνια. Πέθανε και εγώ με τα αδέρφια μου κλαίγαμε απαρηγόρητοι.

Η καμπάνα από το εκκλησάκι του Αγίου Αλεξάνδρου χτύπησε εννιά φορές. Εδώ δεν φοράω ποτέ ρολόι. Από τη μέρα εκείνη που ήρθαμε στο νησί έχει σταματήσει ο χρόνος. Τι καταφέρνω με το να μετράω τις ώρες; Τα λεπτά; Τα δευτερόλεπτα; Σημασία έχει να περνάς καλά με τους αγαπημένους σου. Να διώχνεις από πάνω σου ό,τι σε βαραίνει, ό,τι σου μαυρίζει την ψυχή.

Ποιο είναι άλλωστε το πολυτιμότερο αγαθό; Η υγεία μας. Εγώ, μια χαρά είμαι, δεν παραπονιέμαι, θα πέσει φωτιά να με κάψει. Ο Μανόλης, ο άντρας μου, δεν είναι και τόσο καλά. Η αρρώστια είναι τόσο επίμονη και τον έχει καταβάλει. Έχει αλλάξει πολύ τον τελευταίο καιρό. Δεν τρώει τίποτα, συνέχεια κοιμάται, δεν θέλει να κάνει μπάνιο. Ανησυχώ και φοβάμαι πολύ. Μια ολόκληρη ζωή ζήσαμε μαζί, μισό αιώνα και…

Γνωριστήκαμε όταν ήμασταν νέοι. Εκείνος ήταν οικοδόμος τότε σκαρφαλωμένος  ψηλά στη σκαλωσιά κι εγώ στη διπλανή αυλή να προσέχω τα παιδιά της γειτόνισσας. Εκείνη έβαλε το χεράκι της για να είμαι ειλικρινής. Όχι ότι ο άντρας μου περνούσε απαρατήρητος αλλά εγώ ντρεπόμουν να κάνω το πρώτο βήμα. Στη συνέχεια ερωτευτήκαμε, κάναμε αυτό που θέλαμε. Μια ευτυχισμένη οικογένεια. Αγαπηθήκαμε και στηρίξαμε ο ένας τον άλλον. Τώρα τα πράγματα λόγω της υγείας του δυσκολέψανε. Η κατάσταση ολοένα και χειροτερεύει. Τον φροντίζω όσο μπορώ και το κάνω με όλη μου την καρδιά και θα το κάνω για όσο χρειαστεί. Είναι ο άνθρωπός μου, ο πατέρας των παιδιών μου. Αλλά δυστυχώς εκείνος δεν βοηθά καθόλου την όλη κατάσταση. Και πώς να με βοηθήσει; Αφού δεν μπορεί.